Και οι παίκτες έχουν ψυχή
Η συνήθεια λένε είναι κακό πράγμα. Και στην περίπτωση του μπασκετικού Παναθηναϊκού -της πιο πετυχημένης ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη την τελευταία 20εατία- η κάθε ήττα, ο κάθε αποκλεισμός, η κάθε κακή εμφάνιση κακοφαίνεται. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
«Δεν είναι αυτή εμφάνιση Παναθηναϊκού. Είναι δυνατόν να δυσκολεύεται να κερδίσει το Ρέθυμνο;», μου είπε απορημένος ο καλός συνάδελφος Πάνος Καραουλάνης κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του εξ αναβολής αγώνα του πρωταθλήματος με την κρητική ομάδα.
«Είναι επηρεασμένοι ψυχολογικά από τον αποκλεισμό τους από την ΤΣΣΚΑ» του απαντώ. «Δε μπορεί να μιλάς σοβαρά;» Μου ξαναλέει. «Σοβαρότατα» του απαντώ. Και απηυδισμένος πια τελειώνει τη συζήτηση με την εξής ατάκα: «Τότε εγώ φαίνεται έχω καλομάθει».
Μεγάλη κουβέντα! Και εκεί είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη όλο η ουσία. Ο Παναθηναϊκός χρόνια τώρα παραμένει σταθερά στην κορυφή. Μοιραία λοιπόν ο κόσμος δε συμβιβάζεται εύκολα με κάτι λιγότερο. Ο αποκλεισμός από το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είναι πρόσφατος και η πικρία είναι μεγάλη. Άντε τώρα να παρακολουθείς τους πράσινους να αγκομαχούν μέχρι το 37΄ να πάρουν και τη νίκη από το Ρέθυμνο. Δεν είναι και το πλέον ιδανικό.
Σύμφωνοι. Πάνω απ΄ όλα όμως οι παίκτες είναι και άνθρωποι. Δεν είναι ούτε από σίδερο, ούτε είναι κουρδισμένοι να αποδίδουν πάντα και παντού στο μάξιμουμ. Μην ξεχνάμε ότι το 5ο ματς στη Μόσχα, είναι ακόμη νωπό.
Θα μου πείτε δικαιολογίες. Ίσως. Για ελάτε όμως λίγο και στη θέση των παικτών. Όταν έχουν κάνει την υπερπροσπάθεια να ισοφαρίσουν την προημιτελική σειρά κόντρα στους Ρώσους σε 2-2 και να πείσουν ακόμη και τους πιο απαισιόδοξους ότι μπορούν να κάνουν μια ακόμη υπέρβαση στη Μόσχα και γνωρίζουν την πιο βαριά ήττα στην ευρωπαϊκή ιστορία τους με 30 πόντους διαφορά. Ε νομίζω ότι δεν είναι και εύκολο να επιστρέψουν στη… ρουτίνα του ελληνικού πρωταθλήματος και να παίξουν ανεπηρέαστοι, σε ένα, σημειωτέον, άδειο γήπεδο. Διότι πέραν την σωματικής κούρασης που είναι αναμφισβήτητη, ο ψυχολογικός τομέας παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο.
Δεν θα κάνω ανάλυση για τη συνολική εικόνα της ομάδας τη φετινή σεζόν και αν έχει παίξει καλό μπάσκετ ή όχι, ή αν έχουν γίνει λάθη. Σαφώς θα μπορούσε και πολύ καλύτερα και σαφώς έχουν γίνει λάθη, αλλά ούτε και για το αν η ευρωπαϊκή πορεία της ήταν τελικώς επιτυχημένη ή όχι. Είπαμε, ο Παναθηναϊκός είναι γεννημένος νικητής και είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί παντού και πάντα. Μας έχει καλομάθει. Αυτή είναι η αλήθεια. Από αυτή την άποψη θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν αποτυχημένη η φετινή σεζόν όσον αφορά την Ευρώπη, διότι στο ελληνικό πρωτάθλημα κρατάει σταθερά την πρωτοκαθεδρία.
Από την άλλη, αν δεις με καθαρό μυαλό και αναζητήσεις τα δεδομένα και τα εργαλεία που είχε στα χέρια του τη φετινή σεζόν, θα πεις και μέχρι εκεί που έφτασε μεγάλη επιτυχία ήταν.
Όπως το πάρει ο καθένας. Εγώ αυτό που έχω να πω, έχοντας πλέον περάσει και κάποια 24ωρα από τη μαύρη εκείνη νύχτα στη Μόσχα είναι ότι, οι 30 πόντοι είναι πολλοί αλλά και όσα έχει προσφέρει αυτός ο Παναθηναϊκός και ο μεγάλος του αρχηγός Δημήτρης Διαμαντίδης, πολύ περισσότερα!