Αντιγράφουμε απ’ το ρεπορτάζ της μπασκετικής Μακάμπι: «…Σύμφωνα με τους γιατρούς η αυξημένη πίεση και το γλαύκωμα στο μάτι του Σοφοκλή οφείλονται στην απότομη αύξηση του σωματικού του βάρους. Πιο συγκεκριμένα, ο διεθνής σέντερ έδωσε το παρών στις εξετάσεις της ομάδας του και παρουσιάστηκε 18 κιλά πιο βαρύς, σε σχέση με τα 157 κιλά που είχε τεθεί σαν όριο στο συμβόλαιό του. Ο Σχορτσανίτης αυτή τη στιγμή ζυγίζει 175 κιλά, αριθμός που φυσικά, είναι απαγορευτικός για να συνεχίσει την καριέρα του, όχι μόνο στη Μακάμπι, αλλά και σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου.
…Η πρωταθλήτρια Ευρώπης αποφάσισε για τους επόμενους δύο μήνες να πληρώνει τον Σχορτσιανίτη με το «minimum» ποσό των 6.000 δολαρίων τον μήνα κι εάν τελικά μετά το προβλεπόμενο διάστημα, η κατάστασή του Σοφοκλή δεν έχει βελτιωθεί, τότε είναι πολύ πιθανόν να τον αποδεσμεύσει. Καταλαβαίνει κανείς, πως σε περίπτωση που η Μακάμπι «κόψει» ένα από τα αγαπημένα της παιδιά, η καριέρα του Σοφοκλή θα πάρει για τα καλά την κατιούσα, ενώ θα υπάρχει σοβαρός κίνδυνος και για την υγεία του, πέρα από το άθλημα του μπάσκετ. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως ένας άνθρωπος ύψους 2,05μ., ανεξάρτητα από το αν παίζει μπάσκετ ή όχι, πρέπει να ζυγίζει μεταξύ 115 και 132 κιλών, με τον Σοφοκλή να ζυγίζει 175»!
Αν μας ρωτούσαν για τον πιο αυτοκαταστροφικό αθλητή που είδαν τα μάτια μας με την πράσινη φανέλα (ανεξαρτήτως αθλήματος) αμέσως το μυαλό μας θα πήγαινε στον Λουτσιάν Σανμαρτεάν! Εύθραυστος ψυχολογικά, μονίμως …αλλού με το μυαλό διαρκώς στο χωριουδάκι του (Μπίστριτσα) και τον άρρωστο πατέρα του, πλην όμως ο Ρουμάνος πρόλαβε να γίνει τραγούδι (…«κι μεις με τον Λουτσιάν και τον Γκονζάλες») αν και η εξέδρα λίγα χάρηκε από την ΤΕΡΑΣΤΙΑ κλάση του! Βέβαια παρά τα μύρια όσα προβλήματα κουβαλούσε, ο «Λούτσι» δεν απασχόλησε τον Τύπο με την άστατη εξωγηπεδική του ζωή. Τα δημοσιεύματα που ήρθαν στο φως προ μερικών ωρών για τον «Big Sofo» αναφερόμενα στον κίνδυνο που διατρέχει ακόμα κι η ζωή του (!) πάνε τον κυριαρχικό (όποτε ήθελε) φορ στο «No1» της κατάταξης με τους αθλητές που θα μπορούσαν να είχαν τον κόσμο στα πόδια τους αν ήταν σωστοί επαγγελματίες!
Τα ίδια είχαν γίνει προ ετών όταν οι Αγγελόπουλοι με προσωπικά έξοδα τον έστειλαν σε ειδική κλινική αδυνατίσματος στην Ελβετία ώστε να ελεγχθεί η τάση του να καταβροχθίζει ανεξέλεγκτα, γεγονός που του «χτυπούσαν» όταν διάβασαν δηλώσεις που δεν τους άρεσαν, με αφορμή την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό. Στο τριφύλλι δεν κατάφερε να δώσει πολλά, αν και πριν ενσωματωθούν πλήρως Λάσμε-Γκιστ ήταν το πυρηνικό όπλο του Πεδουλάκη το διάστημα Αυγούστου-Νοέμβρη 2012!
