Αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε εξασφαλίσει αδειοδότηση για να παίξει Ευρώπη θα ήταν 1000% βέβαιο πως ο Στέφανος Καπίνο όχι μόνο θα πωλούνταν, αλλά ο Γιάννης Αλαφούζος θα τον έστελνε στην επόμενη ομάδα του με κόκκινη κορδέλα. Με την ομάδα, ωστόσο, να είναι έτοιμη να διεκδικήσει 6-7 εκ. ευρώ από την πιθανή είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα (δεν συζητάμε ότι η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι το ιδεατό) η περίπτωση του 20χρονου πορτιέρο βαφτίζεται ιδιαίτερη. Με την ΠΑΕ να τον έχει κοστολογήσει 3.000.000 ευρώ (τα τριπλάσια σε σχέση μ’ όσα καρπώθηκε απ’ τον προπέρσινο MVP της, Ορέστη Καρνέζη, αλλά λίγα για μια ταλεντάρα που ακόμα δεν έχει παίξει ευρωπαϊκά ματς, έχοντας ορίζοντα 15 ετών καλού ποδοσφαίρου μπροστά της) αρκετές είναι οι ομάδες που θα συρρεύσουν.
Με το έλλειμα να έχει υποχωρήσει κάτω από τα 20.000.000 ευρώ, την «Παναθηναϊκή Συμμαχία» με περισσότερα (;) από 10.000 μέλη και το κλίμα να μην έχει καμιά σχέση με την περσινή «μαυρίλα», η υπόθεση Καπίνο είναι αναμενόμενο να μην αντιμετωπίζεται όπως η περσινή του Χάρη Μαυρία. Θυμίζουμε ότι με την ψυχολογία στα τάρταρα και το κλαμπ εκτός διοργανώσεων ΟΥΕΦΑ, η προοπτική να παίξει ο Χάρης στη Σάντερλαντ έφερε κοσμογονία! Λαμβάνοντας υπόψη τα 3.000.000 ευρώ που θα έδιναν οι «μαυρόγατες», ο Νταμπίζας πήρε ευκολότερα το «ναι» του Μπεργκ, διάβαζε στις εφημερίδες πως ο Σεϊταρίδης σκέφτεται την επιστροφή, πληρώθηκαν οι Ντόλφινς για την ελευθέρας του Ατζαγκούν. Μπορεί να μην πολυαναφέρθηκε, αλλά ο Ζακυνθινός εξτρέμ ήταν ο περσινός ΣΩΤΗΡΑΣ του συλλόγου. Τα χρήματα που καρπώθηκε το σωματείο ξοδεύτηκαν με σύνεση με αποτέλεσμα να χτιστεί κάτι υγιές που ο κόσμος -παρά την δικαιολογημένη δυσπιστία -στήριξε σθεναρά!
Στη δεινή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός είναι φυσιολογικό κάθε καλή πρόταση για τα αστεράκια του να ζυγίζεται σοβαρά. Ο Καπίνο μέσα σε λίγα χρόνια έχει προσθέσει στο βιογραφικό του ένα σωρό κατορθώματα. Αν και πειραιωτάκι, κατέληξε στην ακαδημία του ΠΑΟ το 2007, το 2009 ήταν ο βασικός πορτιέρο της ομάδας Νέων στο 0-3 του Καραϊσκάκη. Υπήρξε ο νεότερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ με την εθνική ομάδα εφήβων, σε ηλικία μόλις 15 ετών. Στις 15 Νοεμβρίου 2011, σε ηλικία 17 ετών και 246 ημερών, έκανε το ντεμπούτο του με την Ανδρών στην εκτός έδρας φιλική αναμέτρηση εναντίον της Ρουμανίας, το οποίο και αποτελεί πλέον μεταπολεμικό ρεκόρ νεότερου ποδοσφαιριστή (το γενικό ρεκόρ ανήκει στον Κώστα Γκίκα του Απόλλωνα Σμύρνης από τον Μάρτιο του 1930), ξεπερνώντας κατά 19 ημέρες το προηγούμενο που κατείχε ο Θωμάς Μαύρος από τις 16 Φεβρουαρίου 1972. Πρόκειται για τον πρώτο παίκτη στην ιστορία του Παναθηναϊκού που χρίστηκε διεθνής με τη “μεγάλη” εθνική σε τόσο μικρή ηλικία, βελτιώνοντας κατά 2,5 μήνες ένα επίτευγμα που κρατούσε ο Μίμης Δομάζος για πάνω από μισό αιώνα (από τις 2 Δεκεμβρίου 1959). Τα τρία παραπάνω ρεκόρ αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, εάν ληφθεί υπόψη πως αγωνίζεται στη θέση του τερματοφύλακα όπου συνήθως απαιτείται μακρά αγωνιστική εμπειρία. Στα 17 του «δεν μάσησε» στις δυσκολότερες έδρες της χώρας (Τούμπα, Καραϊσκάκη) βγάζοντας ασπροπρόσωπο τον Ζεσουάλδο Φερέιρα που τον πέταξε «στη φωτιά». Οι Ιταλοί (που διαθέτουν την μεγαλύτερη σχολή ανάδειξη τερματοφυλάκων παγκοσμίως) έπαθαν πλάκα μαζί του, όταν Δεκέμβρη του 2011 «έβγαλε» ΤΑ ΠΑΝΤΑ σ’ ένα εντός έδρας ματς με τον Αστέρα Τρίπολης (3-1). Το καλοκαίρι του 2012 πήρε μέρος με την Νέων στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Κ-19. Ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας, η οποία έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση, δεν αγωνίστηκε όμως στον τελικό με την Ισπανία, καθώς είχε αποβληθεί στον ημιτελικό της διοργάνωσης, απέναντι στην Αγγλία. Από βασικός, κατέληξε τρίτος πορτιέρο στην ομάδα του, λοιδωρήθηκε στην αρχή της σεζόν για τις τραγικές του εξόδους (αυτός που με άνοιγμα χεριών καλύπτει 2.30 μέτρα) και βγήκε «στη σέντρα» από τον προπονητή του για την άκομψη αντίδρασή του σε μια παρατήρηση για το γκολ που δέχθηκε με τον Πανθρακικό. Χόρτασε πάγκο για …παραδειγματισμό και το 2014 ήταν -μακράν του δεύτερου- ο κορυφαίος πορτιέρο της χώρας.
