Εκτός από τις ενέσεις ποιότητας που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, αυτό που λείπει δραματικά στο ξεκίνημα της σεζόν είναι η κίνηση χωρίς μπάλα απ’ τους παίκτες του. ΟΚ, μακάρι να υπήρχαν περισσότερα λεφτά ή καλύτερος προγραμματισμός για να ερχόταν παίκτης με επιτελική ευχέρεια αλλά πέρσι δεν υπήρχε τέτοιος στο ρόστερ και η ομάδα μια χαρά τα κατάφερε με όπλα της την ενέργεια, την ταχύτητα και τους πολλούς παίκτες που έβγαζε μπροστά.
Χθες λυπήθηκε η ψυχή μας (και θαύμασε ταυτόχρονα) τον αεικίνητο Ζέκα που εδώ κι ένα μήνα τρέχει για τρεις, βοηθώντας πίσω, στη μέση, μπροστά, παντού… Οι παίκτες επειδή ακόμα είναι νωρίς και τα πόδια δεν έχουν λυθεί αδυνατούν να δημιουργήσουν ομοιογενή ξεδιπλώματα (θυμηθείτε τον ΠΑΟ μετά τον Γενάρη ν’ ανοίγει σαν “βεντάλια” με Αμπέιντ, Πράνιτς, Καρέλη, Κλωναρίδη, Ατζαγκούν να συνδράμουν τις κινήσεις του Μπεργκ) κι έτσι κόντρα σε Λεβαδειακό, Πανιώνιο βαρεθήκαμε να μετράμε γιόμες. Μηδενική κίνηση στο χώρο, τα πράγματα βάρυναν κι άλλο με τους Κροάτες που παίζουν πιότερο με το μυαλό και δευτερευόντως με τ’ αθλητικά τους χαρίσματα ενώ για πολλοστή φορά ο Ντίνας έδειχνε να… κουκουλώνεται από τη φανέλα καθώς ζήτημα ήταν να έκανε μισή θετική ενέργεια. Το να ζητάς τη μπάλα στον ασβέστη και να συγκλίνεις προς τα μέσα κουβαλώντας μπάλα ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους μόνο και μόνο για να την χάσεις μετά από δευτερόλεπτα δεν λέγεται ανάπτυξη ούτε ποδοσφαιρική σκέψη.
Αμ το άλλο; Όσες πλάγιες επαναφορές κέρδισε η ομάδα στο β΄ ημίχρονο, ο Μπούρμπος έψαχνε παίκτη να του πετάξει μπάλα, άπαντες κρύβονταν πίσω από τα κορμιά των αντιπάλων… Κρίνοντας από το τι συνέβη την περασμένη σεζόν δεν έχουμε λόγους να μην πιστεύουμε σε βελτίωση αλλά όσο η ομάδα παραμένει “δύσκαμπτη” κάθε παιχνίδι θα είναι ντέρμπι! Ότι συνέβαινε πέρσι μόνο που τώρα μ’ ένα χρόνο εμπειρίας στην πλάτη και χωρίς κανείς από τους μικρούς να είναι ψαρωμένος περίμενες κάτι δυνατότερο στο ξεκίνημα.
Η απουσία του Μπεργκ, τα πολλά βαριά κορμιά που συνωστίζονται (Μέντες, Νάνο, Μπούρμπος, Πέτριτς, Πράνιτς) και τα “πιασμένα” πόδια κάνουν τον Παναθηναϊκό προβλέψιμο, εύκολα αντιμετωπίσιμο.
Π.χ αυτός ο Χατζηισαϊας που ήρθε στον Πανιώνιο από τα Χανιά, γράφοντας τα πρώτα του 90 λεπτά στην Σούπερ Λιγκ φάνταζε Νέστα, καθαρίζοντας όλες τις μπαλιές που πήγαν ψηλά κι ήταν αμέτρητες οι τελευταίες. Με το που πέρασαν στο παιχνίδι Ατζαγκούν, Μπούι, Καρέλης κι η μπάλα κυκλοφόρησε κάπως καλύτερα στο χορτάρι, οι αντίπαλοι “ανακατεύτηκαν”, επιπλέον το ένστικτο επιβίωσης του κυπελλούχου κι η κλάση των Κροατών (δυνάμεις μπορεί να μην τους περισσεύουν αλλά της μπαλίτσας της “μιλούν”) έφεραν τον “άσο”.
