Είναι καλό για όλους τους παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου να διδαχθούν από τη φετινή σεζόν που διανύει ο Παναθηναϊκός. Κανονικά θα έπρεπε να είχαν διδαχθεί πολύ νωρίτερα, αλλά όπως είναι φυσικό, αφού ο Παναθηναϊκός «πουλάει» ως brand name, μοιραία διαφημίζεται και περισσότερο.
Τι μας διδάσκει η φετινή ιστορία του «τριφυλλιού»;
Ότι ο οπαδός ή ακόμα και ο φίλαθλος ζητά δύο πράγματα από την ομάδα που υποστηρίζει. Πρώτον ειλικρίνεια από τη διοίκηση και δεύτερον όραμα και στόχο. Προφανώς, τώρα που το κλίμα στους «πράσινους» είναι… γιορτινό μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου φαντάζουν όλα εύκολα, αλλά αξίζει μία αναδρομή στον όχι πολύ μακρινό Δεκέμβριο που αποδεικνύει ότι οι τίτλοι και τα πολλά λεφτά δεν είναι το παν. Τότε η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου πάλευε να σταθεροποιηθεί μέσα στην πεντάδα του πρωταθλήματος και μάλιστα στα μέσα εκείνου του μήνα, είχε υποστεί ακόμα μια ήττα, αυτή τη φορά από τον Ατρόμητο μέσα στη Λεωφόρο.
Τι έγινε εκείνο το καθοριστικό βράδυ;
Μετά τη λήξη του αγώνα και αφού είχαν περάσει 20 λεπτά, περίπου 200 οπαδοί του «τριφυλλιού» είχαν μείνει στις θέσεις τους και τραγουδούσαν για την ομάδα τους, παρά το αρνητικό αποτέλεσμα. Πρόκειται για μια συμπεριφορά που δεν εντάσσεται στα στεγανά του ελληνικού ποδοσφαίρου και αποδεικνύει ότι τελικά τα αποτελέσματα (αυτά καθ’ αυτά) δεν λένε και πολλά στον κόσμο. Αντίθετα, αυτό που θέλει να βλέπει είναι η πρόοδος σε όλους τους τομείς και ειδικότερα στην περίπτωση ενός οπαδού του Παναθηναϊκού, αυτή αφορά την οικονομική εξυγίανση και την αγωνιστική βελτίωση. Ούτε τίτλοι, ούτε φανφάρες, ούτε να διαλύσουμε το κατεστημένο μέσω μιας άλλου είδους τρομοκρατία… Για αυτό το λόγο το «τριφύλλι» παίρνει για φέτος «άριστα». Η αδειοδότηση εξασφαλίστηκε σχετικά άνετα, γεγονός που αποδεικνύει τις σωστές κινήσεις συγκριτικά με την περσινή κατάσταση, εξ ου και η «ειλικρίνεια» από πλευράς διοίκησης που κάναμε λόγο αρχικά.. Όσο για το όραμα, είναι ηλίου φαεινότερον ότι στο Απήλιον γίνεται (σωστή) δουλειά καθώς η εικόνα της ομάδας παρουσιάζεται κάθε εβδομάδα όλο και βελτιωμένη. Ήταν άλλωστε κάτι που είχε διαφανεί ακόμα και στις ήττες, καθώς ήταν σαφές ότι αυτή η ομάδα θέλει πρώτα να παίζει ποδόσφαιρο και μετά να νικάει, και όταν συμβαίνει το ένα, δύσκολα δεν προκύπτει και το άλλο.
Και δεν είναι μόνο η φετινή περίπτωση του Παναθηναϊκού που αποδεικνύει ότι αν δοθεί ένα όραμα στον κόσμο, αυτός με τη σειρά του έχει όλη την καλή διάθεση να το στηρίξει. Θυμηθείτε την ΑΕΚ του 2004 (την πρώτη χρονιά του Ντέμη) που παρά το περιορισμένο ποιοτικό επίπεδο του ρόστερ, τα εισιτήρια διαρκείας που πούλησε εκείνη τη χρονιά η «Ένωση» ήταν 17.361. Ήταν τόσο αγαπητό και τόσο άφθαρτο το πρόσωπο του Νικολαΐδη εκείνη την περίοδο, που έδινε ακριβώς αυτό το όραμα για καλύτερες μέρες στους οπαδούς της ομάδας.
