Όσο κι αν στηρίζουμε παθιασμένα το καμάρι του Α.Ο δεν υπήρχε Παναθηναϊκός που να μην έχει ψυλλιαστεί καιρό τώρα ότι το ντεπόζιτο είχε αδειάσει μετά τα φοβερά εντός έδρας παιχνίδια κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. Ακολούθησαν έξι προβληματικές εμφανίσεις με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό κι εκεί που οι περισσότεροι προεξοφλούσαμε κλείσιμο σεζόν στο ΣΕΦ, ο εγωισμός των μόνιμων πρωταθλητών ξαναέφερε τη σειρά στο ΟΑΚΑ, εκεί που οι «πράσινοι» καλούνται να σπαταλήσουν και την ύστατη ικμάδα «χυμών» που τους έμεινε σ΄ ότι αφορά τις δυνάμεις τους για να σηκώσουν με τρέλα άλλο ένα.
Όσοι είναι φρέσκοι πάντως (Λουκάς, Γιάνκοβιτς) μια χαρά την έκαναν την δουλίτσα τους στο Φάληρο, ειδικά ο Βλαδίμηρος όταν ξεχυνόταν σ’ ανοιχτό γήπεδο θύμιζε καθαρόαιμο. Ευχάριστος προβληματισμός ενόψει Τετάρτης εκεί που οι βασικοί θα χρειαστούν ανάσες. Ο Γιάνκοβιτς ήταν καλός και στο 2ο παιχνίδι, ασχέτως αν πήγε στο «4» και στην άμυνα είχε σοβαρά θέματα με τον Πρίντεζη.
Σε λίγες ώρες θα ξέρουμε αν δικαιωθεί το πάθος κι η δύναμη της συνήθειας να τους ξεπαστρεύεις στο λιμάνι, γιατί κατά τ’ άλλα στους υπόλοιπους τομείς (έχουν αναφερθεί δεκάδες φορές, μην αναλύουμε ξανά) ο αντίπαλος υπερτερεί…Απλώς τώρα το ράπισμα που δέχθηκε ήταν γερό κι η ψυχολογία του ταρακουνήθηκε, με Αγγελόπουλους-Μπαρτζώκα να κάνουν άκαιρες δηλώσεις που μάλλον εκδηλώνουν φόβο κι ανασφάλεια ενόψει της επίσκεψής τους στα βόρεια προάστια.
Το περίσσευμα ενέργειας που έχει να διαχειριστεί ο αντίπαλος προπονητής ανάμεσα στο νεανικό του ρόστερ υψώνει σε δυσθεώρατο ύψος την προσφορά Διαμαντίδη, Λάσμε, Γκιστ, Ματσιούλις. Οι τρεις τελευταίοι έδειξαν στον Πειραιά ότι τους τα σέρνει καρότσα φορτηγού, αφού μπήκαν ν’ αγωνιστούν απροπόνητοι (!!!) και παρόλα αυτά «κατάπιαν» κόσμο και κοσμάκη!
Για τον “3-D” ότι και να γραφτεί είναι λίγο, ο αρχηγός μοιάζει να κράταγε ενέργεια όλη τη χρονιά γι αυτά τα παιχνίδια, όπου παίζει πάνω από τις φυσικές του δυνάμεις. Θα δώσει ξανά όλο του το είναι στο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ (θέλουμε να πιστεύουμε) παιχνίδι της καριέρας του που θα ξεκινήσει βασικός μιας και του χρόνου η λογική λέει ότι θα επωμιστεί ρόλο Θοδωρή Παπαλουκά τις καλές του μέρες στη Μόσχα. Δηλαδή, έκτος παίκτης που σε «κλειστά» ματς θα μπορεί να κάνει την διαφορά, σπαταλώντας 15-20 λεπτά στο παρκέ. Πλέον ο Παναθηναϊκός πάει για μάχη χαρακωμάτων με τα «γερόντια» του να τα έχουν φτύσει (;) αλλά τον κόσμο με γυαλισμένο μάτι, έτοιμο να ξελαρυγγιαστεί, ώστε να σπρώξει προς το δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ. Γενικά είναι απίστευτο πως ένα σύνολο τόσο κακοστημένο και χωρίς προπονητή επιμένει, μάχεται, αρνείται να «πεθάνει», παλεύει λυσσασμένα για τον τίτλο, το ίδιο έκανε και στην Ευρωλίγκα με δύο παλικαρίσιες επικρατήσεις επί της ΤΣΣΚΑ.
Από κει και πέρα στεκόμαστε στη χαώδη διαφορά νοοτροπίας των οπαδών. Πήγαν οι πανηγυρτζήδες (αυτοί μωρέ που μνημονεύουν τις κούπες του ερασιτέχνη κι ανάθεμα αν ξέρουν τα ονόματα 2-3 αθλητών τους) να σηκώσουν κούπα, δεν τους έκατσε και την πλήρωσαν τα αμάξια Μάντζαρη, Αγραβανη, Πρίντεζη, ενώ λίγο νωρίτερα οι Παναθηναϊκοί ξεπροβόδιζαν την ομάδα στο Caravel, ενώ υπάρχει και το ζεστό χειροκρότημα του ΟΑΚΑ που μνημονεύτηκε ακόμα κι από τους Αγγελόπουλους. Οι τελευταίοι μίλησαν για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο (η αλήθεια είναι ότι περιμέναμε και δηλώσεις…δημάρχου για «εγκλήματα κατά της Ελλάδας»), λησμονώντας ότι ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδίας (με πρόεδρο της ΚΕΔ τον αλήστου μνήμης Δήμου, με δηλώσεις ολυμπιακοφροσύνης στο «ΦΩΣ») τον καιρό που άνθιζε η ιωαννιδική μαφία και κάτι λιμά τύπου Τόμιτς, Νάκιτς έπαιρναν πέντε σερί, χωρίς αυτά τα κύπελλα ο Ολυμπιακός θα μαχόταν Πανελλήνιο, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ στους μπασκετικούς τίτλους…
Όσο για την εμπλοκή της εθνικής, απίστευτα άκαιρη… Μια οι αποζημιώσεις, την άλλη ο Βασιλακόπουλος, την παράλλη η ενόχληση γιατί σταμάτησε από την ομάδα ο Διαμαντίδης νωρίς… Λες κι ο Παναθηναϊκός δεν έχει συναντήσει κατά καιρούς προβλήματα λόγω των πολλών διεθνών του (είδατε τι συνέβη με Κροατία-Ούκιτς για να πάμε σε πρόσφατα παραδείγματα)… Εχουν «πιει θάλασσα» φανερά, σήμερα ο Τύπος τους, τους αποθεώνει (!), ο αποπροσανατολισμός τους είναι το μεγαλύτερο αβαντάζ των δικών μας στο δρόμο για μια ακόμα κούπα…
Βλέπεις π.χ τις αντιδράσεις Μπαρτζώκα εν ώρα αγώνα και καταλαβαίνεις πόση πίεση νιώθει ο κόουτς απέναντι σε σύνολο ΧΩΡΙΣ προπονητή που απλώς πατά στις τακτικές Πεδουλάκη. Διατήρηση του σκληρού προφίλ στην άμυνα, ο Γκιστ πάνω στον Σπανούλη μετά από καιρό (με ρίσκο γιατί αν ο Λαρισαίος βγάλει πάσα στο ζωγραφιστό δημιουργούνται μις-ματς, μονάχος ο Λάσμε ποιον να πρωτοπρολάβει;), η μπάλα 15-20 δεύτερα στα χέρια του κάπτεν, ε και μετά έχει ο Θεός…