Τρομάξαμε να γνωρίσουμε τον Ιγκόρ Σιπνιέφσκι βλέποντας τον στην φωτό της βιογραφίας του που τιτλοφορείται «Συγκλονισμένος». Πρόσωπο σκοτεινό, «σκαμμένο», αναμενόμενο φυσικά μ’ όσα βίωσε φτάνοντας μισό βήμα απ’ τον θάνατο. Αλκοόλ και χάπια ήταν πιστοί σύντροφοι ενός “αέρινου” παίκτη που επί Γιάννη Κυράστα έδωσε υποσχέσεις για λαμπρή καριέρα. Μακριά απ’ το μοντέλο του «Πολωνού εργάτη» που στην Ελλάδα γνώρισε δόξες και τιμές (Βάντσικ, Βαζέχα, Κμίετσικ, Ανταμτσικ, Ζεβλάκοφ, Πις τα πρώτα παραδείγματα που έρχονται στο νου) τούτος εδώ έμοιαζε φτιαγμένος από πιο ιλουστρασιόν πάστα.
Η μεταγραφή του τον χειμώνα του 1998 (μαζί με την άλλη «τεράστια» ανακάλυψη, Τζαφάρ Ιρισμέτοφ) ελάχιστους συγκίνησε, προερχόμενος από την Καβάλα δεν υπήρχε περίπτωση να προκαλέσει βαβούρα. Η ταχύτητά του ,όμως, «έβγαζε μάτια» σ’ ένα σύνολο που μπροστά δεν διέθετε σβέλτους (ούτε ο Βαζέχα, ούτε ο «Λύμπε», ούτε ο Βραζιλιάνος Μάουρο με το μαλλί αφάνα, ούτε ο Αλιόσα Ασάνοβιτς ήταν τέτοιοι).
Μέχρι ν’ αναλάβει την ομάδα ο Κυράστας το μόνο που είχαμε να θυμόμαστε ήταν ένα γκολ με την Αρσεναλ (χάσαμε 3-1 με τον Βενγκέρ να κατεβάζει στο Στάδιο, εφήβους) και μια ωραία ατομική προσπάθεια σ΄ ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ (ήττα 0-1 από φάουλ του Κώστα Φραντζέσκου, το κύκνειο άσμα του Βασίλη Δανιήλ που κυνηγήθηκε από τους οπαδούς και λίγο έλειψε να σκοτωθεί σε τροχαίο επί της Κηφισίας) όπου μόνος προ του Νίκου Μιχόπουλου σούταρε στα… πουλιά.
Καλοκαίρι του 1999 οι «μυστήριοι» στην Παιανία έγιναν πολλοί (η αφεντιά του, ο Πέρσι Ολιβάρες, ο λάτρης της μπύρας Έρικ Μίκλαντ κι ο μπον βιβέρ Αλιόσα Ασάνοβιτς, παιδιά «ιδιαίτερα» αλλά άπαντες καταπληκτικοί ποδοσφαιριστές) κι εκεί που αναρωτιόσουν πως θα τους κάνει ζάφτι ο -άμαθος προπονητικά σε τοπ κλαμπ- Κυράστας, ο αείμνηστος δημιούργησε σύνολο-θαύμα! Ο Πολωνός δεν πρόλαβε να προσφέρει πολλά αφού του βγήκε ο ώμος στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με την ομάδα να κερδίζει 2-0 και να χάνει ευκαιρίες για τριπλάσιο σκορ, αρχής γενομένης από τα πρώτα λεπτά όπου ο Ιγκόρ «χόρευε» αριστερά τον Μαυρογενίδη προλαβαίνοντας να κάνει κι ένα σουτ στο δοκάρι του Ελευθερόπουλου. Η πτώση του στο χορτάρι σ΄ εκείνη την φάση του έκανε τη ζημιά, πάνω που έδειχνε να κερδίζει την εμπιστοσύνη του προπονητή του.
Σημειωτέον πως αρχές Νοέμβρη οι δύο άνδρες είχαν διαπληκτιστεί αφού ο «Σίμπι» είχε αντικατασταθεί στο παιχνίδι με την ΓΚΑΚ (ΟΥΕΦΑ) και θέλοντας να δείξει το «στράβωμά» του πήγε κατευθείαν στα αποδυτήρια χωρίς να ρίξει ούτε βλέμμα στον πάγκο. Ο κόουτς το πήρε προσωπικά, στην συνέντευξη Τύπου «έβραζε», παρόλα αυτά «έσφαξε με το γάντι» τον ποδοφαιριστή («κάποιοι είτε το θέλουν είτε όχι θα μάθουν ότι η ομάδα είναι πάνω απ ΄όλους») τον οποίο επέμενε να χρησιμοποιεί βασικό εις βάρος κοτζάμ Ασάνοβιτς που είχε «ρεύμα» σε εξέδρα/Τύπο. Τελικά μετά τον τραυματισμό του βασικός έγινε ο… Μπλένταρ Κόλα, με τον Πολωνό να προλαβαίνει μερικά ματς στο β΄ γύρο, μεταξύ άλλων και το 2-2 με τον ΟΣΦΠ στο Μαρούσι.
