Αναλυτικά η συνέντευξη του Δημήτρη Ιτούδη στην ιστοσελίδα gazzetta.gr:
Κατ’ αρχάς να σε ρωτήσουμε αν θα είσαι στο γήπεδο; Γιατί πλέον ευρωπαϊκές υποχρεώσεις δεν έχετε και αν δεν κάνουμε λάθος, παίζετε την Κυριακή (23/03) στην έδρα σας με την Καρσίγιακα…
«Μακάρι να μπορούσα να έρθω, έστω και για μία μέρα για να είμαι παρών και να αποθεώσω κι εγώ τον Ζέλικο… Θα ήθελα πραγματικά να δω, αν θα μπερδευτεί και μπαίνοντας θα κατευθυνθεί προς τη δεξιά πλευρά με κατεύθυνση τον πάγκο του Παναθηναϊκού! Αλλά, δυστυχώς οι υποχρεώσεις μου δεν μου το επιτρέπουν… Βλέπεις, το ταξίδι από την Μπαντίρμα (σ.σ.: Πάνορμο) για την Αθήνα και πίσω, θέλει και αεροπλάνο και αυτοκίνητο και πλοίο, οπότε θα χάσω ουσιαστικά τρεις μέρες…»
Είναι ίσως το πιο ξεχωριστό παιχνίδι όχι μόνο της εφετινής σεζόν, ίσως και της τελευταίας τριετίας;
«Προφανώς, γιατί στην σύγχρονη ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού, η οικογένεια Γιαννακόπουλου και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο καθένας στον τομέα του, αποτελούν τεράστια σύμβολα για τον κόσμο της ομάδας, γιατί συνέβαλαν στην δημιουργία αυτής της μεγάλης δυναστείας. Οι μεν γιατί δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για αυτή την επιτυχημένη πορεία και γιατί ο coach, με την παρουσία του, “καταδίκασε” την ομάδα να έχει κάθε χρόνο τους υψηλότερους στόχους! Αυτή, λοιπόν, η ξεχωριστή προσφορά των δύο πλευρών καθιστά το παιχνίδι ξεχωριστό! Θεωρώ δεδομένο ότι το γήπεδο θα είναι γεμάτο και θα είναι μία μέρα γιορτής για την Παναθηναϊκή οικογένεια…»
Επειδή τον ξέρεις καλά, πιστεύεις ότι μπαίνοντας στο γήπεδο και εισπράττοντας όλη αυτή την αποθεωτική υποδοχή που “ετοιμάζεται”, πιστεύεις ότι θα καταφέρει να συγκρατηθεί;
«Σε ότι αφορά τον ανθρώπινο παράγοντα, η συναισθηματική σύνδεση που τον ενώνει με όλο αυτό το οικοδόμημα που λέγεται Παναθηναϊκός, είναι τόσο έντονη, που πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να συγκρατήσει την συγκίνησή του! Έχει αγαπήσει τόσο πολύ τους ανθρώπους, τον σύλλογο και έχει δεθεί τόσο με όλο αυτό το περιβάλλον, που με τόση αγάπη που εισπράξει, θα είναι λογικό να “λυγίσει”!»
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όμως, αυτό το ματς θα γίνει κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, υπό την έννοια ότι και οι δύο ομάδες “καίγονται” για το αποτέλεσμα, ενώ τα φώτα θα πέσουν και στην “άτυπη” μάχη των πάγκων, με τον Ομπράντοβιτς να βρίσκει αντιμέτωπο τον αγαπημένο πρώην παίκτη και συνεργάτη του, Φραγκίσκο Αλβέρτη…
«Είναι αλήθεια αυτό, κυρίως γιατί το αποτέλεσμα του αγώνα, είναι πιθανό να κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της κάθε ομάδας στην διοργάνωση. Όμως, είναι τέτοιο το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ομπράντοβιτς, που θεωρώ ότι το συναίσθημα, η προσφορά και η ανθρώπινη προσέγγιση των δύο πλευρών, σε όλη τη διάρκεια της κοινής πορείας τους, είχαν τόσο μεγάλη ένταση, που δεν νομίζω ότι μπορούν να υποσκελιστούν από την σκοπιμότητα ενός παιχνιδιού, όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό! Τώρα, η ξαφνική αλλαγή στον ρόλο του Φραγκίσκου, που μετά από μία εκπληκτική καριέρα σαν παίκτης, πλέον είναι ο προπονητής της ομάδας, σίγουρα θα προσδώσει μία επιπλέον συγκινησιακή φόρτιση στην όλη ατμόσφαιρα, αλλά η ιστορία δεν ξεγράφεται… Όλα αυτά βέβαια θα ισχύσουν μέχρι το τζάμπολ! Όταν θα αρχίσει το ματς, η καθεμία πλευρά θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο δυνατό για να δημιουργήσει προβληματισμούς στον αντίπαλο και να κερδίσει το παιχνίδι και αυτό είναι και το λογικό άλλωστε…»
