Επρεπε να περάσουν πολλοί αγώνες για να δούμε παίκτες ψυχωμένους, έτοιμους να τα δώσουν όλα στο γήπεδο. Να πανηγυρίζουν σαν τρελοί σε κάθε πόντο, το μάτι τους να γυαλίζει και να δείχνουν στον αντίπαλο ότι εδώ που ήρθαν δεν θα περάσουν εύκολα. Και στις κερκίδες έναν κόσμο να δίνει ρεσιτάλ και με φωνή και στήριξη να σπρώξει την ομάδα στη νίκη επί της Παναχαϊκής, την πρώτη στη φετινή Α1 βόλεϊ των ανδρών.
Μην πανηγυρίζουμε. Η ομάδα είναι σε ένα δύσκολο μονοπάτι, με τους ανθρώπους της και τον Καλμαζίδη στον πάγκο να κάνουν τεράστια προσπάθεια, προκειμένου να επιτευχθεί ο φετινός στόχος, που δεν είναι άλλος από την παραμονή. Δυσκολευόμαστε να το «καταπιούμε», αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και από του χρόνου το συζητάμε.
Ακόμη δεν τελείωσε τίποτα. Τώρα ξεκινάνε όλα. Η χθεσινή νίκη, ας πούμε ότι ήταν η αφετηρία. Μας άρεσε, όμως, αυτό που είδαμε. Μας άρεσε το πάθος, η ψυχή, ο τρόπος που πήραμε τη νίκη. Μας άρεσε ο κόσμος, που από εδώ και πέρα ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι σε κάθε ματς δίπλα στην ομάδα και να τη στηρίξει μέχρι τέλους! Ετσι, ο στόχος θα επιτευχθεί και μετά συζητάμε για τα υπόλοιπα. Γιατί… ΠΑΟ θα πει, θα πει, μαχητική ψυχή!
Υ.Γ. Πως το είπε αυτό ο Γιαννιώτης στη «Δίκη»; «Στενοχωρήθηκα όταν έμαθα ότι πήραν λεφτά για μένα για να πάω στον Ολυμπιακό χωρίς να το ξέρω. Ένιωσα σκλάβος όταν το πληροφορήθηκα. Δεν ήταν σωστό και ελπίζω να μην συμβεί σε κανέναν άλλο ποδοσφαιριστή. Εγινε πριν δυο χρόνια και εγώ το έμαθα πριν είκοσι μέρες. Από τα 500 χιλιάδες ευρώ που πήρε ο Άρης για τη μεταγραφή μου, δεν διατέθηκε τίποτα στους συμπαίκτες μου. Είναι απλήρωτοι, όπως ήμουν εγώ επί 6 μήνες, παίρνοντας τον βασικό μισθό. Ενιωθα βλάκας γιατί δεν είχα χρήματα ούτε για την έξοδο μου»…
Υ.Γ.2: Κυρ Σάββα, δεν έχεις κουραστεί τόσα χρόνια να λες τις ίδιες γραφικότητες; Δεν έχεις βαρεθεί τόσα χρόνια να γίνεσαι το «πιόνι» του καθενός και να εκτίθεσαι στα μάτια του κόσμου; Βάλε ένα τέλος, επιτέλους και κατάλαβε ότι εσύ βγαίνεις χαμένος…