Την μεθεπομένη εκείνου του αγώνα κι αφού ακόμα οι εφημερίδες του «αιώνιου» δόξαζαν τον Θεό που δεν έφαγαν τέσσερα, οι Πειραιώτες έκαναν αναφορά σε ντοπαρισμένους (!) αντιπάλους, θέλοντας να μετατοπίσουν αλλού το επικοινωνιακό βάρος για την… dream team που εκείνη την σεζόν “έχασε το τόπι” απ’ το τριφύλλι.
Ο Σιπνιέφσκι είχε πρωταγωνιστήσει σε μια απίστευτη φάση στο β΄ ημίχρονο, λίγο πριν ο Λυμπερόπουλος σκοράρει! Με τον Αλεξανδρή να παίρνει μπαλιά-τρύπα και να εφορμά ανάμεσα στις «χελώνες» Γκαλέτο, Χένρικσεν, ο λεγάμενος ερχόμενος 4-5 μέτρα πίσω από την φάση όχι μόνο πρόφτασε τον αντίπαλο επιθετικό αλλά απέσπασε και μπάλα με τον ρέφερι να σφυρίζει φάουλ και τους «πράσινους» να «κοπανιούνται»! Ποιος Γιουσέιν Μπολτ τώρα και κουραφέξαλα… Προφανώς «τρελάθηκαν» και στον Ολυμπιακό παίρνοντας «έμπνευση» για «ντόπες»!
Ο ερχομός του Άγγελου Αναστασιάδη δεν βοήθησε τον Ιγκόρ που με τον καιρό παροπλίστηκε, αφήνοντας τη θέση του σε Ολιζαντέμπε, Μπόατενγκ που κατέφθασαν έπειτα από μερικούς μήνες. Πρόλαβε να κάνει μια ματσάρα στο «Ολντ Τράφορντ» και να βάλει ένα ΥΠΕΡΟΧΟ γκολ στην Τούμπα (2-2), «στέλνοντας» Τοχούρογλου και δύο μπακ πριν σκοράρει με σκαφτό σουτ στο απέναντι «γάμα» της εστίας. Ειδικά το παιχνίδι κόντρα στη Μάντσεστερ ήταν ονειρικό. Δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να σκοράρει! Την πρώτη υποδείχθηκε λανθασμένα οφσάιντ (από ΤΕΛΕΙΑ μπαλιά του Βαζέχα), την δεύτερη όταν βρέθηκαν τρεις «πράσινοι» μ’ έναν της Γιουνάιτεντ, ο Πολωνός «πάτησε» φανταστικά τη μπάλα για τον Μεσσήνιο που σημάδεψε τον Μπαρτέζ (ενώ δίπλα ο Βαζέχα ήταν ολομόναχος). Στο αεροπλάνο της επιστροφής οι ρεπόρτερ τον ρώτησαν γιατί δεν σούταρε κι η απάντηση τους ξέρανε όλους: «Ρε παιδιά είχα μπάλα στο… δεξί πόδι»! Απίθανος! Που να δείτε πως εξιστορεί την μέρα του μεγάλου ματς στο βιβλίο του… «Προμηθεύτηκα μπύρες από ένα συμπατριώτη μου, υπάλληλο του ξενοδοχείου. Με ρωτούσε πως είναι να παίζεις Τσάμπιονς Λιγκ, πως ένιωθα που θα πατούσα σε λίγη ώρα το θέατρο των ονείρων. Του απάντησα ότι δεν έβλεπα την ώρα να παίξω και καθώς έπινα του εξηγούσα πως κατά τη γνώμη μου ο Μπέκαμ (!) δεν ήταν κανένας σπουδαίος κι απλά το έπαιζε ιστορία (!!!)»… Θ-Ε-Ο-Σ!
Όταν τον πρωτοείδαμε η κοψιά του δεν μας ξετρέλανε. Κοκκαλιάρης, ασχολούνταν μονίμως με το μαλλί και την κορδέλα του κι είχε την ίδια ντρίμπλα, προσποίηση ότι θα φύγει δεξιά και πέταγμα της μπάλας αριστερά. Το μυστικό του ήταν στο timing αφού σχεδόν πάντα το κόλπο πετύχαινε, άνοιγε το τρέξιμό του όταν ο αντίπαλος ακόμα σκεφτόταν πότε πρέπει ν’ απλώσει πόδι για να τον αναχαιτίσει. Πολύ κρίμα που αυτό το παιδί είχε αδύναμο χαρακτήρα ώστε να μην αντιμετωπίσει τους δαίμονές του. Τώρα που το ξανασκεφτόμαστε βρήκαμε τον 3ο του βάθρου για τους πιο αυτοκαταστροφικούς αθλητές που πρόβαραν την πράσινη φανέλα. Προηγούνται Σανμαρτεάν, Σχορτσιανίτης.