Τις ήττες από αντιπάλους που τους αρκούν 2-3 προσπάθειες για να φτάσουν απέναντι από τον τερματοφύλακα (ας πούμε ότι) τις συνηθίσαμε. Τις προβληματικές εμφανίσεις το ίδιο, όπως και την κόντρα διαιτησία αλλά και τους αντιπάλους που πέφτουν στο χορτάρι κάθε τρεις και λίγο. Αυτό που μας απογοήτευσε περισσότερο ήταν οι δηλώσεις του κόουτς δευτερόλεπτα μετά την λήξη, όταν μίλησε για καλό (!!!) παιχνίδι δικαιολογώντας το με την σαρωτική κατοχή μπάλας.
Ίσως εκείνη τη στιγμή στο μικρόφωνο να μιλούσαν οι υψηλοί σφιγμοί, τα νεύρα από την ήττα, όμως οι εντυπώσεις έμειναν και με δύσκολο παιχνίδι στην Ολλανδία να έπεται, η ομάδα κινδυνεύει να πάει τίγκα στην εσωστρέφεια στο Φάληρο. Οι «αιώνιοι» σίγουρα είδαν το παιχνίδι κι αναθάρρησαν, ειδικά κάτι Τζιμάκοι, Ιμπραήμιδες και Μαζουάκοι που την επόμενη Κυριακή θα επιτίθενται απ’ τη μεριά του Κρις του Μπούρμπαρου παίζει να είναι και τρισευτυχισμένοι.
Το πράγμα έχει στραβώσει για τα καλά και δεν είναι μόνο η απουσία του Μπεργκ το πρόβλημα. Ούτε ασφαλώς η… δημιουργία που επικαλούμαστε διαρκώς μετά την ματαίωση των μεταγραφών Αμπέντ, Αλφάρο εκτός κι αν ο περσινός εκρηκτικός ΠΑΟ είχε «δεκάρι» και δεν το θυμόμαστε. Το «τριφύλλι» παίζει άχαρο, φτωχό σε ιδέες ποδόσφαιρο γιατί οι παίκτες του έχουν καταντήσει «περίπτερα» (εκτός από Καρέλη, Ατζαγκούν ποιος έκανε σήμερα κινήσεις να ξεμαρκαριστεί;), εκτός κι αν υπάρχει πλάνο της τεχνικής ηγεσίας το φορτσάρισμα της απόδοσης να έρθει σταδιακά! Μόνο που αν η ομάδα μείνει πάλι 10 βαθμούς μακριά από την κορυφή θα είναι δώρον-άδωρον, όχι γιατί υπάρχουν σοβαρές ελπίδες να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα, αλλά για να κρατήσεις ζεστό τον κόσμο, που πέρσι αποτέλεσε ασπίδα.
Πιθανότατα οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και τα προβλήματα τραυματισμών (σήμερα έλειπε κι ο κομβικός Μέντες) έχουν μπλοκάρει τον (άπειρο, για να μην ξεχνιόμαστε) προπονητή που πλέον καλείται να έχει την ομάδα τον Δεκέμβρη κοντά στην κορυφή μπας με την επιστροφή Μπεργκ και 2-3 ακόμα μεταγραφών η κατάσταση αλλάξει.
Για την ώρα ο κυπελλούχος πρωτοτυπεί σε παγκόσμια κλίμακα μιας κι είναι η ομάδα που για να μεταφέρει τη μπάλα με ασφάλεια μπροστά περιμένει τα πάντα από τον αριστερό της μπακ. Ο Νάνο πήρε ξανά πολλές προσπάθειες αφού η μπάλα φορτωνόταν διαρκώς από την μεριά του με τους εσωτερικούς χαφ να είναι άφαντοι.
Από τον Τάσο Λαγό δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις, το παιδί είναι σκληρό σαν βράχος αλλά από μπάλα λίγα πράγματα. Ο Ζέκα είναι ένα απίστευτο εργαλείο αλλά πλέι-μέικερ δεν θα γίνει ποτέ χώρια που παίζει ασταμάτητα από τέλη Ιουλίου και είναι φυσιολογικό να έχει ξεφουσκώσει, κρίνοντας από τα απίστευτα τρεξίματα που είχε μέχρι τέλη Σεπτέμβρη.
Ο Πέτριτς είναι καμμένο χαρτί, το ίδιο και ο Ντάνιελ Πράνιτς που εκθέτουν διαρκώς τον κόουτς. Τον καταλαβαίνουμε από μια πλευρά τον Αναστασίου αφού θέλει να στηρίξει τους έμπειρους ποδοσφαιριστές του κι αυτοί με την σειρά τους να παρασύρουν τους μικρούς μόνο που οι «παλιοί» όσο πάνε και φθίνουν και μετά τους παίρνει όλους η μπάλα.
Ο Γκατούζο πρώτη φορά φέτος δεν παρέταξε τρεις κεντρικούς αμυντικούς βλέποντας ότι ο αντίπαλος άφηνε το σχήμα του δίχως κλασικό φορ. Προσθέτοντας ο Ιταλός ακόμα ένα χαφ μπροστά από την αμυντική του τετράδα «κλείδωσε» τον άξονα κι οι γηπεδούχοι (ως συνήθως) το έριξαν σε σέντρες- γιόμες. Λες και το καλοκαίρι δεν δουλεύτηκε τίποτα, εκτός κι αν πρέπει να πιστέψουμε τους… υποψιασμένους που λένε ότι μετά την προηγούμενη πετυχημένη σεζόν τα μυαλά αρκετών πήραν αέρα! Τρεχάτε ποδαράκια μου, τώρα κι άντε να δούμε που θα τερματίσει η κατηφόρα μιας και τα αληθινά ζόρια τώρα ξεκινούν.
Με την Εστορίλ ο Αναστασίου χαρακτήρισε το παιχνίδι το χειρότερο επί των ημερών του στον πράσινο πάγκο! Στην Πορτογαλία τουλάχιστον έχασες και δύο σούπερ ευκαιρίες στο β΄ μέρος με Πέτριτς, Ατζαγκούν; Σήμερα;
