Το ρόστερ της ομάδας σιγά σιγά ολοκληρώνεται και είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, ότι στην αρχή της προετοιμασίας του, θα έχει από μία ως τέσσερις το πολύ πέντε απουσίες αλλά οι περισσότερες νεαρών παικτών. Ο Λούντζης θα έχει υποχρεώσεις με την Under-16, ο Γιάνκοβιτς ίσως να είναι στο ρόστερ της Εθνικής για το Μουντομπάσκετ και οι Χαραλαμπόπουλος, Παπαγιάννης και Κόνιαρης ίσως να πάρουν μία επιπλέον άδεια, μιας και αμέσως μετά το Ευρωπαϊκό όπου πρωταγωνιστούν τώρα, θα ξεκινήσουν με την Εθνική Παίδων τις υποχρεώσεις τους, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ντουμπάι, που διαρκεί μέχρι τις 16 Αυγούστου, όποτε ίσως πάρουν μία επιπλέον άδεια κάποιων ημερών.
Ο Παναθηναϊκός με τις κινήσεις που έκανε ως τώρα έχει καλύψει κατά πολύ τις ανάγκες του, επενδύοντας σε νέα ταλέντα και ταυτόχρονα έχοντας και πρωτοκλασάτους παίκτες στο ρόστερ τους. Στην θέση του άσου, οι Νέλσον και Μποχωρίδης, δείχνουν ικανοί να κρατήσουν τα ηνία του παιχνιδιού. Παππάς και Σλότερ σαν δυάρια σε ευέλικτα σχήματα, όπου Διαμαντίδης και Γιάνκοβιτς θα μπορούν να παίξουν όλες τις θέσεις. Στο «4» Γκιστ και Φώτσης και στο «5» Μπατίστ και Μαυροκεφαλίδης.Ο Χαραλαμπόπουλος σαν 3-4 και ένας εκ των Διαμαντάκο ή Παπαγιάννη στο «5».
Οι πληροφορίες πάντως λένε ότι θα αποκτηθεί άλλος ένας παίκτης. Ένας παίκτης από την ξένη αγορά, όπου θα μπορεί να κάνει την διαφορά, παίζοντας στο «3» αλλά κυρίως στο «4». Ο λόγος είναι για να περνάει και ο Γκιστ στο «5», αλλά για να έχει και περισσότερες λύσεις ο Παναθηναϊκός σε κόμπο παίκτες που καλύπτουν παραπάνω από μία θέσεις.
Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι των νεαρών Ελλήνων, να αποδείξουν ότι δικαιολογημένα φορούν την φανέλα του Παναθηναϊκού και να πάρουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αν αποκτηθεί ακόμα ένας παίκτης, Λούντζης, Κόνιαρης, Παπαγιάννης και Διαμαντάκος θα έχουν αρχικά συμπληρωματικό ρόλο, αν και μέσα από τις προπονήσεις ίσως αποκτήσουν και το κάτι παραπάνω. Στο μυαλό όλων είναι και το ενδεχόμενο δανεισμού κάποιου από τους μικρούς, αν και η σεζόν είναι πολύ μεγάλη, Διαμαντίδης και Φώτσης δεν είναι στα νιάτα τους για να αντέχουν σερί παιχνίδια και στην θέση τους στο Ελληνικό πρωτάθλημα ίσως να δούμε και τους νεαρούς, που σαφώς και μπορούν να παίξουν.
Προσωπικά είμαι ενθουσιασμένος από τις κινήσεις. Ξέρω ότι στον κόσμο του Παναθηναϊκού ίσως να φαίνονται κινήσεις ανάγκης λόγω μικρού μπάτζετ, κάποιοι άλλοι να λένε ότι τους κοροϊδεύουν κλπ κλπ, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει κάνει μία ομάδα που ανυπομονώ να την δω να παίζει ένα πιο σύγχρονο, πιο επιθετικό μπάσκετ και να σκοτώνει τους αντιπάλους του.
Να τρέχει περισσότερο και να μικρύνει επιτέλους τον μέσο όρο ηλικίας που τα τελευταία χρόνια ήταν σταθερά στο 30+. Ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες που το γήπεδο θα χειροκροτήσει, έχει αθλητές που στην ηλικία τους είναι από τους καλύτερους στην Ευρώπη και περιμένουμε να δούμε και το πώς θα ζυμώσει όλα αυτά τα συστατικά ο Ιβάνοβιτς για να φτιάξει μία ομάδα που θα προσφέρει θέαμα αλλά θα έχει και ουσία στο παιχνίδι της…
Σαφώς και υπάρχουν πληγές… Ο Καλάθης ήταν ένα μεγάλο στοίχημα και ένας παίκτης που θα άλλαζε τα δεδομένα στον Ευρωπαϊκό προορισμό του Παναθηναϊκού αλλά δεν είναι στο χέρι της ομάδας όλα. Ο Μάντζαρης επίσης ήταν ένας μεγάλος στόχος και ο Παναθηναϊκός ρίσκαρε με την επιθετική του πολιτική, θέλοντας να δείξει το πόσο θέλει τον παίκτη και (δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε) πως έχασε. Αλλά η παρουσία του Μποχωρίδη ίσως να λύσει αυτό το κενό και του Νέλσον το πρώτο. Όλα αυτά θα τα δούμε στο γήπεδο. Παραμονή του Αυγούστου και για τον Παναθηναϊκό ίσως να απομένει μία κίνηση (αν και κάτι ακούω για ακόμα έναν Έλληνα διεθνή με τις μικρές Εθνικές) και δεν βιάζεται κιόλας.
