Στο παιχνίδι με τη Νίκη Βόλου είχαμε το νου μας κυρίως στον Χρήστο Μπούρμπο, θέλαμε να δούμε αν απέναντι στον πιο αδύναμο σύλλογο της Λίγκας ο δεξιός φουλ-μπακ του κυπελλούχου θα έκανε κάτι σπέσιαλ. Εκτός απ’ το να πάρει (ως συνήθως) τα περισσότερα φάουλ, είχε άλλη μία θετική ενέργεια στο 29΄ με όμορφη κάθετη προς τον Ατζαγκούν ο οποίος έχασε τον βηματισμό του κι υπό την πίεση του αντίπαλου μπακ άφησε ημιτελή προσπάθεια που τουλάχιστον θα μπορούσε να βγάλει ένα σουτ με καλές προϋποθέσεις.
Η περίπτωση του 31χρονου αμυντικού έχει ως εξής: Ο προπονητής, υπέρμαχος του 4-3-3 (με τις όποιες παραλλαγές του) θέλει τους ακραίους οπισθοφύλακες να περνούν πολλές φορές τη σέντρα. Ο πρώην παίκτης ΟΦΗ, ΑΕΚ το πραγματοποιεί (όπως κι ο Νάνο που όμως ακόμα δεν θυμίζει τον μπακ-σίφουνα του β΄ γύρου), αλλά αυτό προς το παρών του στερεί δυνάμεις, πως αλλιώς να εξηγηθεί ότι έχει δεχθεί τις περισσότερες κίτρινες (3), έχει παραχωρήσει τα περισσότερα φάουλ (16) κι είναι δεύτερος στη λίστα με τα γεμίσματα (20), εκ των οποίων σε ποσοστό 90% καταλήγουν πάνω στα κορμιά των αντιπάλων;
Πριν λίγη ώρα στην παρουσίαση των νέων αποκτημάτων τόσο ο ποδοσφαιριστής όσο κι ο τεχνικός διευθυντής εμφανίστηκαν έχοντας απόλυτη επίγνωση των «απόνερων» που είχε στην πράσινη κοινωνία η μεταγραφή Μπούρμπου που συνδυάστηκε με απομάκρυνση Μαρινάκη, ενός παιδιού που πέρσι, μέχρι τον τραυματισμό στο «Βικελίδης», έβγαζε εξαιρετικά στοιχεία. O Nταμπίζας κάλυψε τον παίκτη για τις μέτριες εμφανίσεις του, λέγοντας ότι φταίει η αργοπορία να ενταχθεί στην προετοιμασία, ο διαφορετικός τρόπος εκγύμνασης που συνάντησε, συν ότι άλλες οι απαιτήσεις του ΟΦΗ κι άλλες του ΠΑΟ. Χρόνο προσαρμογής δικαιούνται άπαντες, στο κάτω-κάτω αθλητές που ήρθαν με τεράστιες περγαμηνές στο σύλλογο άργησαν να δείξουν στο τερέν την αξία τους.
Βλέποντας την ομάδα την περασμένη σεζόν καταλάβαινες ότι μ’ έναν πιο ντελικάτο παίκτη στη θέση του «Τριάντα» ως μέσα δεξιά το τριφύλλι θα έπαιζε ομορφότερο ποδόσφαιρο. Ο Μπούρμπος δεν ενθουσιάζει αλλά ξέρει τη θέση κι όταν βρει αυτοπεποίθηση δεν μπορεί, κάτι θα προσφέρει. Μέχρι στιγμής μ’ εξαίρεση τις σωστές αμυντικές θέσεις σε Δανία, Βόλο (απέναντι όμως σε ομάδες που δεν ήταν εις θέση ν’ ασκήσουν έντονη πίεση) και 2-3 ατομικές ενέργειες (μερικές σέντρες με τον Λεβαδειακό, η χθεσινή κάθετη στον Ατζαγκούν) στο μπλοκάκι δεν έχει σημειωθεί κάτι άλλο αξιομνημόνευτο.
Ο ΠΑΟ τα τελευταία χρόνια είχε μάθει να προσαρμόζει το παιχνίδι του στη δυνατότητα του Γιούρκα να παίζει φουλ-μπακ και να ενεργεί ως επιπλέον μέσος με το που περνούσε το κέντρο. Γι αυτό τον λόγο οι προηγούμενοι προπονητές δεν ψάχνονταν στις μεταγραφές για εξτρέμ δίνοντας ευκαιρίες πότε στον Ζέκα και πότε στον Μαυρία. Με τη Νίκη π.χ είδαμε σε ορισμένες φάσεις τον Πορτογάλο να γίνεται ακραίος χαφ, θέση που βγάζει διεκπεραιωτικά αφού ο «καλός» του χώρος είναι μπροστά απ’ τα στόπερ. Επιπλέον αν χαραμίσεις τον κάπτεν στον ασβέστη χάνεις στον άξονα τον μοναδικό παίκτη που μπορεί και να μαρκάρει και να επιτεθεί, το κάνει κι ο Μέντες θα πείτε, αλλά ο Ολλανδός με χαμηλότερη ταχύτητα σε σχέση με τον αρχηγό.
Ο Αναστασίου προβληματίζεται, στίβει το μυαλό του για το πως -άνευ Μπεργκ- θα δώσει ποιότητα και ποικιλία στην ανάπτυξη χωρίς ταυτόχρονα ν’ «αδειάσει» το κέντρο του, στο παραπάνω η λύση είναι το φορμάρισμα του Μπούρμπου. Είμαστε σίγουροι ότι το προπονητικό τιμ θα δώσει βάρος στην πρόοδο του αφού… δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, χρήματα για δημιουργικό μέσο δεν υπάρχουν κι η ομάδα ως τώρα γέρνει αριστερά αφού η φόρμα Πράνιτς, Ντίνα το δικαιολογεί. Ο πρώην παίκτης του ΟΦΗ είναι ασήμαντο όνομα, αντι-τουριστικός φυσιογνωμικά αλλά βάσει όσων είδαμε την περασμένη χρονιά στο Ηράκλειο έχει αντοχές, μέτρα με τη μπάλα κι ευχέρεια στο να βρει (με την αξιοπρεπή του σέντρα) ελεύθερο παίκτη στην αντίπαλη περιοχή. Σίγουρα τα παραπάνω τα κάνει σε πολύ καλύτερο βαθμό από τον «Τριάντα» του οποίου τη μοναδική θετική επιθετική ενέργεια σαν μπακ καταγράψαμε με τη Μίντιλαντ, στη φάση του 3-1!