Το «κράξιμο» που έφαγαν απ’ τον οπαδικό Τύπο, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ για τις μη πειστικές εμφανίσεις με Παναχαϊκή, Καλαμαριά μας δίνει αφορμή για συγκρίσεις. Για τους Θεσσαλονικείς η δικαιολογία περί μη επαρκούς ρόστερ υφίσταται, ο Αναστασιάδης θα κληθεί να βγάλει από την μύγα ξύγκι μιας και το καλοκαίρι ο Σαββίδης «έκλεισε την κάνουλα» θέλοντας ν’ ακολουθήσει το περσινό παράδειγμα του φίλου Αλαφούζου. Στοχευμένα χρήματα σε μεταγραφές (ήδη ο Σλοβάκος Μακ δείχνει καλή πάστα, βοηθά περισσότερο απ΄ ότι ο ζογκλέρ Στοχ πέρσι τέτοια εποχή) και προώθηση μικρών, με Κατσικά, Ποζαντζίδη, Τζανδάρη, Κουλούρη να θεωρούνται σημαντικοί στο rotation. Για τον «αιώνιο», η «αγγαρεία» που έκανε στην Αχαΐα δεν δικαίωσε τον γηραιό spokesman που μας έκανε να ευθυμήσουμε προ ημερών με το τσιτάτο για τις τρεις ισάξιες ενδεκάδες.
Ο Παναθηναϊκός με λιγότερο διαφημισμένο ρόστερ (ακόμα και λεφτά να υπήρχαν αμφιβάλλουμε αν το προπονητικό τιμ έφερνε στο Κορωπί, Φορτούνηδες, Αυλωνίτηδες, Μποτίες, Παπάζογλου, Κολοβούς, Μπουχαλάκηδες, Τζιμάκους Ντουρμαζαίους, Ντοσεβίδες) έπαιξε καλή μπαλίτσα στο Βόλο δείχνοντας ότι ο χαρακτηρισμός «βασικοί» κι «αναπληρωματικοί» είναι αδιευκρίνιστος και πολύ σχετικός.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι στα μετόπισθεν δεν υπάρχει η μεγάλη προσωπικότητα που θα «καθαρίσει», εκείνο που μας χαροποίησε ήταν οι αυτοματισμοί που έβγαλε ο κυπελλούχος κι η όρεξη των ποδοσφαιριστών που αναρωτιόμαστε αν έχουν ξαναπαίξει μ’ ανάλογη σύνθεση έστω στα προπονητικά διπλά. Το τονίζουμε αυτό γιατί η αναζήτηση χημείας ανάμεσα στους αθλητές είναι η πρώτη δικαιολογία που προβάλλεται αν στο ξεκίνημα της σεζόν τ’ αποτελέσματα δεν είναι τ’ αναμενόμενα.
Ο Παναθηναϊκός άρχισε με κάμποσες κατραπακιές την περίοδο, αρκετοί αναρωτιόντουσαν τον λόγο αφού το 80% του ρόστερ είναι ίδιο με το περσινό, λησμονώντας την υπόθεση «φορμάρισμα». Τυχαίο ή όχι, ο πιο σταθερός σε απόδοση παίκτης -μέχρι τον αγώνα στα Χανιά- ήταν ο «Σίφο» που έσερνε από πίσω προετοιμασία Μουντιάλ, συνεπώς ο οργανισμός του ήταν στα «κόκκινα» όσον αφορά την ετοιμότητα. Όλοι οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να γυμναστούν πιο επίπονα λόγω των ευρωπαϊκών προκριματικών και φυσιολογικά ήταν δύσκολο να «πετάνε» αρχές Σεπτέμβρη.
Ομάδα που δουλεύει σωστά φαίνεται ακόμα κι όταν η ποιότητα δεν της περισσεύει. Το διακρίνεις επίσης όταν τσεκάρεις το αρχικό σχήμα κι αναρωτιέσαι για την ομοιογένειά της. Στο ματσάκι κυπέλλου το ποδοσφαιρικό αλφάβητο τηρήθηκε κατά γράμμα. Οι χαφ πατούσαν περιοχή, οι κυνηγοί έβγαιναν εκτός «κουτιού» για ν’ αναγκάσουν τους αντίπαλους μπακ ν’ ακολουθήσουν αφήνοντας ανοικτούς διαδρόμους (θυμηθείτε τον όμορφο τρόπο που υποδέχθηκε, ξεμαρκαρίστηκε κι εφόρμησε ο Πέτριτς σε ρόλο έξω αριστερά, λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου), οι ακραίοι αμυντικοί με τ’ ανεβάσματά τους έδιναν πλάτος στην ανάπτυξη κι οι μπαλαδόροι επιδίωξαν τα «ένας μ΄ έναν», ο Μπαϊράμι ειδικά έκανε θραύση! Οι κυπελλούχοι σκόραραν, έχασαν ευκαιρίες, ανέβασαν παίκτες από δεύτερες γραμμές στην επίθεση (όπως καλή ώρα ο Κουτρουμπής στο πρώτο ημίχρονο), ικανοποιώντας προπονητές και οπαδούς που το διασκέδασαν από την TV. Η επισήμανση για αδύναμο, ανέτοιμο αντίπαλο υφίσταται, όμως ανάλογα χαμηλά εμπόδια είχαν να ξεπεράσουν κι οι βασικοί μας αντίπαλοι, κάνοντάς τα μαντάρα.
Η προθυμία πολλάκις ισοφαρίζει την απουσία κλάσης, στον πρώτο τομέα ο Παναθηναϊκός έχει κάνει άλματα από πέρσι, τα φαινόμενα «χέρια στη μέση», «μπλαζέ υφάκι», «την λέμε στον κόσμο επειδή μας έψεξε για το…μαλλί» μας αποχαιρέτησαν κι έκαναν το συγκεκριμένο σύνολο αγαπησιάρικο στους φιλάθλους που είχαν χρόνια να δεθούν με την ομάδα! Ξέχωρα απ’ το συναίσθημα, αυτό που «φτιάχνει» τον κόσμο (όσο κι αν γκρινιάζει που δεν έγιναν μεταγραφές, έτσι συμβαίνει μ’ όλους τους οπαδούς παγκοσμίως) είναι πως το ταβάνι ολοένα και ψηλώνει.
Μόνιμοι παγκίτες της περασμένης σεζόν (Ντίνας, Δώνης, Ατζαγκούν) τείνουν να μονιμοποιηθούν, το τεράστιο κενό του Μπεργκ απασχολεί όλο και λιγότερους (περισσότερο καταπιάνονται τι θα γίνει με την υπόθεση «αμυντική λειτουργία και τερματοφύλακας»), ο βαθμός ετοιμότητας όσων έρχονται από τον πάγκο (γκολ και κερδισμένο ο Ατζαγκούν με Πανιώνιο, Λειβαδιά, γκολ ο Βίκτωρας στη Δανία, σούπερ Μέντες στα Περιβόλια, συγκινητικός Δώνης με Ντιναμό, δοκάρι και φοβερή μπαλιά στον Καρέλη από τον Μπούι στη Μαγνησία) είναι υψηλός, ενώ πλέον δεν υπάρχει σαστιμάρα όταν ο αντίπαλος σκοράρει, ίσα-ίσα που «λυσσάνε» ν’ ανατρέψουν την κατάσταση. Όταν αρχίζουν κι επιβάλλουν τον ρυθμό τους χωρίς να χρειαστεί να κοψοχολιάζουν εαυτούς και φιλάθλους τα πράγματα θα βελτιωθούν περισσότερο!
