Ο Ουρογουανός σέντερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πράσινη» εξήγησε το πώς αποφάσισε να παίξει μπάσκετ, αφού κατάγεται από μια χώρα με μεγάλη ποδοσφαιρική παράδοση.
Ο μπασκετμπολίστας των «πρασίνων» μίλησε για την καριέρα του στο NBA, τον Παναθηναϊκό αλλά και τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν.
Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης:
Σε μια ποδοσφαιρομάνα όπως η Ουρουγουάη, εσύ πως αποφάσισες να παίξεις μπάσκετ;
«Όλοι στην χώρα μου ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Με κάθε διαβατήριο σου δίνουν και μία μπάλα ποδοσφαίρου. Έτσι κι εγώ. Αρχικά ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο και κατά λάθος βρέθηκα να γίνω μπασκετμπολίστας. Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Αλλά ήμουν πολύ ψηλός και λίγο αργός και δεν τα κατάφερα. Αν και πέρασα από όλες τις θέσεις. Σέντερ φορ, μέσος, αμυντικός, ενώ έφτασα να παίζω και τερματοφύλακας. Όσο ψήλωνα τόσο πιο πίσω με έβαζαν να παίζω. Προσπάθησα να παίξω μέχρι τα 15 μου. Εκεί έκανα προπονήσεις με μία ομάδα για περίπου δύο μήνες και μου είπαν ότι θα με πάρουν τηλέφωνο. Δε με πήραν ποτέ. Έτσι άρχισα να το παίρνω απόφαση. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο και έπαιζα μπάσκετ με τους φίλους μου. Έπαιζα από μικρός αλλά δεν μου άρεσε. Έπαιξα στην τρίτη κατηγορία με μια ομάδα με τους φίλους μου αλλά δεν ήξερα τίποτα. Ούτε τους κανονισμούς, ούτε τίποτα. Τότε με είδε κάποιος στο λεωφορείο, με είδε ψηλό, με ρώτησε την ηλικία μου και μου ζήτησε το τηλέφωνό μου. Προσπαθούσε να με πείσει αλλά δεν ήθελα. Με πίεζε πολύ και μια μέρα του είπα ΟΚ, ας το προσπαθήσουμε. Ο προπονητής με είδε ψηλό και μου είπε έλα. Του είπα ότι δεν ξέρω τίποτα και μου είπε ότι θα μάθω μέσα από την δουλειά. Σιγά-σιγά άρχισα να παίζω μπάσκετ».
Οπότε θεωρείς ότι το να γίνεις μπασκετμπολίστας ήταν…. γραφτό για εσένα;
«Ήταν το πεπρωμένο μου. Αν φανταστείτε όλη την ιστορία απλά θα πιστέψετε και εσείς πως ήταν γραφτό για εμένα. Πήρα το λεωφορείο από το Μοντοβιδέο για την Πλάγια Πασκουάλ… ήμουν με τους φίλους μου και περιμέναμε κάποιον από την ομάδα που παίζαμε να μας δώσει λεφτά για τα εισιτήρια του λεωφορείου. Η οικογένειά μου ήταν φτωχή και δεν ήταν εύκολα για εμάς. Περνούσε όμως η ώρα, δεν ερχόταν κανένας και είπα στον φίλο μου να φύγουμε μόνοι μας. Είχε πάει 10 το βράδυ και είχαμε να κάνουμε 35 χιλιόμετρα για να φτάσουμε στο σπίτι. Στο λεωφορείο ήταν και ο αδελφός και δεν είχε θέση να κάτσω δίπλα του. Είχε μια θέση στο τέλος και πήγα κι έκατσα εκεί. Δίπλα μου καθόταν ένας γνωστός μου, αλλά είχα να τον δω περίπου τρία χρόνια. Αυτός δούλευε σε μια πιτσαρία δίπλα από το γήπεδο. Ενώ ο άλλος που με πίεζε να παίξω ήταν σεκιούριτι στο σχολείο της περιοχής και το πρωί πούλαγε λαχεία. Ο πρώτος, λοιπόν, πήγε στην ομάδα και είπε ότι ένας γνωστός του είναι 1.95 και μόλις 15 χρονών και ότι πρέπει να τον πάρουν στην ομάδα. Και τότε εμφανίστηκε και αυτός με τα λαχεία και είπε ότι θα κάνει ότι μπορεί για να με πείσει να παίξω. Τότε ο λαχειοπώλης με έψαχνε παντού. Και στην πιτσαρία αλλά δεν με έβρισκε. Τότε τον πέτυχα στον δρόμο και μου είπε να πάω να παίξω στην ομάδα. Του έλεγα ότι δεν γίνεται γιατί δεν ξέρω να παίζω, αλλά επέμενε και επέμενε. Μου ζήτησε να κάνουμε ένα ραντεβού με την ομάδα και του είπα ΟΚ. Τότε ήρθε ο γιος του σπίτι μου και πήγαμε στην ομάδα και με έπεισε να κάνουμε μια δοκιμή. Και κάπως έτσι άρχισαν όλα».