Δύο εβδομάδες ηρεμίας εξασφάλισε ο κόουτς που πρέπει να ευχαριστεί τον Κλαούντιο Ρανιέρι αφού τις επόμενες μέρες από το “Καλαφάτης” θ’ απουσιάσει μονάχα ο Ντάνιελ Πράνιτς. Ευκαιρία για έξτρα μαθήματα και ανασύνταξη. Δυνατότητες υπάρχουν, τέσσερα γκολ σε 180΄ από διαφορετικούς σκόρερ “απαντούν” στην ανησυχία για το “που πάμε χωρίς τον Σουηδό” ενώ για μια ακόμα φορά η ομάδα “επέστρεψε” από φάσεις που βγήκαν κόντρα στη ροή του αγώνα, δείγμα σαφής προόδου σε σχέση με πέρσι όταν άπαντες πελάγωναν.
Από τη φιλική νίκη επί του Ατρομήτου, μέχρι τα ματς με Λεβαδειακό (τώρα θα είχαμε έξι πόντους αν στα χασομέρια ο “30” μόνος με το τέρμα σημάδευε καλύτερα), Πανιώνιο, Μίντιλαντ η αντίδραση που βγήκε καταγράφεται στα θετικά κι ας ήρθε αυτή με τακτικές ανορθογραφίες, όπως την χρησιμοποίηση Ρισβάνη, Μέντες σε ρόλους προωθημένων. Θετικό ακόμα πως ο δείκτης τρεξιμάτων είναι καλός για την εποχή, ως τώρα το τριφύλλι πιέζει περισσότερο στο β΄ ημίχρονο κι ας έχει παίξει 48 ώρες νωρίτερα ευρωπαϊκό αγώνα, το είδαμε και με τους Βοιωτούς και τους Νεοσμυρνιώτες.
Παράδοση
Αν δεν έρχονταν τα γκολ στο τέλος θα λέγαμε ότι ο Νίκος Γιαννακόπουλος του Πανιωνίου έχει βαλθεί να μας “πεθάνει”. Ο πορτιέρο του Πανιωνίου από τα 19 του που πρωτόπαιξε εναντίον του Παναθηναϊκού (σ’ ένα επικό μονότερμα πρόπερσι, με την ομάδα να έρχεται 0-0 με τον αντίπαλο στο ΟΑΚΑ) όταν έπιανε και τις μπάλες που πήγαιναν…άουτ, έχει δημιουργήσει παράδοση φοβερών εμφανίσεων. Πέρσι π.χ στο 0-3 της Νέας Σμύρνης βγάζει με απίστευτο τρόπο την εξ επαφής κεφαλιά του Μπεργκ μετά από σέντρα ακριβείας του Μαρινάκη, κρατά το 1-0 και λίγο μετά η ομάδα του σκοράρει δεύτερη φορά “σκοτώνοντας” τους παίκτες του Αναστασίου. Οι αντιδράσεις του στο βολέ του Πράνιτς με τη μπάλα να σκάει μπροστά του και στην τακουνιά του Μέντες είναι φανταστικές, δεδομένου ότι μιλάμε για κορμί 193 εκατοστών του οποίου οι αντιδράσεις χαμηλά είναι υποδειγματικές. Εκτός από τον υψηλόσωμο τερματοφύλακα την παράσταση έκλεψε κι ο στόπερ ο Νίκος Παντίδος με το τατουάζ…φιλάκι στο λαιμό! Επικό!!!
Ταμπάκης
Πολύ καλός ο νεαρός πορτιέρο (και) εναντίον του Ατρομήτου. Καλό του κάνει το “ψήσιμο” και το ρίξιμο κατευθείαν στα βαθιά, ας μην ξεχνάμε πως ήταν από τους καλύτερους της ομάδας του στα διαδοχικά δυσκολότατα παιχνίδια με ΑΕΚ (φιλικό), Ολυμπιακό, Ατρόμητο. Τον κοζάραμε πρώτη φορά στο φιλικό με την ομάδα του Δέλλα όπου κυριολεκτικά “πετούσε” (ειδικά μια απόκρουση σε γυριστό σουτ του Αραβίδη και μια πτήση του σε βολίδα του Μπαρμπόσα στο ξεκίνημα του β ημιχρόνου ήταν “όλα τα λεφτά”), ενώ ήταν ο παίκτης που κράτησε τον Ατρόμητο μόλις στο ένα τέρμα στην χθεσινή επίσκεψη των Περιστεριωτών στο Πανθεσσαλικό. Κρίνοντας από την ηλικία του Κοτσόλη ίσως του χρόνου επιστρέψει στο Κορωπί ως δεύτερος. Στα 21 του και με ιδανικά σωματικά προσόντα (ψηλός, μακριά άκρα), δύναται να συνεχίσει την καταπληκτική δουλειά που ανέκαθεν γινόταν στο πράσινο προπονητικό κέντρο με τους τερματοφύλακες.
