Η επικαιρότητα επιτάσσει να ξεφύγουμε απ’ τα παναθηναϊκά δρώμενα και ν’ ασχοληθούμε με το Μουντομπάσκετ. Παρατηρούσαμε χθες τους διεθνείς να βάζουν δύναμη στη δύναμη των (παραδοσιακά) σκληρών Αργεντινών και τους χαιρόμασταν. Είδαμε πόσο βελτίωσε τον Νικ Καλάθη η τριβή με τους κορυφαίους του πλανήτη, με τον ομογενή γκαρντ να παρουσιάζεται ακριβής στο σουτ (μέχρι πρότινος το αδύνατό του σημείο) και να καθοδηγεί μαεστρικά τους συμπαίκτες του. Κρίνοντας απ’ το τρομακτικό ταλέντο του Αντετοκούνμπο και την “κάψα” του Παπανικολάου να διαπρέψει στον “μαγικό πλανήτη”, ο Φώτης Κατσικάρης θα βρει μπροστά του προσεχώς την αθλητικότερη εθνική όλων των εποχών!
Για τον τέως φόργουορντ Ολυμπιακού, Μπαρτσελόνα οι Ρόκετς έστρωσαν βουνό από φράγκα στα πόδια του αφού την επόμενη διετία ο Τρικαλινός θ’ αποταμιεύσει 10.000.000 δολάρια! Ο μικρός δεν βρήκε στη Βαρκελώνη τις βασιλικές συνθήκες που είχε στον Πειραιά (το 2013 σούταρε με 46.2% στα τρίποντα, φέτος με το ζόρι ακούμπησε το 34%) και μετά από ένα χρόνο στη Μπάρτσα πήρε απόφαση να διαβεί τον Ατλαντικό. Οι Αμερικάνοι -που γουστάρουν κάργα τους “επιθετικούς” παίκτες -δεν είχαν πρόβλημα να τον χρυσώσουν, περιμένοντας να πάρουν πολλά απ’ την αθλητικότητα και τον χαρισματικό καρπό που τον χαρακτηρίζουν…
Αν δεν εξελιχθεί σε περίπτωση Σπανούλη (που δεν τακίμιασε λεπτό με τον Τζεφ Βαν Γκάντι, κίνησε Γη και ουρανό να επιστρέψει στον ΠΑΟ πάνω που οι Ρόκετς τον έδιναν στους κραταιούς Σαν Αντόνιο Σπερς) ο “Παπ” θα μακροημερεύσει στην Αμερική εμπλουτίζοντας τις παραστάσεις του, άλλωστε ούτε 24 ετών δεν είναι ακόμα. Θα μπει στο αεροπλάνο κουβαλώντας μεγάλη πνευματική σκληράδα που του χάρισαν οι τίτλοι που κατέκτησε, στο κάτω-κάτω μόνο εύκολο δεν είναι στα 22 σου να “τρως” ζωντανούς Μπατίστ, Έιντσον, Κυριλένκο!
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο -καλά να είναι το παιδί-θα μας απασχολεί για τα επόμενα 15 χρόνια! Βλέποντάς τον στο παρκέ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην σκανάρεις μία-μία τις κινήσεις του και να μην νιώσεις δέος για το πόσο μπορεί να τον εξελίξει περαιτέρω το αμερικάνικο πρόγραμμα. Πρώτα απ’ όλα “τρελαίνεσαι” συγκρίνοντας το τώρα με την (καθόλου μακρινή) εποχή που έπαιζε σε γειτονιές για λογαριασμό του Φιλαθλητικού Ζωγράφου. Το παλικάρι πριν πακετάρει τα πράγματα του για Μιλγουόκι δεν είχε παίξει ποτέ σε κανένα εθνικό κλιμάκιο -λόγω προβλημάτων με την ελληνική γραφειοκρατία -και τώρα όλοι η Ανδρών έχει να το λέει για την περίπτωσή του.