Αν σου ζητήσουμε να ανασύρεις από τη μνήμη σου μερικές κομβικές στιγμές που “στιγμάτισαν” τη συνεργασία σου με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ποιες θα είναι αυτές;
«Κατ’ αρχήν, το πρώτο κάλεσμα, τον Ιούνιο του 1999, όταν ο κ. Παύλος Γιαννακόπουλος κάλεσε τον Ζέλικο κι αυτός με τη σειρά του εμένα και εν συνεχεία, κατεβήκαμε μαζί στην Αθήνα για να παρουσιαστούμε επίσημα. Κανένας μας, τότε, δεν περίμενε ότι αυτή η διαδρομή θα διαρκούσε 13 ολόκληρα χρόνια και θα στεφόταν με τόσες πολλές και σπουδαίες επιτυχίες! Ένα άλλο γεγονός που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν η στήριξη και του κόσμου, κυρίως μετά τις αποτυχίες, γιατί όπως ήταν φυσικό, είχαμε και τις άσχημες στιγμές μας. Δεν ήταν λίγες φορές, που οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ήρθαν στο γήπεδο και μας εξέφρασαν έμπρακτα την εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλουν τις προσπάθειές μας, εκτιμώντας ότι δεν ήταν δυνατόν πάντα να στέφονται από επιτυχία και αυτό δεν το βλέπεις συχνά… Η προσωπικότητα του Ομπράντοβιτς, όμως, αποτελούσε την καλύτερη δυνατή εγγύηση…»
Ποιοι από τους 23 συνολικά τίτλους που κατακτήσατε μαζί στον Παναθηναϊκό, κρύβουν μία ιδιαίτερη ιστορία ή είχαν μία ξεχωριστή γεύση από τους υπόλοιπους, για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς;
«Σίγουρα η πρώτη αποτυχία μας στον τελικό του Κυπέλλου και η ήττα από την ΑΕΚ στο φάϊναλ-φορ που είχε γίνει το 2000 στην Πυλαία, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα κατάκτηση της Ευρωλίγκας στην Θεσσαλονίκη. Για να εδραιωθεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης που σας προανέφερα, έπρεπε ο σύλλογος να έχει επιτυχίες, γιατί οι προσδοκίες ήταν μεγάλες! Ευτυχώς, από την πρώτη χρονιά η ομάδα έδειξε ότι έχει “μέταλλο” και κατέκτησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο αλλά και το ελληνικό πρωτάθλημα. Θυμάμαι, πολύ καλά λοιπόν, εκείνο το meeting που είχαμε κάνει στα αποδυτήρια μετά την ήττα σε εκείνο τον τελικό και πως ο Ζέλικο είχε καταφέρει να “πείσει” τους παίκτες, να επιστρέψουν “πεινασμένοι” στο ίδιο γήπεδο και μερικές εβδομάδες αργότερα να κατακτήσουν την Ευρωλίγκα… Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, σε εκείνη την συζήτηση, τέθηκαν οι θεμελιώδεις αρχές της αρμονικής συνεργασίας προπονητή-παικτών και μπήκαν οι βάσεις για την μετέπειτα άκρως επιτυχημένη πορεία…»
Ποιον τίτλο χάρηκε περισσότερο ο coach;
«Απ’ ότι θυμάμαι, είχε πανηγυρίσει λίγο περισσότερο το τρόπαιο που κερδίσαμε στην Μπολόνια! Είχαμε πολύ γεμάτη ομάδα, εκείνη την εποχή κι επειδή δεν είχαμε κάποιο μεγάλο όνομα για σέντερ, μας θεωρούσαν ως το απόλυτο αουτσάϊντερ… Ίσως, γιατί η Μακάμπι είχε τον Χάουπτμαν και η Κίντερ ήταν γηπεδούχος και φαινόταν ως το απόλυτο φαβορί! Το πήραμε όμως, με φοβερό τον Λάζαρο (σ.σ.: Παπαδόπουλο), παίζοντας σπουδαίο μπάσκετ και αυτό τον είχε εξιτάρει πολύ…»
Το γεγονός ότι πολλές φορές είχε εκφραστεί αρνητικά για το ΝΒΑ, μεταφράζεται και από το ότι ποτέ στη διάρκεια της 13χρονης θητείας του στον Παναθηναϊκό, παρ’ ότι είχε την οικονομική δυνατότητα, δεν επέλεξε να φέρει κάποιο μεγάλο όνομα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
