Ερώτημα αναπάντητο… Ομάδες, θρησκείες, πολιτικές πεποιθήσεις… Καημός πατεράδων και παππούδων! Εξωτερικά στοιχεία που διαμορφώνουν με ένα ιδιαίτερο τρόπο τη προσωπικότητα μας. Μένει η σύζυγος έγκυος, τσουπ κατευθείαν η σκέψη του πατέρα να παίρνει το γιο του, επόμενο αστέρα του ποδοσφαίρου – μπάσκετ κλπ, στο γήπεδο να τον προσηλυτίσει…
Σκέψη για διαφορετική ομάδα μεγαλώνοντας ούτε κατά διάνοια! Μην αρχίσουμε τα υπογλώσσια! Προσπαθείς λοιπόν για το γιο 1,2,3 φορές τζίφος! Το παίρνει απόφαση «θα παίρνω μαζί την κόρη…». Μόλις το παιδί μάθει χωρίς πάνες και μιλάει θα γίνει το «μπρελόκ» του στα γήπεδα της χώρας! Αγαπημένο παιχνίδι θα είναι το βράδυ πριν κοιμηθεί να τη ρωτάει παίκτη και να του λέει την ομάδα που αγωνίζεται, αγαπημένος ήχος (σχεδόν vintage πλέον) η έναρξη της Αθλητικής Κυριακής, αγαπημένο παρατσούκλι το βαζελάκι και πάει λέγοντας. Μεγαλώνοντας θα της μάθει τα βασικά πέναλτι, κόρνερ, κάρτες, τρίποντα, αντιαθλητικά, άσσους κλπ.
Στις απορίες βέβαια τύπου «γιατί μπαμπά βρίζουμε τους στόλους ή μπαμπά ποιος είναι ο Σπανέας και ο Παπουτσέλης και γιατί τους βρίζουμε», θα γελάει και θα αλλάζει θέμα! Θα φροντίσει βέβαια να μου μάθει το διαχωρισμό χανουμιών, σκουληκιών, γριών και των λοιπών χωρίς εξήγηση πάλι! Και θα έρθει και εκείνη η στιγμή μετά την εφηβεία που θα ξεκινήσουν οι συζητήσεις περί γαμπρών και βασικών προδιαγραφών… «Φέρε μου ότι θες ΜΟΝΟ γαύρος να μην είναι»! Απλά δημοκρατικά και ξάστερα!
Τα χρόνια θα περνούν και θα έχεις να κάνεις rewind στο μυαλό σου, τίτλους, αστέρια, νταμπλ, χασούρες με μουρμούρες, πέτρινα χρόνια όμως θα στέκεσαι όρθια και αιώνια πιστή. Θα θυμάσαι με ανατριχίλα μία από τις πολλές εκδρομές που ακολούθησες την ομάδα και δε γύρισες με το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά είχες ψηλά το κεφάλι και φυσικά πάντα έψαχνες τη μαυρόγατα στο αεροπλάνο. Θα θυμάσαι τα ραντεβού που μπορεί να ακύρωσες ενώ έξω είχε πανσέληνο κι έκλεινες χρόνο με τη σχέση σου κι ο Παναθηναϊκός έπαιζε εντός ευρωπαϊκό ματς.. Γιατί η ομάδα θα σου δώσει αυτή τη χαρά χωρίς ουσία που όμως αυτή θα μείνει, θα σε φέρει σε επαφή με όλες τις κοινωνικές τάξεις χωρίς να πρέπει να αποδείξεις ποιος ή τι είσαι, θα σε μάθει πως είναι να υπερασπίζεσαι κάτι άυλο, θα σου μάθει τι εστί πίστη, θα σε ξενερώσει και θα σε πονέσει όμως δε θα τη παρατήσεις όπως θα έκανες σε μια σχέση σου αλλά θα είσαι εκεί για να τραγουδάς. Αυτά μου έμαθε ο Παναθηναϊκός και το σημαντικότερο όλων είναι ότι συνεχίζει να μου μαθαίνει γιατί είμαι εκεί είτε κερδίζει είτε χάνει είτε είμαι φαβορί είτε αουτσάιντερ…
Μπαμπά, Μαμά σας ευχαριστώ που μου μάθατε τι εστί ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ…