Τσαφ τσουφ το τραινάκι…
Επειδή ότι γράφει, δεν ξεγράφει, είναι νωπές οι μνήμες από λεγόμενα και γραφόμενα για «τραίνα», για «ομάδες NBA», για «πρωταθλητές», για, για, για…
Κάποιοι τρέχουν και τρέχουν μάλιστα πολύ. Είναι βιασύνη ή κάτι άλλο; Δεν το ξέρει κανείς. Το σίγουρο είναι πως στον αθλητισμό και γενικότερα σε ο,τιδήποτε στη ζωή πρέπει να έχεις υπομονή.
Ούτε να «βαφτίζεις»… τραίνο την ομάδα που νικούσε με τα χίλια ζόρια στη Ζιέλονα Γκόρα και τους λοιπούς συγγενείς, ούτε να μιλάς για «τον πρώτο λόγο στην Ευρωλίγκα» από τον Δεκέμβριο.
Ακόμα να τα μάθετε αυτά; Ακόμα να καταλάβετε ότι… με τη μύτη ψηλά και με τα εύκολα, μα χαζά, συμπεράσματα, δεν πάτε πουθενά; Δεν θα γράψω πολλά απόψε. Θα ασχοληθώ περισσότερο επί του θέματος από Δευτέρα.
Για τώρα ένα βίντεο, έχοντας, πάντα αίσθηση του χιούμορ και της καζούρας που πρέπει να γίνεται. Καλή σας νύχτα…
Υ.Γ.: Ο Ολυμπιακός είναι καλή ομάδα, αλλά θέλει «ψωμιά» για να φτάσει τον Παναθηναϊκό. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε άλλα επίπεδα. Ποτέ κανείς από το «τριφύλλι» δεν βιάστηκε, παρά μόνο έσκυψε το κεφάλι και δούλεψε, ακόμη κι όταν όλα πήγαιναν ρολόι…