Το φοβόμασταν το «πέσιμο» του Κάρλος Ζέκα που αγωνίζεται ασταμάτητα από το ξεκίνημα της σεζόν τρέχοντας για δύο και τρεις συμπαίκτες του. Ο Πορτογάλος ήταν τραγικός στο Εστορίλ κι η ομάδα βίωσε μέγα κάζο που φαινόταν ότι έρχεται. Όταν παρουσιάζεσαι αποδυναμωμένος στον άξονα (άνευ Μέντες, Λαγού, με τον Μπούι εκτός αποστολής) είναι φύσει αδύνατον να περιμένεις μόνο ένα παίκτη να σε «τραβά» διαρκώς, αφήστε που ο Πορτογάλος «εργαλείο» είναι, όχι ποδοσφαιριστής που δύναται να κάνει μεγάλη διαφορά.
Ο κάπτεν αναγκάστηκε να παίξει ρόλο «εξαριού» και με τον βραδυκίνητο Πράνιτς δίπλα έπρεπε για μια ακόμα φορά να παραστήσει τον Σούπερμαν. Η Εστορίλ μπορεί να παλεύει να μείνει κατηγορία αλλά είδαμε τους παίκτες της πειθαρχημένους, με διπλά και τριπλά μαρκαρίσματα πάνω στους δικούς μας όταν άλλαζαν μπάλα στην περιοχή του Κοτσόλη, που στόχευσαν την πλευρά του ντεφορμέ Νάνο για να χτίσουν επιθέσεις κι εν τέλει δικαιώθηκαν απέναντι σ’ ένα αντίπαλο που θεωρητικά είναι ανώτερος τους, πλην όμως αυτή την εποχή έχει αμέτρητα θέματα να λύσει.