Πως αισθάνεσαι που είσαι ο πρώτος μπασκεμπολίστας της χώρας σου που πήγε στο ΝΒΑ;
«Είμαι ο μοναδικός από την χώρα μου που έπαιξε στο ΝΒΑ. Όλη μου τη ζωή δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα πάω στο ΝΒΑ. Αν στα 15 μου, μου έλεγε κάποιος ότι εσύ θα παίξεις στο ΝΒΑ θα του έλεγα πες μου ένα ακόμα ανέκδοτο να γελάσουμε μαζί. Ήταν περίεργα στο ΝΒΑ. Ήμουν 21 και έπαιζα μπάσκετ για 5-6 χρόνια. Δεν είχα συμβόλαιο. Ήθελα να βρω μια ομάδα στην Ισπανία. Παίζαμε με την Εθνική, έκανα πολύ καλά παιχνίδια και με είδαν. Τότε είχα περίπου 20 πόντους μέσο όρο και 15 ριμπάουντ. Ήταν κάποιοι σκάουτερ και ξαφνικά ήρθαν με τα.. συμβόλαια. Τεράστιο επίτευγμα για εμένα, αν σκεφτείτε πως ακόμα είμαι ο μοναδικός στην χώρα μου που έχω καταφέρει να παίξω στο ΝΒΑ. Έχουμε σπουδαίους παίκτες και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα πιο όμορφα. Το ΝΒΑ είναι ένα παγκόσμιο όνειρο για όλους τους παίκτες. Είμαι πολύ τυχερός. Αυτή είναι ιστορία μου στο magic bus. Όλα είναι θέμα μοίρας και πεπρωμένου».
Πως είναι οι πρώτες ημέρες σου στον Παναθηναϊκό;
«Όλα είναι πολύ καλά. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός είναι το σημαντικότερο βήμα της καριέρας μου. Ήρθα σε μια σπουδαία ομάδα. Όχι επειδή είναι η ομάδα μου, αλλά πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός είναι ο κορυφαίος σύλλογος της Ευρώπης. Και πάντα ήθελα να παίξω σε μια τέτοια ομάδα. Με τέτοια ιστορία, φανταστικούς οπαδούς. Κάθε παίκτης στην Ευρώπη θέλει να είναι μέλος αυτής της ομάδας».
Τι σκέφτηκες όταν έμαθες την πρόταση του Παναθηναϊκού;
«Η απόφαση να πω το ναι ήταν πολύ εύκολη για εμένα. Δε μπορείς να πεις όχι στον Παναθηναϊκό. Είχα κι άλλες προσφορές αλλά όταν έχεις την ευκαιρία να παίξεις στον Παναθηναϊκό, δεν το σκέφτεσαι. Και εγώ δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία να πω το «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη».
Έχοντας περάσει ως αντίπαλος από το ΟΑΚΑ, πως σου φάνηκε η ατμόσφαιρα;
«Θυμάμαι όταν είχα έρθει να παίξω ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ πήγα να σουτάρω βολές και οι αποδοκιμασίες ήταν σαν να μου «σκοτώνουν» τα αυτιά. Τώρα, όμως, όλη αυτήν την πίεση του κόσμου θα την έχω με το μέρος μου. Είμαι τυχερός γιατί θα είναι μαζί μου και στις βολές… δεν θα φωνάζουν. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα. Έχει όλα τα στοιχεία των κορυφαίων. Νίκες, ιστορία, κόσμος. Τεράστιο συναίσθημα να είμαι μέλος αυτής της ομάδας».
«Ο Ιβάνοβιτς θα μας κάνει καλύτερους»
Σχετικά με τον παλιό το γνώριμο από την κοινή τους θητεία στη Κάχα Λαμποράλ, Ντούσκο, Ιβάνοβιτς, τόνισε: «Ο Ιβάνοβιτς είναι ένας προπονητής που θέλει να παίρνει το 100% της ομάδας αλλά και του κάθε παίκτη ξεχωριστά. Δουλεύει πάρα πολύ σκληρά και με πολύ ένταση. Υπάρχει μια φημολογία γύρω από το όνομά του και διάφορες ιστορίες οι οποίες λέγονται από στόμα σε στόμα και κάθε φορά διογκώνονται» είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε: «Αλλά στην Ισπανία έδειξε τι αξίζει, προπόνηση κορυφαίους παίκτες, όπως τον Σκόλα, τον Νοτσιόνι, τον Πριτζιόνι, τον Καλντερόν. Σπουδαίους παίκτες. Με τεράστια καριέρα. Θα είναι πολύ καλό για εμάς να δουλέψουμε μαζί του και να γίνουμε καλύτεροι».
