Τι έκανε ο Παναθηναϊκός και πήρε αυτή την άνετη νίκη με το «χορταστικό» 4-0 επί του Ολυμπιακού Βόλου; Απλά πράγματα, μα με «καθαρή» ποδοσφαιρική λογική. Ετρεξε πολύ, μα όχι άσκοπα. Πίεσε τον αντίπαλο, ο οποίος, δίχως υπερβολή, δεν μπορούσε να αλλάξει πάνω από τρεις πάσεις. Κυκλοφόρησε πάρα πολύ καλά την μπάλα και έχοντας τη μεσαία του γραμμή σε μεγάλη μέρα, ανασταλτικά και δημιουργικά, προσέφερε γκολ και θέαμα στους περίπου 6.000 φίλους του που βρέθηκαν στο «Απόστολος Νικολαϊδης».
Οι «πράσινοι» έβγαλαν στο γήπεδο αυτά που τους διδάσκει ο Γιάννης Αναστασίου και οι συνεργάτες του και πέτυχαν. Με τον Ζέκα να είναι καταπληκτικός, τον Λαγό ώριμος, τον Μπαϊράμι να πατάει καλά, τον Ντίνα να μπαίνει στο «πετσί» του… ρόλου του, τον Μπεργκ να δίνει άλλη ποιότητα και τον Ατζαγκούν να συνεργάζεται πολύ καλά με τον Σουηδό και να πατάει περιοχή, όποτε ο τελευταίος έβγαινε εκτός για να βοηθήσει στη δημιουργία, το «τριφύλλι» παρουσίασε μια καλοδουλεμένη μηχανή, που έκανε στο γήπεδο, αυτά που δουλεύει καθημερινά στο Κορωπί. Μετέτρεψε, δηλαδή, τη… θεωρεία σε πράξη. Κάτι που για χρόνια ήταν ανέφικτο στην ομάδα. Θυμηθείτε πόσες φορές στο παρελθόν έχουμε ακούσει στις συνεντεύξεις Τύπου προπονητές του «τριφυλλιού» να λένε την ίδια ατάκα: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ τα κάνουμε στην προπόνηση, δεν μας βγαίνει στο γήπεδο». Απειρες…
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που βελτιώνεται συνεχώς. Που εξελίσσεται και που σιγά σιγά ωριμάζει. Το τελευταίο αφορά την πιτσιρικαρία της ομάδας, η οποία με τα παιχνίδια «ψήνεται», με τη δουλειά μαθαίνει και όσο περνάει ο καιρός αποκτά εμπειρία. Στο τακτικό κομμάτι, τα όσα δουλεύονται βγαίνουν σταδιακά στο χόρτο. Συν τις άλλοις, μιλάμε για μια εξαιρετικά γυμνασμένη ομάδα, ίσως τη γρηγορότερη στο πρωτάθλημα, τολμώ να πω.
Όλα αυτά πιστώνονται σε μεγάλο βαθμό στον Αναστασίου. Στον προπονητή που μπήκε στα πολύ βαθιά, έχοντας, όμως, ρεαλιστικούς στόχους. Κι’ αυτοί δεν είναι άλλη από τη δημιουργία μιας ομάδας, που σιγά σιγά, αφού μάθει τα βασικά, θα πρωταγωνιστεί. Κι’ αυτό, ο κόουτς δείχνει να το πετυχαίνει.
Υπάρχουν, φυσικά, και αδυναμίες, τις οποίες πρώτος και καλύτερος γνωρίζει ο τεχνικός του «τριφυλλιού». Η κυριότερη έχει να κάνει με τα σκαμπανεβάσματα. Ένα φαινόμενο που είναι λογικό να παρατηρείται σε νέες ομάδες, αλλά που πρέπει να γίνονται όλο και λιγότερο, όσο περνάει ο καιρός.
Καταλήγουμε στο εξής: Ο Παναθηναϊκός βρίσκει, έπειτα από καιρό, έναν προπονητή που του ταιριάζει, τη στιγμή, μάλιστα, που αρχίζει από το μηδέν. Έναν προπονητή ρεαλιστή, δουλευταρά, ανοικτόμυαλο και με απολύτως πραγματοποιήσιμους στόχους. Με αυτή τη λογική και με αυτό το τεχνικό επιτελείο οφείλει να συνεχίσει η ομάδα. Μια ομάδα που εξελίσσεται και που όταν, με το καλό, εξυγιανθεί οικονομικά, θα έχει όλες μα όλες τις προυποθέσεις να πρωταγωνιστήσει ξανά, έχοντας βάλει γερές βάσεις και «θεμέλια».
