Βαρέθηκα. Κουράστηκα. Σας μιλάω ειλικρινά και δίχως την παραμικρή δόση ειρωνείας και «καζούρας» (η οποία είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ στις μέρες μας, αλλά αντί να γελάμε με αυτή, τσαντιζόμαστε). Με κούρασε όλη αυτή η ιστορία με τα παράπονα των Αγγελόπουλων προς τους διαιτητές. Με τις κραυγές γι’ αυτούς που θα σφυρίξουν κι αυτούς που δεν θα σφυρίξουν τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Με τα υπονοούμενα πως μονάχα οι δήθεν «τραμπουκισμοί» του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ευθύνονται για τις ήττες της ομάδας τους.
Πίστευα ότι όλη αυτή η ιστορία που την βλέπουμε ξανά και ξανά πριν από κάθε «αιώνιο» ντέρμπι, είτε στο ΟΑΚΑ, είτε στο ΣΕΦ, είτε στο Ελληνικό (στο Βερολίνο, φυσικά, που έχασε ο Ολυμπιακός δεν είδα κραυγές και παράπονα) θα σταματούσε όταν ο Ολυμπιακός θα κατακτούσε το πρωτάθλημα. Επεσα έξω. Το 2012 το πήρε ο Ολυμπιακός, μάθαμε ότι οι διαιτητές έβαλαν μυαλό για έναν και μόνο χρόνο, αλλά από την επόμενη σεζόν ο «κακός Δημήτρης» τους έβαλε ξανά στη θέση τους. Νισάφι. Ετσι μου ‘ρχεται να μην πάω στο ΟΑΚΑ τη Δευτέρα για την κάλυψη του ματς, διότι ξέρω ότι μετά τον αγώνα θα καταγράφουμε τα ίδια λόγια, τα ίδια παράπονα, τις ίδιες δικαιολογίες.
Είναι κρίμα για τα εκατομμύρια που σπαταλούν κάθε χρόνο οι Αγγελόπουλοι και για τα δύο σερί ευρωπαϊκά που έχουν κατακτήσει, να αναλώνονται σε όλα αυτά. Και να βγάζουν ΣΥΝΕΧΩΣ σκάρτη την προσπάθεια διεθνών και καταξιωμένων παικτών. Διάολε, είναι καλός παίκτης ο Διαμαντίδης. Δεν μπορεί να είμαστε όλοι οι υπόλοιποι χαζοί, τυφλοί, άσχετοι και οι Αγγελόπουλοι να στερούν από τον Διαμαντίδη και τον κάθε Διαμαντίδη την ικανοποίηση ότι κέρδισε δίκαια, βγάζοντας κάθε του καλάθι «βρώμικο» και κάθε του ασίστ βγαλμένη από… βήματα. Μας έφτανε ο… ύπουλος Τεόντοσιτς που χτύπησε εκτός φάσης τον Διαμαντίδη και ξαφνικά ανακαλύψαμε πως ο Μήτσος (που μέχρι και οι Ευρωπαίοι του φωνάζουν «I love you») είναι αυτός που φτύνει δίχως να προκληθεί. Δεν χρειαζόμαστε άλλους.
Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στην πιθανότατα πιο αντρίκια στάση μεγαλοπαράγοντα του αθλητισμού. Ανήκει στον κ. Αγγελόπουλο και συνέβη στην μικτή ζώνη του γηπέδου της Κωνσταντινούπολης, λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Ολυμπιακό το 2012. Ο κ. Αγγελόπουλος ζήτησε συγγνώμη από δημοσιογράφο, επειδή του είχε μιλήσει απότομα δύο μέρες πριν. Ομολογώ πως δεν έχω ξανά δει μεγαλοπαράγοντα, επιχειρηματία και γενικά άνθρωπο με πολλά λεφτά να ζητά συγγνώμη από δημοσιογράφο. Συνήθως, είμαστε οι «αλήτες, ρουφιάνοι». Ενιωσα όμορφα και από τότε είπα πως αξίζουν σεβασμό οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Ανθρωποι που φάνηκαν να καταλαβαίνουν τα λάθη τους. Αφού, λοιπόν, τη συγγνώμη δεν τη θεωρούν λέξη που χρησιμοποιούν μονάχα οι… κοινοί θνητοί, ας ζητήσουν μία κι απ’ τον Διαμαντίδη. Για την «λάσπη» που – εμμέσως – έχει δεχτεί, αφού φαίνεται πως τα σφυρίγματα των διαιτητών μετρούν περισσότερο από τα τρίποντα που εξαπολύει σε κάθε ντέρμπι.
