Αφορμή για να στείλω το κείμενό μου στο panathinaikos24.gr (πολύ καλή προσπάθεια από τους δημοσιογράφους) είναι η φετινή χρονιά. Μια χρονιά δύσκολη, με χίλια μύρια προβλήματα, με την ομάδα εκτός Ευρώπης, αλλά με πίστη και όραμα για κάτι νέο, διαφορετικό. Ένα χτίσιμο από την αρχή. Ένα ξεκίνημα με πάνω απ’ όλα «αθλητική υγεία», με την ελπίδα όλων μας να είμαστε και πάλι σε λίγο καιρό εκεί που μας αξίζει. Να σταθούμε, όμως, περισσότερο στη στάση του κόσμου. Ενός κόσμου που έχει υποστεί πίκρες, αλλά είναι εκεί. Είναι δίπλα στα δύσκολα, στην ομάδα, στον σύλλογο, στο τριφυλλάκι μας!
Διαφέρουμε κύριοι! Τραγουδάμε κάθε Κυριακή για την τρέλα μας, για την ομάδα μας, για τον «σύλλογο μεγάλο». Στηρίζουμε, χειροκροτούμε, πίνουμε τις μπύρες μας στα σκαλοπάτια της Λεωφόρου μας κι ας μας λένε κάποιοι «γραφικούς». Δεν ξέρουν, δεν μπορούν να καταλάβουν, να νιώσουν. Να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα του να είσαι Παναθηναϊκός. Να βιώσουν τη μαγεία της Λεωφόρου μας. Να νιώσουν το συναίσθημα όταν η ομάδα μπαίνει για ζέσταμα και ο διπλανός σου φωνάζει «Ελα μωρή Πανάθα μου»!
Είμαστε και θα είμαστε εκεί. Δεν πάμε για πρωτάθλημα, δεν θέλουμε σφυρίγματα, δεν «απαγορεύεται» να χάσουμε. Είμαστε απλώς ο «σύλλογος μεγάλος», το πιο ιστορικό σωματείο αυτής της χώρας. Είμαστε ο Παναθηναϊκός, ρε!
Είμαστε και θα είμαστε εκεί αδέρφια! Στα δύσκολα, στα καθημερινά, στα απλά Παναθηναϊκά. Κι όταν επιστρέψουμε, θα έχουμε να υπερηφανευόμαστε ότι αποτελέσαμε κομμάτι αυτής της προσπάθειας. Της Παναθηναϊκής ιδέας, που άντεξε, όσο κι αν πολεμήθηκε από μέσα και έξω. Μιας Παναθηναϊκής ιδέας και πραγματικότητας, που δεν συρρικνώθηκε, που δεν εξαφανίστηκε. Που απλώς έκανε μια παύση (ας είναι καλά οι «οικογενειάρχες») και θα είναι και πάλι ψηλά! Χρόνια πολλά αδέρφια.