Ελπίζουμε να μην βιώσουμε δεύτερη «στραβή» με τη Μίντιλαντ ειδάλλως θα θυμηθούμε μέρες Σεπτέμβρη. Τότε ο πράσινος οργανισμός χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλα του τα αντανακλαστικά για ν’ απαγκιστρωθεί απ’ την εσωστρέφεια και τις υπερβολικές κρίσεις περί υποβιβασμού (!) μετά τις μαζεμένες απώλειες πόντων στο πρωτάθλημα.
Το «ντου» στον Νταμπίζα μετά από ματς των Νέων στη Λεωφόρο, οι φήμες για Δώνη, η αργοπορία στις μεταγραφές, τα άσχημα αποτελέσματα κι οι νωπές μνήμες από τις βαριές ήττες στα φιλικά –ως κι απ’ την Παναχαϊκή της Β κατηγορίας- δημιούργησαν εκρηκτικό κοκτέηλ το οποίο ο Παναθηναϊκός –ευτυχώς-άφησε πίσω, κλείνοντας θριαμβευτικά μια μεταβατική σεζόν. Παρότι ακόμα δεν έχουν ξεθωριάσει οι μνήμες των πάρτι σε Καραϊσκάκη, τελικό κυπέλλου, ο αποκλεισμός απ’ τη Σταντάρ δημιούργησε σύννεφα, μ’ αποτέλεσμα οι υπερβολικές κρίσεις να δίνουν και να παίρνουν. Π.χ ο Φύσσας ήρθε για να «καπελώσει» τον Νταμπίζα, το ενδιαφέρον της Γκενκ για τον Αναστασίου «κάτι δείχνει» ενόψει μέλλοντος.
Όσο για το φιάσκο της υπόθεσης Αλφάρο, ξυπνά στον τεχνικό διευθυντή μνήμες Έρικ Φάλκενμπουργκ-Τζέφρι Καστίλιον που ήρθαν «κλεισμένοι» κι αποχώρησαν άρον-άρον λόγω ασυμφωνίας στο οικονομικό. Οι «γεμάτες» σεζόν του Ίβηρα εξτρέμ τα τελευταία χρόνια εγείρουν δικαιολογημένες υποψίες στον κόσμο (λόγω χρόνιας αποχής του κλαμπ απ’ τους τίτλους δεν θέλει και πολύ να μιζεριάσει) που δυσκολεύεται να πειστεί απ΄ όσα λέγονται για ιατρικά προβλήματα. Αλλά και πάλι ποιος από την διοίκηση βγήκε κι υποστήριξε ότι υπάρχει οικονομική άνεση, ώστε να δικαιολογείται το υπερβολικό ξενέρωμα στις «στραβές»;
Ο Παναθηναϊκός έχει μπάτζετ της πλάκας, γι αυτό κινείται ΠΑΝΤΑ οριακά εδώ και δύο χρόνια. Οι πρώτες προσθήκες (Μπούι, Μπούρμπος, Στιλ) δεν ξετρελαίνουν αλλά σάμπως τους έχουμε δει αγωνιζόμενους για να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη; Το περσινό θαύμα του τεχνικού διευθυντή που κατάφερε να προσεγγίσει επιτυχώς παιδιά με διεθνείς συμμετοχές σε σεβαστές σχολές (Κροατία, Σουηδία, Ολλανδία) δεν μπορεί να είναι κανόνας, ώστε ο μπούσουλας ν’ ακολουθείται πιστά κάθε χρόνο. Προφανώς οι ιθύνοντες περιμένουν τα ευχάριστα νέα της πρόκρισης στους ομίλους, κάτι που σε συνδυασμό με τα λεφτά της Μάιντς για τον Καπίνο θα τους επιτρέψουν να κινηθούν με μεγαλύτερη άνεση! Δεν είναι τόσο εύκολο να παίρνεις παίκτες σεβαστού βιογραφικού με μάξιμουμ 400.000 ευρώ όταν προ μηνών ο συμπαθής Χοσέ Τοτσέ αμοιβόταν με 500 «χαρτιά» κι ο Λουκάς Βύντρα με 700 χιλιάρικα (!) Μ’ αυτά τα χρήματα συνήθως πληρώνεις «εργαλεία», παίκτες από χαμηλότερες κατηγορίες, προερχόμενους από χρόνιους τραυματισμούς ή ταλεντάκια που τώρα ξεκινούν και θέλουν ν’ «ακουστούν». Υπό αυτό το πρίσμα είναι φυσιολογικό κι αστοχίες στις επιλογές να υπάρχουν και απρόσμενες καταστάσεις, ας μην λησμονούμε ότι το περσινό σχεδόν απόλυτο στα «ψώνια» πιστώνεται σε Νταμπίζα-Αναστασίου που μονάχα τον τραυματισμό Μπαϊράμι δεν είχαν προβλέψει.
