Ο Παναθηναϊκός πάει στα παιχνίδια με τη Μίντιλαντ με μεγάλο όπλο την ομοιογένεια. Tο ίδιο ατού κουβαλούσε στις αναμετρήσεις με τους Βέλγους αλλά η τύχη που στάθηκε ευνοϊκή μαζί του στην κλήρωση («επιθυμητή» η «αποψιλωμένη» Σταντάρ, με φανερό πρόβλημα φυσικής κατάστασης που φάνηκε στα τελευταία 30 λεπτά των ματς σε Λιέγη, Αθήνα) τον «μούντζωσε» εν ώρα αγώνα. Οι κλασικές ευκαιρίες δεν έγιναν γκολ και τώρα το σωματείο πάει για 90λεπτα «ζωής ή θανάτου» με τους σκληροτράχηλους Σκανδιναβούς.
Σε μια ακόμα δυάδα αγώνων ο Κάρλος Ζέκα θα πρέπει να παραστήσει τον Έντγκαρ Ντάβιντς, τρέχοντας να συνδέσει άμυνα, κέντρο, επίθεση. Το ανησυχητικό είναι πως ο «βιονικός» κάπτεν έχασε 10 μέρες προπονήσεων (άλλες εφτά ήταν “off” ο Μλάντεν Πέτριτς) κι οι συνειρμοί προκαλούν ανησυχίες, αφού ανενεργοί είχαν μείνει Λαγός, Μέντες πριν τη ρεβάνς με τη Σταντάρ με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες. Έχοντας τους έμπειρους «πιασμένους» από τα ατέλειωτα χιλιόμετρα της προετοιμασίας (τα «βαριά» κορμιά Μπεργκ, Πέτριτς, Μέντες, Πράνιτς θέλουν χρόνο να «λυθούν») η ομάδα στερήθηκε (και) ψυχραιμίας στη ρεβάνς με τους «κόκκινους», μπαίνοντας άσχημα στη σεζόν.
Ο Αναστασίου δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την απουσία Αμπέηντ (ο Αλγερινός θα «γέμιζε» τον άξονα, η ομάδα θα πίεζε περισσότερο ένα αντίπαλο αποκαμωμένο απ’ τη ζέστη που έδειχνε έτοιμος να καταρρεύσει με το που γινόταν το 2-2), το κακό είναι πως ενόψει Δανών δεν είναι έτοιμοι Μπούι-Μπούρμπος (για τον Αλφάρο ούτε λόγος να γίνεται). Η μεταγραφή του τελευταίου πέρασε στα ψιλά, οι οπαδοί δεν χάρηκαν που για χάρη του 31χρονου εκπαραθυρώθηκε ο κορυφαίος παίκτης (Μαρινάκης) το περσινό δίμηνο Αυγούστου-Σεπτέμβρη, όμως το παιδί είναι ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ μπακ που μπορεί να φέρει στη φυσική του θέση τον «Τριάντα», κάτι που θα προσθέσει «σκληράδα» στο κέντρο άμυνας, στοιχείο που λείπει από το δίδυμο Σίφο-Κουτρουμπή. Ο Ολλανδός έχει παρουσιαστεί ως «μηχανάκι», με αξιοπρεπή πάσα, που λογικά θα «κουμπώσει» καλά με τον Ζέκα, δίνοντας περισσότερο πλάτος στην ανάπτυξη. Αυτά θα τα δούμε από τον Σεπτέμβρη, μέχρι τότε ο Κάρλος καλείται να τρέχει για τρεις αφού ούτε οι Κροάτες φημίζονται για την πίεση που ασκούν στον αντίπαλο. Έχουμε την εντύπωση πως με τη Μίντιλαντ θα δούμε περισσότερο Κλωναρίδη-Καρέλη-Ντίνα. Ο πρώτος τραυματίστηκε, δίνει αγώνα δρόμου να προλάβει, ο δεύτερος «ανακάτεψε» τους Βέλγους μαζί με τον Ντίνα.
