Δεν φταίει για όλα η διαιτησία

Θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ καθόλου με την διαιτησία του αγώνα με την Φενέρ. Εξάλλου ένα σφύριγμα (θες δύο, θες τρία) δεν καθορίζουν ποτέ ένα ματς, αν δεν το επιτρέψεις ο ίδιος. Και ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Φενέρ, το επέτρεψε.

Στο 64-67 μετά από μία επική ανατροπή- την οποία οι διαιτητές αν ήθελαν με το ζόρι να κερδίσει η Φενέρ, δεν θα τον άφηναν να την κάνει για να μην εκτεθούν στο τέλος- ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα λάθος. Η άμυνα του στην αμέσως επόμενη φάση ήταν κακή, αλλά το χειρότερο είναι πως οι επόμενες δύο επιθέσεις του δεν ήταν στο ίδιο σκεπτικό με όλες αυτές που τον οδήγησαν στο +3. Δύο μακρινά τρίποντα από τον Φώτση, υπό άσχημες προϋποθέσεις, την ώρα που περίμενες ότι ο Παναθηναϊκός αφού οι διαιτητές έδιναν τις επαφές φάουλ, θα πήγαινε κοντά στο καλάθι.

Θα μου πείτε, όταν πήγε με τον Διαμαντίδη, οι διαιτητές δεν μέτρησαν το καλάθι και φάουλ κανονικά. Αλλά αυτό αποδεικνύει εν μέρει το παραπάνω… Ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάει κοντά στο καλάθι, όπως πήγε και με τον Κάρι στην αμέσως επόμενη φάση από το πολύ δύσκολο τρίποντο του Κλέιζα. Οι πράσινοι κατά την προσφιλή τους συνήθεια, όταν… χάνουν, σπατάλησαν πάλι ένα ολόκληρο δεκάλεπτο και βρέθηκαν να κυνηγάνε. Όταν κυνηγάς δεν φτάνει μόνο η άμυνα, θες και τα μακρινά σουτ. Ο Παναθηναϊκός θαρρώ ότι το παράκανε με τις 40 προσπάθειες για τρίποντο (παραπάνω από 1/2 επιθέσεις του την Πέμπτη), κάποια στιγμή του βγήκε αλλά στο τέλος πλην του Μπράμος δεν ευστόχησε κανείς άλλος.

Πρόβλημα είναι το ότι ο Ούκιτς για ένα ακόμα παιχνίδι δεν προσφέρει επιθετικά (3 πόντους μέσο όρο τα τελευταία 6 παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη), την ώρα που ο Παππάς δεν χρησιμοποιείται καθόλου. Μένει μόνος του ο Κάρι με τον Μπράμος να τραβάνε το κουπί στην περιφέρεια και ο Πεδουλάκης θα πρέπει να βρει μία λύση, γιατί όλες οι ομάδες πλέον θα αρχίσει να κλείνει τους διαδρόμους στους ψηλούς και να οδηγεί τον Παναθηναϊκό σε πολλά σουτ για να του χαλάσει την δημιουργία. Πρόβλημα είναι ότι στην θέση «5», όταν φορτώνεται με φάουλ ο Λάσμε υπάρχει αμυντικό θέμα στις περιστροφές, με τον Μπατίστ να μην μπορεί να παίξει το παιχνίδι με τις συνεχόμενες δυναμικές αλλαγές που θέλει ο Πεδουλάκης.

Αλλά… μετά από μία ήττα δεν θα τα βάψουμε και μαύρα, μιας και υπάρχουν και αρκετά θετικά. Ο Παναθηναϊκός σε μία καυτή έδρα με μία αντίπαλο που έπαιζε το τελευταίο της χαρτί, έδειξε χαρακτήρα στο τέλος. Το ότι κέρδισε η Φενέρ μόλις με 5 πόντους είναι κάτι που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο εξάστερος.

Η Φενέρ παραμένει στο παιχνίδι και θα κυνηγάει κάθε ματς μέχρι να έρθει στο ΟΑΚΑ, κάνοντας ίσως και ζημιές στους αντιπάλους που θέλει να χάνουν ο Παναθηναϊκός. Εξακολουθεί να είναι 2 ήττες μακριά, ενώ η Μπαρτσελόνα, αφού δεν γκέλαρε με την Μάλαγα, πρόσφερε στον Παναθηναϊκό μαξιλαράκι ασφαλείας με την διαφορά να παραμένει στις 2 νίκες από την 5η θέση.

Είπαμε πρώτος στόχος είναι η πρόκριση και μετά όλα τα άλλα… Ο Παναθηναϊκός μπορεί να καλύψει το -5 και μία ήττα ποτέ δεν ήταν καταστροφή αν δουλευτεί καλά στην προπόνηση.

Κέρδος είναι η δεύτερη συνεχόμενη καλή παρουσία του Μαυροκεφαλίδη που δίνει άλλη μία λύση στα χέρια του Πεδουλάκη. Κέρδος είναι το διαρκές φορμάρισμα του Κάρι, ενώ ο Παναθηναϊκός περιμένει περισσότερα από τον Ματσιούλις.

Μην τρελαθούμε κιόλας… Μία ήττα στο Τορ-16 και μάλιστα εκτός έδρας είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ο Παναθηναϊκός έχει όλο το δρόμο μπροστά του να την ανατρέψει και να μην την θυμάται καν στο τέλος. Μόνο που θα πρέπει προπονητής και παίκτες να μην μείνουν στην καραμέλα της διαιτησίας, που μπορεί να έπαιξε κάποιον ρόλο, αλλά δεν ήταν η μοναδική υπαίτια. Κάπως έτσι την πατάει πάντα ο Ολυμπιακός, που του φταίνε πάντα οι άλλοι και ποτέ ο ίδιος… Ε να μην γίνουμε και Ολυμπιακός…