Πάντα η έναρξη της προετοιμασίας ισοδυναμούσε με την έναρξη των… προσδοκιών. Σπάνια ως ποτέ όμως στο παρελθόν δεν είχαμε τόσες παρουσίες στο ξεκίνημα της και ουσιαστικά καμία απουσία μετά την πρώτη εβδομάδα. Ο Παναθηναϊκός όμως το χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ αυτό. Οι πληροφορίες λένε και για την ακρίβεια και ο ίδιος ο Ιβάνοβιτς είπε, πως θα δοθεί η ευκαιρία στους νέους παίκτες –και δεν εννοώ απαραίτητα μόνο αυτούς σε νεαρή ηλικία- να αποδείξουν μέσα από τα φιλικά ότι μπορούν να σηκώσουν στις πλάτες τους τις απαιτήσεις της Παναθηναϊκής οικογένειας. Επί αυστηρά προσωπικού δεν θα με πείραζε αν ο Παναθηναϊκός δεν κατακτήσει τίποτα φέτος αλλά οικοδομήσει ένα σύνολο φτιαγμένο από τόσο ταλέντο που να μπορεί στα επόμενα χρόνια να σαρώνει τα πάντα. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν δύναται να μείνει μακριά από τους τίτλους, οπότε αυτό που θα δούμε φέτος είναι μία χρονιά προσαρμογής των εξαιρετικών ταλέντων όχι μόνο σε επίπεδο Ελληνικού μπάσκετ αλλά και πέρα από τα σύνορα, μαζί με μπαρουτοκαπνισμένους ηγέτες που θα προσπαθήσουν να τους εμφυτεύσουν το τσιπάκι του πρωταθλητισμού.
Αυτή τη στιγμή αν τα βάλετε κάτω, στην δωδεκάδα του Παναθηναϊκού πλην των ξένων Σλότερ, Νέλσον, Μπατίστα και Γκιστ, υπάρχουν οι «παλιοί» Διαμαντίδης και Φώτσης, μία τριάδα που πέρυσι δεν πήρε τις ευκαιρίες που της άξιζαν, οι Μαυροκεφαλίδης, Παππάς και Γιάνκοβιτς και τρεις από τους Μποχωρίδη, Χαραλαμπόπουλο, Διαμαντάκο, Κόνιαρη και Παπαγιάννη που θεωρούνται ότι καλύτερο υπάρχει στην ηλικία τους στην Ελλάδα και ίσως για τους πρώτους τρεις και στην Ευρώπη.
Τι σημαίνει αυτό με απλά… μαθηματικά. Ότι ο Παναθηναϊκός θα στηριχτεί σε Διαμαντίδη, Νέλσον, Σλότερ, Παππά και Γιάνκοβιτς στην περιφέρεια και στην τετράδα Φώτση, Μαυροκεφαλίδη, Γκιστ και Μπατίστα στην front line. Από εκεί κει πέρα, οι Μποχωρίδης, Χαραλαμπόπουλος και Διαμαντάκος κατά κύριο λόγο θα προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι δικαίως γίνεται τόσος ντόρος γύρω από το όνομα τους.
Ο Παναθηναϊκός θα ελπίζει ότι θα του βγουν και οι πέντε πιτσιρικάδες (έξι με τον Λούντζη που έχει χρόνο μπροστά του) και όποιος δεν του βγει θα προχωράει σε κινήσεις και μεταγραφές. Το σχέδιο θα ήταν ιδανικό αν δεν υπήρχε τόσο δύσκολη κλήρωση στην πρώτη φάση της Euroleague, αλλά όποιος έχει μιλήσει έστω και μία φορά με παιδιά σαν τον Μποχωρίδη, τον Χαραλαμπόπουλο ή πολύ περισσότερο τον Διαμαντάκο, θα καταλάβει ότι τους αρέσουν τα δύσκολα και δεν κολλάνε πουθενά.
Το ρίσκο που παίρνει ο Παναθηναϊκός με άλλα λόγια είναι μικρό. Στηρίζει τους Γιάνκοβιτς, Παππά και Μαυροκεφαλίδη, ποντάρει στο μεγάλο κίνητρο των τριών νέων ξένων, προσφέρει ασφαλείς ανάσες σε Διαμαντίδη, Φώτση και Γκιστ στο πολύς χαμηλής δυναμικότητας πρωτάθλημα της Α1 (όπως αυτό έχει διαμορφωθεί ως τώρα τουλάχιστον) και δίνει την ευκαιρία στις μεγαλύτερες ελπίδες του ελληνικού μπάσκετ για να εξελιχθούν σε ηγέτες της νέας γενιάς.