Νέα ομάδα, μεγάλες προσδοκίες αλλά και υπομονή και στήριξη, γιατί φέτος (και πέρυσι με την προσθήκη κάποιων νεαρών) δεν χτίστηκε μόνο ο Παναθηναϊκός του 2014, αλλά γενικότερα ο Παναθηναϊκός του… αύριο και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
ΥΓ. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι στην λίστα των παικτών που συμπεριλαμβάνει αθλητές όπως ο Γκάλης, ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ο Σαμπόνις κλπ κλπ. Αυτό τα λέει όλα. Προπονητής δεν γίνεται τώρα.
Προπονητής ήταν όλα τα χρόνια που έπαιζε μπάσκετ, γιατί κοιτούσε την φάση που διαδραματιζόταν και άλλες δυο τρεις μπροστά. Και δεν λάθευε εύκολα. Πραγματικά ήταν απολαυστικός και εκτός παρκέ και είναι μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες αθλητών που έπαιξαν στην χώρα μας. Είχα την τύχη να τον δω από πολύ κοντά, δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πανηγυρισμό του μπροστά μου στο Βερολίνο όπως και πολλές φάσεις (μεταξύ αυτών και η πάσα στο κεφάλι του Ντικούδη και ο μορφασμός μετά). Αυτό που δεν θα του συγχωρήσω είναι ότι έκανε δεκάδες παιδιά να προσπαθούν να κάνουν no look πάσες και τώρα την πληρώνουμε όλοι εμείς οι προπονητές σε Ακαδημίες!
ΥΓ2. Για το θέμα Παπαθεοδώρου-Κόνιαρη και όλα όσα ακολούθησαν θα πω τα εξής…
Η μεγαλύτερη βλακεία του κόουτς με όλο τον σεβασμό είναι πως αντί να ζητήσει ένα τυπικό –έστω- συγγνώμη και να δικαιολογηθεί πάνω στην ένταση και το θέμα να λήξει (μία και καλή), βγήκε στην αντεπίθεση και αυτός αλλά και όσοι κολλητοί και φίλοι του βάλλουν και βάλλονται μονίμως προς μία κατεύθυνση. Και όλο αυτό έγινε στην πλάτη της Εθνικής και του Κόνιαρη που καμία ευθύνη δεν έχουν. Και όσον αφορά τα χαστούκια σε παίκτες που όλοι ξαφνικά θυμηθήκαμε τις σφαλιάρες που έχουμε φάει ως αθλητές στα παιδικοεφηβικά, θα σας απαντήσω με τα όσα μας είπε ο Κώστας Μίσσας, ως δάσκαλος μας στην σχολή προπονητών: «Κάποτε είχαμε έντονα παράπονα ότι όλοι οι προπονητές που ξεκινούσαν προσπαθούσαν να γίνουν Γιάννης Ιωαννίδης και πλάκωναν τα παιδιά στο ξύλο.
Καλέσαμε τότε τον Γιάννη Ιωαννίδη σε ένα σεμινάριο και του είπαμε να πει στους νέους προπονητές πως αυτός μπορεί να έκανε ότι έκανε, αλλά δεν είναι και σωστό. Ε την ώρα που μιλούσε, ακουγόντουσαν από κάτω, ρίχτε τους και άλλες και τέτοια και γινόταν χαβαλές. Καταλάβαμε ότι δεν μπορούσε να διορθωθεί η κατάσταση, όσο και αν ο «ξανθός» έδειχνε μεταμελημένος».
Κοινώς η δύναμη της εικόνας και των προτύπων που προβάλλει φοβάμαι ότι μπορεί να δημιουργήσει και άλλους… Παπαθεοδώρου ή Ιωαννίδηδες. Και η κοινωνία που ζούμε δεν είναι η κοινωνία που θα δει το παιδί της να τρώει μια σφαλιάρα και να πει ρίχτου και άλλη. Είναι η κοινωνία που μόλις το δει θα μπει μέσα στο γήπεδο και θα πλακώσει τον προπονητή στην σφαλιάρες. Τα χρόνια άλλαξαν και το ίδιο και οι παιδαγωγικές μέθοδοι. Αν η σφαλιάρα ή το πέταγμα της διαπίστευσης ήταν σε μία προπόνηση ή μετά στα αποδυτήρια θα έμενε μέσα στην ομάδα (ίσως και όχι). Πάλι λάθος θα ήταν. Αλλά τώρα μπροστά σε κάμερες και από ομοσπονδιακό προπονητή (με όλο το σεβασμό) είναι λάθος, γιατί δεν είναι απλά ένας αγώνας, αλλά ένα πρότυπο εν ενεργεία που βάζει ιδέες… Και για αυτό, ακόμα και αν δεν έκανε τίποτα, θα έπρεπε να πει ή να πει έστω και τώρα… «Μαλακία μου παιδιά… λάθος και συγγνώμη».