Γιατί θυμίζουμε αυτά, που όλοι γνωρίζουν; Για να κάνουμε κατανοητό ότι μιλάμε για παίκτη με πολύ γερά νεύρα! Πριν το παιχνίδι με τον Εργοτέλη στο Ηράκλειο (πρωτάθλημα) όπου νίκησε τους Κρητικούς σχεδόν μόνος του, είχε αναρτήσει στο twitter το μότο «το θέλω πολύ γιατί όλοι νομίζετε ότι δεν μπορώ να το έχω», αντίδραση στην σκληρή κριτική που γινόταν για τις γκάφες του. Οι ξένοι -εκτός από αξία- «μυρίστηκαν» και προσωπικότητα!
Η ομάδα έχει ανάγκη τα εκατομμύρια που μπορεί να της φέρει, όμως το αληθινό πρόβλημα, είναι άλλο: το συμβόλαιο του Στέφανου είναι μικρό για να μείνει εδώ ο παίκτης σε βάθος χρόνου! Είναι μεν τρελαμένος με τον σύλλογο και άρρωστος οπαδός του, αλλά σύντομα θα είναι ο «νο1» της εθνικής κι έξω από τα σύνορα θα τον σκανάρουν ακόμα πιο λεπτομερώς. Ο Αλαφούζος μπορεί να του αναγνωρίσει την πρόοδο, ανανεώνοντάς του το συμβόλαιο με ευνοϊκότερους οικονομικούς όρους. Το ερώτημα είναι που θα βρει τα χρήματα!
Να μην παραχωρηθεί ο παίκτης, ελπίζοντας στη διοίκηση πως θα συνεχίσει να παίζει για ψίχουλα, μοιάζει ουτοπικό. Συνεπώς τον πουλάς, ελπίζοντας να πάρεις όσα περισσότερα μπορείς. Εκτός κι αν ο 20χρονος άσος θελήσει να μείνει περισσότερο στην Ελλάδα προσδοκώντας στο παραπάνω βήμα αφού ωριμάσει κι άλλο. Σ’ αντίθεση με τον προπέρσινο οικτρό ΠΑΟ (που οδήγησε τον Καρνέζη να ψάξει αλλού το μέλλον του, η πιθανότητα να ζήσει ως πρωταγωνιστής μια προσπάθεια αγωνιστικής αναγέννησης ούτε που του πέρασε από το μυαλό), το τωρινό project φαντάζει ελκυστικό! Για τους πιτσιρικάδες το ν’ αποτελέσουν μέρος ενός κύκλου επιτυχιών που φαίνεται να ανοίγει διάπλατα είναι ζηλευτή προοπτική που όμως δεν γίνεται να τους καλύψει σε ορίζοντα πολλών ετών. Επαγγελματίες είναι και ζουν από το ποδόσφαιρο, αναμενόμενο κάποια στιγμή να θελήσουν ν’ αυγατίσουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Στις επιτυχίες συμβαίνει το εξής παράδοξο! Αν δεν είσαι οικονομικά δυνατός, κάθε τρόπαιο, κάθε μεγάλη νίκη μεγαλώνει για τον όποιο ιδιοκτήτη το κόστος συντήρησης της ομάδας! Δείτε τι έπαθαν οι Αγγελόπουλοι μετά από δύο σερί Ευρωλίγκες όταν ολόκληρη η Ευρώπη έστρεψε το βλέμμα της εκεί κάτω μ’ αποτέλεσμα να μην τους έχει μείνει πρωταγωνιστής για πρωταγωνιστής. Οι αθλητές ξέρουν πως μετά από επιτυχίες είναι η καλύτερη περίσταση να πας στο αφεντικό απαιτώντας κατιτίς παραπάνω. Ο ΠΑΟ δεν μπορεί να δώσει πολλά χρήματα κι ας μην ξεχνάμε πως η «σχολική εκδρομή με τον Ζέκα αρχηγό» από εκεί που πήγαινε για…φούντο, είναι ήδη η «ομάδα του κυπέλλου», της «εξόδου στο Τσάμπιονς Λιγκ με την πρώτη», της «τριάρας στο Φάληρο» και της «τεσσάρας επί του ΠΑΟΚ του πολλαπλάσιου μπάτζετ». Οι ομάδες δεν είναι υποχρεωτικό να πουλάνε, αλλά όταν αυτή η εξέλιξη μοιάζει μονόδρομος είναι υποχρεωτικό να γεμίζουν το ταμείο…