Αν όντως ισχύει ότι ο Αλφάρο έχει χονδροπάθεια βρίσκουμε δικαιολογημένη την απόφαση να μην παρθεί το παραμικρό ρίσκο και να τερματιστεί το ενδιαφέρον αφού τα περιορισμένα οικονομικά δεν επιτρέπουν στην ΠΑΕ να πληρώνει παίκτες για να κυκλοφορούν περισσότερο στις ιατρικές αίθουσες απ΄ ότι στα γήπεδα. Υπάρχει το παράδειγμα του Σουηδού χαφ, θα δούμε πως θα πάει κι ο Μλάντεν Πέτριτς που κουβαλά ευπάθεια στα πόδια και τώρα παλεύει να βρει ρυθμό προερχόμενος από πολύμηνη αποχή. Σαφώς και επικοινωνιακά η ομάδα είναι στριμωγμένη (για μέρες φρόντιζε να ειρωνεύεται τους άλλους για την επιλογή Αφελάι) αφού έβγαζε προς το έξω ότι ο Αλφάρο παρακολουθούνταν απ’ την άνοιξη, είχαν γραφτεί ένα σωρό αφιερώματα και στο τέλος κατέληξε στο «φτου κι από την αρχή».
Το ρίσκο που πάρθηκε εξαρχής ήταν ότι ο ΠΑΟ μπήκε στα προκριματικά χωρίς την παραμικρή ενίσχυση (ίσα –ίσα που μέτρησε μείον δύο βασικούς, Καπίνο-Αμπέιντ) όταν από τέλη Μάη βάφτιζες τους ομίλους ως απόλυτη προτεραιότητα για την οικονομική επιβίωση. Αν ξεπαστρέψουμε τους «βίκινγκς» θεωρούμε σίγουρο ότι θ’ αποκτηθούν και κυνηγός και χαφ (ίσως δύο), απλώς μέχρι τότε η πιτσιρικαρία πρέπει να διαχειριστεί το περίεργο κλίμα που άρχισε να διαμορφώνεται. Συνέβη αρκετές φορές την περασμένη σεζόν, δεν τους είναι άγνωστη η αποστολή…
Όσο για τον Νταμπίζα αν έρθει με το καλό η πρόκριση μάλλον θα έχει ευκολότερο έργο να επιτελέσει εν αντιθέσει με το ξεκίνημά του, όταν όχι μόνο έπρεπε να προλάβει ν’ αγοράσει Ατζαγκούν, Πράνιτς, Κλωναρίδη, Ατζαγκούν, Μπαλμπόα, Φιγκερόα τέλη Αυγούστου, αλλά και να ξεφορτωθεί Βελάσκες, Κουίνσι, Πίντο, Τοτσέ που τελικά του έμειναν αμανάτι…
Καμιά σχέση με πέρσι
Φτύστε τον μην τον ματιάσουμε τον αρχηγό που έχει ξεκινήσει πολύ καλά, σ’ αντίθεση με τα περσινά χάλια όπου κυριολεκτικά δεν βλεπόταν ως τον Οκτώβρη. Ο Ζέκα είχε αργήσει να φορμαριστεί κι ο Παναθηναϊκός τα βρήκε σκούρα. Ο βιονικός χαφ χάνοντας 10 μέρες προπονήσεων λόγω τραυματισμού στο βολβό του ματιού δεν έπαιξε στο φιλικό με τη Νόριτς και στην πρεμιέρα (Παναιτωλικός) αλλά όταν μπήκε στην 11άδα ήταν