Το πάντρεμα με βλέμμα πρωταθλητισμού κοινώς… έγινε και ο Παναθηναϊκός έχει πολύ χρόνο στην διάθεση του για να δουλέψει πάνω στη συνοχή του νέου συνόλου και σε ενάμιση μήνα να δούμε κάτι διαφορετικό, που να παίζει πιο σύγχρονο μπάσκετ –γρήγορο και με επιθετικούς προσανατολισμούς- και το γήπεδο να γεμίζει με ελπίδα…
Τις κινήσεις ουσιαστικά του Παναθηναϊκού κάνει και ο Ολυμπιακός εδώ και δύο χρόνια. Οι ελληνικές ομάδες είναι αναγκασμένες να κινηθούν σε τέτοια πλαίσια. Κοιτάξτε τους ξένους που ήρθαν φέτος στο λιμάνι αλλά και τι κινήσεις έγιναν για να αντικατασταθεί το τεράστιο κενό του Περπέρογλου… Επί της ουσίας, γιατί δεν μας ενδιαφέρει το τι γίνεται στον έτερο μεγάλο του ελληνικού μπάσκετ, αλλά στα χωράφια μας. Αν υπάρχει –κατ’ εμέ- ένα κενό τώρα, αυτό είναι στην θέση 5. Όμως αν ο Χαραλαμπόπουλος λογιστεί σαν «τεσσάρι» και ο Γκιστ πάει στο «5», το κενό μικραίνει και δεν ξέρω μήπως οι Διαμαντάκος και Παπαγιάννης τα μικρύνουν και άλλο.
Στην περιφέρεια, οι… μπαγκέτες είναι στα χέρια των Παππά, Γιάνκοβιτς, Νέλσον και Σλότερ που θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Τους Μποχωρίδη και Χαραλαμπόπουλο δεν τους φοβάμαι ούτε για την Ευρωλίγκα, ενώ ο Διαμαντίδης με τις ανάσες που θα έχει στην Α1 θα καλείται να παίζει ένα παιχνίδι την εβδομάδα και στις τρεις θέσεις…
Κάτι πολύ σημαντικό για να κλείσουμε… Ο Διαμαντίδης πρέπει να ξεκουράζεται στην Α1. Ακόμα και αν δεν έρχονται εύκολες νίκες, ή ακόμα και αν δεν έρχονται καν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι βλακεία να μην ρισκάρεις ένα παιχνίδι στην κανονική διάρκεια της Α1 την στιγμή που ξέρεις πως όλα θα κριθούν στους τελικούς του Μαϊου, όπου οι έδρες τα τελευταία χρόνια… δεν έχουν καμία σημασία. Ο Ιβάνοβιτς δεν πρέπει να κάνει το λάθος του Πεδουλάκη και ο χρόνος συμμετοχής του Διαμαντίδη να είναι μικρός ως ελάχιστος ή και καθόλου κάποιες φορές. Χίλιες φορές καλύτερα ένας Διαμαντίδης για 40’ στην Ευρωλίγκα, φρέσκος και με όρεξη, παρά ένας Διαμαντίδης δύο 30λέπτων την εβδομάδα. Και το ίδιο ισχύει και για τον Φώτση που λόγω θέσης βέβαια έχει λιγότερη καταπόνηση.
ΥΓ. Η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ είναι μία υπόθεση που αφορά όλους. Τα τελευταία χρόνια τα λάθη που γίνονται είναι περισσότερα από τα σωστά και για αυτό, φέτος που όλα έγιναν όπως έπρεπε (πλήρη εμπιστοσύνη στον προπονητή και στις επιλογές του, εξάλλου αυτός θα κριθεί στο τέλος), έγιναν περισσότερα σωστά από όσα λάθη. Διαφωνώ με κάποιες επιλογές του, αλλά αυτός ξέρει. Το θέμα είναι ότι η Εθνική προσπαθεί να αλλάξει νοοτροπία και ρυθμό μπάσκετ, αλλά ίσως και να το κάνει με τους λάθους παίκτες. Όχι όμως πως υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές επιλογές. Για αυτό ας την στηρίξουμε όλοι, σε μία διοργάνωση που προσωπικά πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να πάει. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
ΥΓ2. Καλή σεζόν και σε όλες τις ομάδες που αρχίζουν ή άρχισαν την προετοιμασία του στις μικρότερες κατηγορίες και χωρίς τραυματισμούς.
ΥΓ3. Το ότι το Κύπελλο Ελλάδος θα κριθεί τον Οκτώβριο είναι σαφέστατα αδικία και για τους δύο. Ο θεσμός του Κυπέλλου ήταν πάντα άδικος και παρωχυμένος και περιμένουμε να δούμε πότε η ΕΟΚ θα ακολουθήσει τα παραδείγματα της Ιταλίας και της Ισπανίας σε μία διοργάνωση γιορτή στα μέσα της σεζόν. Και οι δύο ομάδες έχουν θετικά και αρνητικά από αυτή την κλήρωση. Ο Παναθηναϊκός είναι μία νέα ομάδα αλλά θα έχει δουλέψει περισσότερο καιρό μαζί, ενώ ο Ολυμπιακός θα περιμένει τρία βασικά του στελέχη να ενσωματωθούν δύο εβδομάδες τουλάχιστον πριν το ματς και χωρίς πολύ ξεκούραση. Αρνητικό και για τις δύο είναι το ότι δεν θα υπάρχει κόσμος στις εξέδρες. Δυστυχώς κανείς δεν έχει καταλάβει πως με τέτοιες ποινές δεν τιμωρείς την γηπεδούχο αλλά το μπάσκετ… Όπως και να έχει… ο Παναθηναϊκός πρέπει να δουλέψει στο 150% στην προετοιμασία γιατί τα δύσκολα για αυτόν… αρχίζουν πριν καν το “καλημέρα”.