Απίστευτα “μακρύς” (2.10, ενδέχεται να πάρει κι άλλο ύψος), γρήγορος κι εκρηκτικός, σκύβει με μεγάλη ευκολία το σώμα του στην άμυνα για να πάρει στο κυνήγι από πόιντ γκαρντ μέχρι φόργουορντ. Αν δουλέψει στο σουτ σε λίγα χρόνια θα παίξει σε ομάδα πρωταθλητισμού αφού λόγω ύψους κι εκρηκτικότητας οι προσωπικοί του αντίπαλοι θα του αφήνουν χώρο, περιμένοντάς τον λίγο πιο μακριά ώστε να μην γελοιοποιηθούν. Για το μπόι του εντυπωσιάζει η καλή επαφή που έχει με τη μπάλα, ενώ αν βάλει κιλά (θεωρήστε το βέβαιο αυτό, στο ΝΒΑ περισσότερο “λιώνεις” στο γυμναστήριο παρά στο γήπεδο μέχρι τουλάχιστον να έρθει η ώρα των πλέι-οφ) και μάθει να ποστάρει θα γίνει ΕΚΦΟΒΙΣΤΙΚΟΣ. Διαβάζαμε ότι στα παιχνίδια του Σάμερ Λιγκ που έλαβε μέρος είχε μ.ό 17 πόντους, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 1 μπλοκ με 38% στα τρίποντα! Σημαντική λεπτομέρεια: ο τύπος έπαιζε…πλέι-μέικερ (!!!) Περιμένουμε με ανυπομονησία να τον απολαύσουμε του χρόνου με την απορία αν το προπονητικό τιμ των Μπακς θα τολμήσει να του δώσει την ευκαιρία να διευθύνει τους συμπαίκτες του σε κάμποσα παιχνίδια. Τελευταίος παίκτης ,πάντως, στην Ευρώπη με μπόι 210 εκατοστά που έπαιζε “άσος” ήταν ο Τόνι Κούκοτς!
Πάμε στον “δικό μας”, Νικ. Ο Καλάθης είναι η μεγάλη καψούρα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που προσπάθησε να τον φέρει φέτος στο ΟΑΚΑ ώστε να πάρει τη μπαγκέτα της διαδοχής από τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο επαναπατρισμός του χαρισματικού γκαρντ αφέθηκε για το μέλλον. Αν η διοίκηση πετύχαινε το κόλπο γκρόσο, η μπακόρτ του μόνιμου πρωταθλητή θα παρουσιάζονταν απίστευτα δυνατή μετά από δύο σεζόν μέτριων λύσεων που είχαν ως αποτέλεσμα την τρομερή καταπόνηση του κάπτεν και την αδυναμία πρόκρισης σε φάιναλ-φορ. Με Ούκιτς-Κάρι-Παππά-Μπανκς-Κίτσεν το πρόβλημα λειτουργικότητας ήταν ολοφάνερο αφού απουσίαζε μια αμυντική “ασπίδα” κι επιπλέον ένας δεύτερος δημιουργός πέραν του αρχηγού.
Εκτός από τα παραπάνω στοιχεία ο πρώην “αλιγάτορας” δείχνει να έχει προσθέσει το αξιόπιστο σουτ στη φαρέτρα του, ενώ το “πρόγραμμα ΝΒΑ” του χάρισε πιο γραμμωμένο κορμί, κάνει “μπαμ” ότι είναι καλοπροπονημένος. Με μπόι κοντά στα δύο μέτρα (1.98) ορμά στο παρκέ εκμεταλλευόμενος τα δυνατά πόδια και τον γερό κορμό του, κάτι που του δίνει την ευχέρεια να παίξει άμυνα σ’ ΟΛΕΣ τις γραμμές του γηπέδου (σας θυμίζει κάποιον;) Πάνω στη μπάλα, όπου κινεί τα χέρια του τόσο σβέλτα πάνω-κάτω που ζαλίζεσαι! Άμυνα βοήθειας ή αλλαγής πάνω σε ψηλό παίκτη (δεν γουστάρατε την αυτοκρατορική τάπα στον “πολύ” Σκόλα προς το τέλος του αγώνα;), ενώ η ταχύτητά του στο ξεδίπλωμα των επιθέσεων θα κούμπωνε τέλεια στο γρήγορο μπάσκετ που γουστάρει ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Προς το παρόν τον χαίρεται ο Κατσικάρης. Στον Παναθηναϊκό χρειάζεται να κάνουν υπομονή με την περίπτωσή του…
