Ξεκινώντας από τους καλοκαιρινούς μήνες της προετοιμασίας, εκεί που λίγοι πίστεψαν σε αυτήν την ομάδα, η προσπάθεια των “μωρών” του Αναστασίου πέρασε από αρκετά κύματα…
Από τη στιγμή που τελείωσαν τα φιλικά της Ολλανδίας και μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος όλοι ήλπιζαν σε κάτι καλό αλλά ελάχιστοι αισιοδοξούσαν. Δε χρειάζονταν και πολλοί άλλωστε. Αρκεί που το αυτονόητο το έκανε αρχικά ο Αναστασίου…
Οι αναπάντεχες γκέλες του Αυγούστου με Πανιώνιο και Βέροια έφεραν αν μη τι άλλο προβληματισμό. Η πίστη όμως και η στήριξη στην ομάδα ποτέ δε σταμάτησε αν και μάλλον ουδείς είχε κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις από το υπάρχον έμψυχο δυναμικό μετά από μια τέτοια αρχή.
Η νίκη με τον Αστέρα στη Λεωφόρο έδωσε τον απαραίτητο χρόνο σε όλους στην ομάδα αλλά και μία έξτρα ώθηση ώστε να πιστέψουν στον εαυτό τους ακόμη περισσότερο. Έτσι, κάποια χαμόγελα κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους και πλέον αρχίζει σιγά σιγά και ορθώνεται ασπίδα προστασίας στο πρόσωπο του Αναστασίου καθώς ο κόσμος περιβάλλει με εμπιστοσύνη πια το πλάνο του “Ολλανδού”.
Η πίστη αυτή δοκιμάστηκε αλλά δεν κλονίστηκε ουδεμία στιγμή, ούτε μάλιστα το διάστημα Γενάρη – Φλεβάρη, όπου κάμποσοι χαμένοι βαθμοί “πετάχτηκαν” (ήττα με Παναιτωλικό, ισοπαλία με Εργοτέλη). Ακόμη κι όταν όμως η ομάδα έπαιρνε τους τρεις βαθμούς, δεν το έκανε με τρόπο πειστικό (με Πανιώνιο και Πλατανιά εντός).
Η σταθερότητα που επιδεικνύει το “τριφύλλι” από το Μάρτιο και έπειτα, είναι απαράμιλλη και οδηγός για τη συνέχεια.
Συγκεκριμένα μετά το τεράστιας σημασίας διπλό στο Φάληρο, ένα είναι εμφανές και αδιαμφισβήτητο. Άπαντες στην ομάδα, πατούν γερά στα πόδια τους και πλέον είναι έτοιμοι για το μεγάλο επόμενο βήμα που δε μπορεί να είναι άλλο από την κατάκτηση του Κυπέλλου.
Υ.Γ. 1 Καλή ανάσταση σε όλους και όλες, η ανάσταση της ομάδας μας έχει ήδη λάβει χώρα από καιρό. Κι όχι μόνο αυτό, έγινε και το “δεύρω έξω”!
Υ.Γ. 2 Ραντεβού τις επόμενες μέρες με ανάλυση όλων των αγωνιστικών θεμάτων του τελικού…