Χθες ήταν η πρώτη φορά από τότε που τον βλέπουμε, που ο Μλάντεν Πέτριτς εκτός από εικόνα παλαιμάχου (σε κάθε φάση τουλάχιστον ένα κλικ πίσω σε αντιδράσεις) έβγαλε τόση αδιαφορία.
«Αόρατος» κυριολεκτικά με μια απάθεια που έβγαζε μάτια από την τηλεόραση. Καμία αντίδραση, καμιά νουθεσία στους νεαρότερους συμπαίκτες του (που από αυτόν και τον Πράνιτς περιμένουν περισσότερα), λες και βλέπαμε στο γήπεδο τον Βαγγέλη Μάντζιο με ξυρισμένο κεφάλι! Ο Αναστασίου επιμένει μέχρι παρεξηγήσεως μαζί του (σε σημείο να «θάβει» Κλωναρίδη, Καρέλη που παρά τις ατέλειές τους είναι παθιασμένοι και τρεχαλατζήδες), αλλά ο τύπος έχει το κλασικό γνώρισμα της φυλής του: Μεγάλοι μπαλαδόροι οι Κροάτες αλλά μην σου κάτσει περίπτωση να ξενερώσουν, μετά… βαριούνται που ζουν!
Είχε συμβεί με τον Ρόμπερτ Γιάρνι το 2002 (μιλάμε για τον παίκτη που το 1998 θεωρούνταν μέσα στους τρεις καλύτερους αριστερούς μπακ-χαφ στον πλανήτη!), τον Γκόραν Βλάοβιτς επί Αναστασιάδη, τον Αλιόσα Ασάνοβιτς επί Δανιήλ.