ο κορυφαίος παίκτης του…αντιπάλου, μάλιστα στο 1-1 με την Βέροια ήταν τόσο άθλιος που νόμιζες ότι έπιανε μπάλα ποδοσφαίρου πρώτη φορά στα πόδια! Ολόκληρο group therapy είχε στηθεί στο «Καλαφάτης» για πάρτη του, με τον κόουτς να του αλλάζει θέσεις (δεξί χαφ, εσωτερικός μέσος) αλλά να μην παίρνει το παραμικρό. Ο κάπτεν το φθινόπωρο γινόταν συνεχώς πρώτη αλλαγή, κάτι που δεν του άρεσε καθόλου! Ως τα μέσα Σεπτέμβρη είχε ήδη παρατηρηθεί με τρεις κίτρινες κάρτες (στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια που έδωσε ο ΠΑΟ δηλαδή), ενώ στο ματς με τον ΟΦΗ (2-1) είχε «στραβώσει» άσχημα που βγήκε στο 60΄, κάτι που είχε «πιάσει» η κάμερα. Σε 180΄ πάντως απέναντι στους Βέλγους ήταν σούπερ, άλλο ένα στήριγμα να είχε και τώρα όλοι θα προετοιμάζονταν άνετοι κι ωραίοι για δύο…χαλαρωτικά (που λέει ο λόγος) ματσάκια στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Πάει για το 2/4
Το βράδυ θα ξέρουμε αν ο Βαλμίρ Μπερίσα θα προβάρει την πράσινη φανέλα. Αν όλα κυλήσουν ομαλά ο αγγλοαναθρεμμένος (αλλά…κολλημένος με την Ιταλία) Νίκος Νταμπίζας θα έχει 50% επιτυχία στην προσπάθεια συνεργασίας με «φυντάνια» των «κολοσσών» της γειτονικής χώρας. Μιλάμε για Γιούβε, Ίντερ, Ρόμα, όχι παίξε-γέλασε! Ο Ουασίμ Μπούι είχε διαφορετική άποψη από τον Φαούστο Ρόσι που απέρριψε την Ελλάδα θέλοντας να συνεχίσει την καριέρα του στη Κόρδοβα (μεγάλο φαβορί για υποβιβασμό). Η Γιουβέντους με ανοιγμένο δίαυλο επικοινωνίας με το Κορωπί, δεν είχε πρόβλημα να παραχωρήσει τους δύο μέσους της (ο Αναστασίου προτιμούσε τον Ιταλό που σε σχέση με τον πιτσιρικά «οράνιε» είναι πιο έτοιμος, έχοντας παίξει πέρσι 31 ματς στην Πριμέρα), τελικώς «ψήθηκε» μόνο ο Μπούι! Τον Δεκέμβρη ο τεχνικός διευθυντής είχε ανοίξει παρτίδες με την Ίντερ για τον Πάτρικ Όλσεν, αλλά από τη στιγμή που ο Τάσος Λαγός αποφάσισε ν΄ ανανεώσει, το τριφύλλι δεν είχε ανάγκη άλλου «εξαριού». Ο Μπερίσα είναι ο πιο διαφημισμένος απ΄ όσους έστρεψε το βλέμμα του ο Παναθηναϊκός, τυχόν απόκτησή του θα καταλαγιάσει κάπως το τοπίο που έχει…αγριέψει μετά τις εξελίξεις στην υπόθεση Αλφάρο.
