Κωμικοτραγικό για μια ακόμα φορά το φαινόμενο οι αντίπαλοι να πέφτουν στο χορτάρι σαν…πυροβολημένοι. Ειδικά μετά το 70΄ ζήτημα είναι να πόσα λεπτά “καθαρού” ποδοσφαίρου παίχτηκαν, αφού οι γηπεδούχοι περισσότερο ξαπλωμένοι ήταν ζητώντας και τα ρέστα σε μερικές περιπτώσεις. ΟΚ, κατανοητό ο “μικρός” να επιστρατεύσει και πονηριά για να πάρει αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον μην προκαλείς σε ζωντανή μετάδοση (όπως καλή ώρα ο Μαντζουράκης) ορμώντας στον 4ο κάνοντάς του παράπονα για τα έξι λεπτά του έξτρα χρόνου που κανονικά έπρεπε να είναι διπλάσια!
Τουλάχιστον στη Μυτιλήνη κρατήθηκαν τα προσχήματα (…λέμε τώρα), αφού νωπές είναι ακόμα οι μνήμες των περσινών αγώνων με Εργοτέλη (εντός), Απόλλωνα( Ριζούπολη) όπου οι καθυστερήσεις ήταν ασταμάτητες, με τον τερματοφύλακα Στοϊκοβιτς στην πρώτη περίπτωση να πρωτοπορεί στο “φάγωμα” χρόνου αφού σε κάθε σέντρα, τζαρτζάρισμα ή επέμβαση που έκανε έκανε τον ψόφιο κοριό!
Ήταν τότε που ο Αναστασίου έκανε λόγο για τους… ελεύθερους σκοπευτές του Κιέβου!