Με τους «Βίκινγκς» ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί τον καιρό (θα πάθουν πλάκα οι Σκανδιναβοί με τα «35άρια» του Αυγούστου) και τους πολλούς δυσκίνητους ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιεί ο αντίπαλος κόουτς. Οι αμυντικοί Κρίστιαν Νίλσεν (1.85), Φράνσις Ντίκο (1.85), Πάτρικ Γένσεν (1.96) θα υποφέρουν από τους συναδέλφους τους με χαμηλό κέντρο βάρους όπως οι Ντίνας, Κλωναρίδης, Καρέλης, Ατζαγκούν, Ζέκα. Ο πρώτος εντυπωσίασε –όπως διαβάσαμε-τον Κλαούντιο Ρανιέρι, απλά τρέχοντας με τη μπάλα στα πόδια ανάμεσα σε ζαλισμένους Βέλγους! Οι Αρσλάναγκιτς, Βαν Ντάμε, Τεξέιρα- με ύψος κοντά στο 1.90 -δεν έστριβαν με τίποτα, μάλιστα ο τελευταίος ήταν φανερά εκνευρισμένος και στα δύο παιχνίδια, παίζοντας περισσότερο ξύλο, παρά ποδόσφαιρο.
Εικόνα των προσεχών αντιπάλων δεν έχουμε, αλλά η λογική λέει πως άμα χτυπήσεις το κέντρο άμυνάς τους βάζοντας κάτω το τόπι και προσέξεις τ’ ανεβάσματα των «θηρίων» (υπάρχουν οι μεσοεπιθετικοί Ράσμουσεν, Ονουάτσου, Σπάρο με μπόι 1.85, 2.01 (!) και 1.94) στα στημένα, θα πάρεις αποτέλεσμα. Μ’ ένα Νάνο από δεξιά, συν την βοήθεια κάποιου δυναμικού χαφ (όχι στυλ Πράνιτς που πλέον αγωνίζεται με το μυαλό και λιγότερο με τις φυσικές του δυνάμεις) η ομάδα κερδίζει μέτρα, ανεβάζοντας ψηλά όλες τις γραμμές της (αν και αυτό το «πλήρωσε» πανάκριβα μετά το 1-0 επί της Λιέγης, όταν η εικόνα του ματς «φώναζε» πως έπρεπε να τους αφήσεις μπάλα και να κυνηγήσεις τις αντεπιθέσεις).
Σχήματα (στην Ευρώπη, γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν άλλα κριτήρια) με ταυτόχρονη παρουσία Μπεργκ-Πέτριτς ή Μέντες-Λαγού στερούν από το τριφύλλι καλύτερο άπλωμα στο γήπεδο, κάνουν δυσκολότερη τη μεταφορά μπάλας κι αναγκάζουν τον Ζέκα να παριστάνει τον παλαίμαχο «σκύλο» της Γιούβε που στα ντουζένια του νόμιζες ότι έτρεχε ακόμα και μέσα στα αποδυτήρια. Είδαμε όλοι πόσο «ζωήρεψε» ο κυπελλούχος απέναντι στη Σταντάρ με το που πάτησαν τερέν οι γρήγοροι παίκτες του. Ο Βίκτωρας στο Βέλγιο μπήκε στο 85ο λεπτό και πρόλαβε να κάνει 4 τελικές. Ο Ντίνας κολλούσε τη μπάλα στο δεξί και δεν την έχανε με τίποτα, ο Καβασίμα και το δοκάρι του στέρησαν ένα γκολ-καριέρας που πιθανότατα θα σάλπιζε την μεγάλη αντεπίθεση (με τη Σταντάρ έτοιμη να καταρρεύσει)…
Μ’ αυτά τα παιδιά ο Παναθηναϊκός γίνεται πιο απειλητικός από τα άκρα και μπορεί να παίξει στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας εκμεταλλευόμενος την σπιρτάδα τους. Σ’ αντίθεση περίπτωση τα περιμένει όλα από τον Μπεργκ, χωρίς μέχρι σήμερα να του έχει πετάξει πολλές φορές τη μπάλα μπροστά ώστε ο 28χρονος σταρ να υποστηριχθεί, αφήστε που μας δίνει την εντύπωση ότι δεν τον βολεύει η ταυτόχρονη παρουσία Πέτριτς στο «κουτί».
Παρά το πετσόκομμα του μπάτζετ, ο ΠΑΟ κάμποσους παίκτες ντριμπλέρ κι απρόβλεπτους τους διαθέτει κι επιβάλλεται να τους εκμεταλλευτεί κόντρα σε δυσκίνητους στόπερ που θ’ αγωνιστούν σε αποπνικτικές συνθήκες ζέστης. Αν περάσουμε, το ρόστερ θα δυναμώσει κι άλλο με μεταγραφή φορ και δημιουργικού μέσου να είναι στα σκαριά…