«Αυτό οφείλεται καθαρά σε συγκυρία! Μόνο και μόνο που θεωρείται και κατά την άποψή μου είναι, ο κορυφαίος προπονητής στην Ευρώπη, οφείλεται στην ικανότητά του να διαχειρίζεται άψογα τις μεγάλες προσωπικότητες και να λειτουργεί αποτελεσματικά σε συνθήκες πίεσης… Για τον Ζέλικο, ο star της ομάδας, ήταν η ίδια η ομάδα, το σύνολο που δημιουργούσε. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκε, συνειδητοποιούσαν αργά ή γρήγορα ότι αποτελούσαν μέλη ενός υγιούς συνόλου και έβαζαν τον εγωισμό τους κάτω από την ομπρέλα του “εμείς”! Όλο αυτό το κομμάτι οφείλονταν στην μεταδοτικότητα και στην προσωπικότητα του Ομπράντοβιτς, οπότε δεν θεωρώ ότι υπήρχε τέτοιο θέμα…»
Ισχύει ότι κάποιες φορές, χρησιμοποιούσε τις “συγκρούσεις” με κάποιον από τους παίκτες του για να περάσει μηνύματα και να “βελτιώσει” την ομάδα; Είδαμε πρόσφατα ότι εξέθεσε τον Μπιέλιτσα μπροστά στους φιλάθλους της ομάδας και τελικά τον έστειλε στα αποδυτήρια (έναν παίκτη που η Φενέρμπαχτσέ αγόρασε με buy-out το περασμένο καλοκαίρι από την Λαμποράλ Κούτσα) και στο επόμενο ματς, ο Σέρβος ήταν ο καλύτερος παίκτης…
«Το έχει κάνει αρκετές φορές και το επιχειρεί όποτε κρίνει ότι μία τέτοια κίνηση, θα αποβεί σε καλό του παίκτη και της ομάδας! Τρανό παράδειγμα, ο καβγάς με τον “Φράγκι” στη Δάφνη, στα μέσα της πρώτης μας χρονιάς στον Παναθηναϊκό. Ο Ζέλικο, πάντα ξέρει τι κάνει! Η συζήτηση που έγινε μεταξύ τους λίγες μέρες αργότερα, πρόσωπο με πρόσωπο και χωρίς εμπλοκή τρίτων, συνέβαλε τα μέγιστα στην οικοδόμηση μίας εξαιρετικής σχέσης του coach με τον Φραγκίσκο, που είχε θετικές συνέπειες για όλους! Η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα και το ευρωπαϊκό, ο Αλβέρτης ανανέωσε για τέσσερα χρόνια το συμβόλαιό του και εν συνεχεία έγινε η “σημαία” του συλλόγου και οι υπόλοιποι παίκτες, πήραν μαθήματα για το πως πρέπει να λειτουργεί μία ομάδα και πως πρέπει να λύνονται, εσωτερικά, τα όποια προβλήματα προκύπτουν σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων…»
Την επιλογή Αλβέρτη για αντικαταστάτη του Πεδουλάκη την περίμενες;
«Πως θα μπορούσα να την περιμένω; Όχι, ήταν έκπληξη, αλλά για τον Παναθηναϊκό είναι θετικό ότι μπήκε μπροστά ο Φραγκίσκος! Του εύχομαι τα καλύτερα και το ξέρει γιατί έχουμε πολύ καλή σχέση… Είναι μία πολύ μεγάλη προσωπικότητα του χώρου και τον καλωσορίζω στην άλλη πλευρά του ποταμού! Ο Αλβέρτης είναι πολυτάλαντος, πολύ έξυπνο και σκεπτόμενο άτομο και πάντα “έβλεπε” μπάσκετ… Τώρα θα σκέφτεται διαφορετικά και θα είναι αναγκασμένος να αποφασίζει πιο γρήγορα!»
Θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι το βράδυ της Πέμπτης (20/03) για να μάθουμε αν τον “Φράγκι” θα τον κερδίσει ο Ομπράντοβιτς, γιατί με σένα, φαίνεται ότι έχει βρει τον μπελά του… Με ρεκόρ 2-0 στις μεταξύ σας αναμετρήσεις (Μπάνβιτ-Φενέρ), έχεις αρχίσει πλέον να “κλέβεις” τις εντυπώσεις από τον κουμπάρο σου στο τουρκικό πρωτάθλημα…
«Ήταν μία πολύ σημαντική νίκη για μας, καθώς μας έφερε πολύ πιο κοντά στην κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο. Τον τελευταίο καιρό, ίσως λόγω και του τερματισμου των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων και της ταξιδιωτικής ταλαιπωρίας που συνεπάγονταν, παίζουμε πιο απελευθερωμένα και με μεγαλύτερη συγκέντρωση, σε αντίθεση με τη Φενέρμπαχτσέ που έχει αρκετά προβλήματα τραυματισμών και δυσκολεύεται να βρει ρυθμό… Τώρα, όσον αφορά στον Ζέλικο είναι προφανές ότι κάποια στιγμή θα κερδίσει, όχι μόνο γιατί η ομάδα του έχει πιο πλήρες ρόστερ και είναι δομημένη να πρωταγωνιστήσει στην Τουρκία και την Ευρωλίγκα, αλλά κυρίως, γιατί, όπως εγώ ξέρω καλά πως σκέφτεται προπονητικά, έτσι κι αυτός ξέρει δέκα φορές καλύτερα τι μπορεί να σχεδιάζω εγώ…»
