O Ντάρεν Αμπροουζ ήταν από τους παίκτες που βοήθησαν πολύ τον Απόλλωνα στο Β΄ γύρο, με την ομάδα του Λόρι Σάντσεζ να βάζει δύσκολα σε ΠΑΟ, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ. Στη Λεωφόρο το σκορ ήταν 1-1 ως το 86, ο ΟΣΦΠ κέρδισε με χίλια ζόρια (1-0) κι ο ΠΑΟΚ είδε τον Χάρο με τα μάτια του όταν ο αντίπαλός “γύρισε” το 0-3, χάνοντας μοναδική ευκαιρία στο τέλος με τον Κόρμπο να ολοκληρώσει μια απίστευτη ανατροπή (3-3).
Ο 30χρονος χαφ ήταν ο παίκτης-κλειδί που έδωσε ώθηση στην “Ελαφρά ταξιαρχία” από τον Ιανουάριο (6 γκολ σε 11 ματς), “απελευθέρωσε” Πετρόπουλο-Ντάλμπεργκ, υποδεχόμενος τις μπαλιές των υπόλοιπων χαφ που κόντραραν όταν σημάδευαν τα κεφάλια των θηρίων (αναλογιστείτε τον τρόπο με τον οποίο πετυχαίνει τη γκολάρα στο “Α.Νικολαϊδης”).
Τόσους μήνες ο Σάντσες έπαιζε με καθαρά βρετανικό τρόπο, ήτοι 4-4-2 και πολλές σέντρες για να εκμεταλλευτεί τα τεράστια κορμιά των μπροστινών. Η γρήγορη προσαρμογή του Βρετανού, τα πολύ καλά του τελειώματα, το χαμηλό κασέ (δεν υπερβαίνει τα 150.000 ευρώ) κι η κοινή του πορεία με τον Νταμπίζα για ενάμιση χρόνο στη Νιουκάστλ φέρνουν τον ποδοσφαιριστή υπό στενή παρακολούθηση. Θεωρητικά (γιατί δεν ξέρεις ποτέ αν θα “βγει” μια μεταγραφή) αν η ομάδα κρατήσει τον Αμπέιντ και κινηθεί για τον έμπειρο μέσο θα έχει του χρόνου δύο “οκτάρια” απ’ τα οποία μπορεί να περιμένει 15-20 γκολ. Δεν τα λες και λίγα!
Ο Σάντσες είχε ελάχιστο χρόνο ν’ αλλάξει το πλάνο του Αλέκου Βοσνιάδη με το οποίο “χτίστηκε” το καλοκαίρι ο Απόλλωνας. Ο άπειρος τεχνικός προσπάθησε κυρίως να προστατέψει την εστία του Τζόρβα, χρησιμοποιώντας βαριά κορμιά στη μεσαία γραμμή (Κόρμπος, Καμαρά, Αλβαρες, Εγκον), παίκτες που δεν είχαν μέτρα με τη μπάλα, ούτε δημιουργικές ικανότητες. Ο Αμπρόουζ έγινε για τον Απόλλωνα ότι για τον Ατρόμητο ο Ούμπιδες, ο πιο κομβικός παίκτης δηλαδή. Χωρίς να διαθέτει το πόδι-μοιρογνωμόνιο του λατίνου σταρ των Περιστεριωτών, αλλά με άριστη τακτική παιδεία (Βρετανός, γαρ) μίκρυνε τις γραμμές ανάμεσα στον Πετρόπουλο και άξονα, δίνοντας περισσότερο πλάτος στην ανάτπυξη του κλαμπ.
Μέχρι τότε οι αντίπαλοι πονοκεφάλιαζαν μονάχα για το πως θα σπρώξουν μακριά από τα καρέ τους τα μεγάλα σώματα του Απόλλωνα. Ο Αμπρόουζ έπιασε Αθήνα για ν’ αναλάβει τον ρόλο του Γιώργου Μπάρκογλου που ναι μεν διέθετε πείρα και μεγάλες αγωνιστικές παραστάσεις να γίνει συνδετικός κρίκος άξονα-επίθεσης, πλην όμως προέρχονταν από τραυματισμούς και το κορμί του είναι βαρύ βαδίζοντας προς τα 36 του χρόνια. Το ταίριασμα του Αγγλου με τον Παναγιώτη Κόρμπο (στη Ριζούπολη αποκαλούνταν “Κατσουράνης των φτωχών”, σκοράροντας έξι φορές σε 30 συμμετοχές κάνοντας τρίτη στη σειρά “γεμάτη”σεζόν μετά από δύο χρόνια στη Λειβαδιά) ήταν ιδανικό, το 4-4-2 έγινε πιο λειτουργικό αφού το κέντρο (που επί Βοσνιάδη ήταν από τα πιο δυσκίνητα της Σούπερ Λιγκ) απέκτησε ενέργεια, ζωντάνια, ρυθμό. Η άριστη συνεργασία Ελληνα και Άγγλου επέδρασε καταλυτικά στον Αντώνη Πετρόπουλο που λογικά το καλοκαίρι θα κάνει “καλή” μεταγραφή. Με 12 γκολ σε 27 συμμετοχές ο 28χρονος φορ μπορεί να μην είναι τοπ επιπέδου (μ’ αυτόν βασικό η ΑΕΚ υποβιβάστηκε κι ο ΠΑΟ παρουσίασε σοβαρές δυσλειτουργίες όταν σακατεύτηκε ο Λέτο), αλλά για μικρομεσαία σωματεία είναι ταμάμ.
Σκεφτείτε τι μπορεί να πετύχει ο Αμπρόουζ αν (λέμε τώρα) υπογράψει στο τριφύλλι, εκεί όπου ο Αναστασίου ζητά από τους μέσους του (κεντρικούς ή ακραίους) να συγκλίνουν διαρκώς προς τα μέσα για να βοηθούν τον Μπεργκ, κάτι που τους φέρνει πολλάκις σε θέση βολής μιας κι ο Σκανδιναβός παικταράς μαζεύει κόσμο γύρω του, αφήνοντας γύρω του κενούς χώρους. Δείτε τα νούμερα Κλωναρίδη, Αμπέιντ, Καρέλη και θα καταλάβετε. Σε σχέση με την πιτσιρικαρία ο Αμπρόουζ εκτός από ποιότητα θα προσθέσει εμπειρία (μιλάμε για ένα παιδί με 90 συμμετοχές στην Πρέμιερλιγκ) που του χρόνου είναι απαραίτητη, άλλωστε οι απαιτήσεις ανέβηκαν απότομα ενόψει της νέας σεζόν και μόνο ο ενθουσιασμός δεν φτάνει!