Τι ποδοσφαιρική ανάλυση να κάνεις για το ματς κόντρα στην Εστορίλ. Οσο κι αν προσπαθούμε να… βγάλουμε άκρη και να καταγράψουμε τα όσα ποδοσφαιρικά είδαμε σ’ αυτή την ευρωπαϊκή αναμέτρηση, αδυνατούμε. Διότι, πολύ απλά, αυτό που έπαιξε ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μια μετριότατη ομάδα, σε μια έδρα… εκκλησία, δεν ήταν ποδόσφαιρο, αλλά κάτι άλλο…
Οι «πράσινοι» από την αρχή μέχρι το τέλος του αγώνα δεν έκαναν ούτε τα βασικά. Καμία φαντασία στο παιχνίδι, καμία φρεσκάδα, καμία ατομική ενέργεια, κανένα πλάνο. Ποδόσφαιρο… μπουλουκιδόν, δίχως νεύρο, πάθος. Ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου, που έλεγαν παλαιότερα.
Αυτό που προβληματίζει, ενόψει της συνέχειας, δεν είναι η ήττα. Μην ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα, που βρίσκεται στο στάδιο της επιστροφής, είναι «φρέσκια» στην Ευρώπη. «Πονάει», όμως, η εμφάνιση. Απέναντι σε… κάποια Εστορίλ, που δεν τρομάζει καμία ομάδα που θα παίξει στοιχειώδες ποδόσφαιρο, το «τριφύλλι» ήταν απογοητευτικό. Σε όλα τα επίπεδα. Τραγικά λάθη, ένα ημίχρονο δίχως την παραμικρή φάση και μια κακή νοοτροπία. Κάτι που φάνηκε όταν μετά το 2-0, άπαντες παράτησαν το ματς! Αυτά δεν γίνονται…
Ο Γιάννης Αναστασίου οφείλει να τα βάλει κάτω και να δει τι έφταιξε. Γιατί παρουσιάστηκε η ομάδα του τόσο κακή, γιατί φέτος (αν και αρχή) δεν παρατηρείται εξέλιξη, γιατί ο Παναθηναϊκός δεν… πήγε καν στην Πορτογαλία. Και, φυσικά, να κάνει κι ο ίδιος την αυτοκριτική του. Διότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, ο προπονητής είναι αυτός ο οποίος πρέπει να βγαίνει μπροστά και να αναλαμβάνει τις βασικές ευθύνες για μια τόσο κακή εμφάνιση…
Υ.Γ: Με το παραπάνω κείμενο, δεν μηδενίζουμε την προσπάθεια που γίνεται. Σε καμία περίπτωση. Δεν μπορούμε, όμως, να μη μιλήσουμε για ντροπή σε μια από τις πιο άθλιες ευρωπαϊκές βραδιές της ομάδας, με αντίπαλο μια αδύναμη ομάδα…