Είδατε τι κάνει το γήπεδο;
Με την «Αγιά Σοφιά» έτοιμη για χτίσιμο, είδατε πόσο ελκυστικός προορισμός έγινε η ΑΕΚ για επιχειρηματικούς κολοσσούς; Σούπερ έκατσαν στους «Ενωσίτες» τα 2.000.000 της Jeep (που να έπαιζαν και στην Α΄ κατηγορία) που ισοδυναμούν με το 40% του πράσινου μπάτζετ. Το βάλτωμα της από εδώ πλευράς (που σε δυναμική, brand name, «πελατεία», φήμη ούτε καν μπαίνει στο ζύγι με την «Ένωση») οφείλεται εν πολλοίς στην αδυναμία εξεύρεσης λύσης στο γηπεδικό. Με τον Δημήτρη Μελισσανίδη να παρουσιάζεται από την αντιπολίτευση λίγο-πολύ ως ο …αντ΄ αυτού του πρωθυπουργού, δεν πήρε παρά μονάχα κάμποσους μήνες για να μπει το ζήτημα της ΑΕΚ σε μια σειρά. Ομοίως και του Ολυμπιακού, με το ΠΑΣΟΚ να έχει υποβάλλει τα σέβη του στο προηγούμενο διοικητικό σχήμα. Στον Παναθηναϊκό ,πολύ πριν προκύψει το μπλέξιμο με τον Βοτανικό, χάθηκε η ευκαιρία αρχές της δεκαετίας του 1980 όταν όλη η κυβέρνηση έκανε περατζάδα δίπλα από τον «καπετάνιο» αρχικά στα τσιμέντα της Λεωφόρου κι εν συνεχεία στο ΟΑΚΑ!
Γελάσαμε…
Το πόσο έχουμε γελάσει από χθες που η ομοσπονδία βόλεϊ ειδοποίησε τον Ολυμπιακό ότι ο λίμπερό του πρέπει να κατεβαίνει στα παιχνίδια με πράσινη φανέλα δεν περιγράφεται…Μεσανατολικό ζήτημα το έκαναν εκεί κάτω, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά τα συμπλέγματα κατωτερότητάς τους. Από που ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις; Στο ότι το Καραϊσκάκη παίζει να είναι το μοναδικό γήπεδο παγκοσμίως όπου η αρίθμηση θυρών σε πάει από το 12 στο 14; Από το ότι η Θύρα 7 στο επίσημο ημερολόγιο της για το 2013 αναφερόταν σε σεζόν 2012+1; Απ’ το ότι ο Θέμος Αναστασιάδης («σειρά» Κωστόπουλου, Καλλιώρα, Σπύρου Παπαδόπουλου, Διονύση Χαριτόπουλου, Γιώργου Ρούσση, Αγάθωνα (!), Αλέφαντου τα άπαντα των οποίων χρόνια τώρα απολαμβάνουμε στο «ΦΩΣ»…) το ΟΛΑ 13 στον ΑΝΤ1 το έκανε ΟΛΑ…σούπερ; Μήπως απ’ το ευφυολόγημα του τιτάνα Μανώλη Γαβαθιώτη που σ’ ένα «κουτάκι» στην τελευταία σελίδα του «ΦΩΤΟΣ», ζητούσε…παραιτήσεις (!!!!!!!) από την ομάδα Κ17 του Ολυμπιακού, λόγω του τρίμπαλου που τους κέρασε προ τριετίας η παρέα Καπίνο, Μαυρία, «Τριάντα»; Την λύσσα του μειλίχιου παππούλη της ΠΕΦΟ ο οποίος το 2008 ξυπνούσε και κοιμόταν με την έννοια ν’ αποδείξει ότι το 2008 δεν είναι το έτος γέννησης του Παναθηναϊκού; Σ’ αυτό βέβαια «έδωσε ρέστα» ο Πέτρος Κόκκαλης την βραδιά που μαζέψαμε τέσσερα στο Καραϊσκάκη για το κύπελλο (2008) όταν αντί να κάνει καζούρα στη Λιάνα Κανέλλη «άφριζε» μ’ αφορμή το ιωβηλαίο του βασικού αντιπάλου! Κατά τ΄ άλλα…παντού είναι Πειραιάς που λέει και το σύνθημά τους! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Όντως! Από τη μία ο εκπρόσωπος του παντοτινού λίκνου του δυτικού πολιτισμού κι απέναντι αυτός του αθηναϊκού λιμανιού…