Θυμόμαστε τον φόβο για την τύχη του αποψιλωμένου κυπελλούχου μέσα στο άντρο της Ρεάλ, την 1η αγωνιστική της Ευρωλίγκας, όταν οι φιλοξενούμενοι εξέπληξαν ευχάριστα χάνοντας στις λεπτομέρειες από πανίσχυρο αντίπαλο. Όλα αυτά μετρώντας 23 λάθη, χαρίζοντας 15 αμυντικά ριμπάουντ, με 15 κατοχές λιγότερες (61 έναντι 76), χάνοντας στις τρεις από τις τέσσερις περιόδους του αγώνα! Γιατί; Επειδή ο Σοφοκλής έκανε ματσάρα, ξεχαρβαλώνοντας τα πλάνα του Πάμπλο Λάσο που επέμενε να τον αντιμετωπίζει με «ένας εναντίον ενός», κάτι που δεν βγαίνει ούτε από τους καλύτερους αμυντικούς του ΝΒΑ…
Αν ο λεγάμενος είχε προσέξει την ζωή του, δεν το συζητάμε, θα είχε περάσει από χρόνια τον Ατλαντικό και θα έκανε πλάκα, όπως μια φορά κι ένα καιρό στη Σαϊτάμα, σαλπίζοντας (μαζί με τον Θοδωρή Παπαλουκά) την επική αντεπίθεση εναντίον της Dream Team του Λεμπρόν και του Καρμέλο Αντονι στο Μουντομπάσκετ του 2006! Ήταν τότε που οι Παναθηναϊκοί «δαγκώνονταν» για το τι θα επακολοθούσε τον χειμώνα, βλέποντάς τον Σοφοκλή να «καταπίνει» τους σέντερ του Σιζέφσκι, πλην όμως ο παίκτης έμπλεξε με τον Πίνι Γκέρσον που δεν του έδωσε την παραμικρή σημασία με συνέπεια μετά από μήνες να μην βλέπεται και να καταντήσει αναπληρωματικός του Γιακουμή του Τσακαλίδη και του «sunshine» Στακ (…who;) Πάντα τον χαρακτήριζε η τάση να ξενερώνει και να τα παρατά όταν έβλεπε ότι το κλίμα δεν τον σηκώνει.
Ο Σχορτσιανίτης άμα τη αφίξει του στο ΟΑΚΑ αποτέλεσε αμέσως το βαρύ επιθετικό σασί της ομάδας, ταιριάζοντας αμέσως με τον Δημήτρη Διαμαντίδη σε εποχές που οι ξένοι (Κίτσεν, Άρμστρονγκ, Ούκιτς) έτρεμαν και μόνο στην θέα της κρεμασμένης πράσινης φανέλα στα ερμάριά τους. Στη συνέχεια η προβληματική του φυσική κατάσταση τον έκανε επιζήμιο στην σφιχτή άμυνα («take no prisoners») του Πεδουλάκη (όπου Ματσιούλις, Μπράμος, Γκιστ, Λάσμε νόμιζες ότι θα λύγιζαν και τσιμεντόλιθους αν έπεφταν πάνω τους) γι αυτό μετά το πρώτο νταμπλ της καριέρας του πήρε φύλλο πορείας από το Μαρούσι με προορισμό την αγαπημένη του Μακάμπι, όπου πρόλαβε να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης απασχολώντας όμως εκ νέου με τα εξωαγωνιστικά του τερτίπια! Π.χ το κυνήγι των οπαδών της Χάποελ Τελ Αβίβ τον Απρίλη αναστάτωσε το Ισραήλ με πολλούς να ζητούν ισόβιο αποκλεισμό του από τους αγώνες…
Στον ΠΑΟ -ασχέτως αν δεν το …φωνάζαμε- πολλοί τον αναπολούσαν βλέποντας ως τον Μάη, Μπατίστ /Μαυροκεφαλίδη να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Το ποστ παιχνίδι που αποτελούσε το «Nο1» βέλος στην φαρέτρα των πρασίνων στο μισό γήπεδο δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από τους παραπάνω, ο Πεδουλάκης δεν είχε υπομονή να δουλέψει μαζί τους και να τους περιβάλλει με εμπιστοσύνη, ο Εξάστερος έπαιζε άθλια, «εξαντλώντας» και τον Διαμαντίδη.
Όσο «πλαστικοί» ή γρήγοροι ήταν οι ψηλοί του ρόστερ αδυνατούσαν να προκαλέσουν την ίδια φθορά στο ζωγραφιστό όπως ο Σοφοκλής που με «ωμό» παιχνίδι χάριζε πόντους με το «έτσι θέλω», τύπου … «σταμάτα με αν μπορείς»! Ο παίκτης είχε βεβαίως θέματα στο αμυντικό κομμάτι κι επιπλέον το βάρος του δεν του επέτρεπε περισσότερα από 15 λεπτά στο παρκέ. Όντας επαγγελματίας, προσέχοντας να μην ξεφεύγει πάνω από τα 150 κιλά, ο ψηλός θα έγραφε ιστορία! Θυμόμαστε μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Μάικ Μπατίστ τον καιρό που ήταν στα ντουζένια του, βγάζοντας το καπέλο στον αντίπαλό του, προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι «εγώ αν είχα τον όγκο του δεν υπήρχε περίπτωση να μην καρφώνω τη μπάλα σε κάθε επίθεση»! Ποιος, ο Μάικ που για να πας γύρω-γύρω από τον κορμό του, καλούσες ταξί!
Ο Σοφοκλής μπορεί να μην ήταν ποτέ ο καλός ποστ αμυντικός αλλά διέθετε το κορμί να σπρώξει και να βγάλει οποιονδήποτε από τη ρακέτα. Στα καλά του θα προστάτευε τέλεια τον Στεφάν Λάσμε από τη φθορά, όντας ιδανικό συμπλήρωμα του Γκαμπονέζου, θα κέρδιζε την ανανέωση του συμβολαίου του μετά το νταμπλ του 2013 και σίγουρα ο μόνιμος πρωταθλητής θα είχε περισσότερες πιθανότητες να βρεθεί σε Φάιναλ-4! Αλλά που μυαλό…