Χαζεύαμε τις φωτογραφίες του κόσμου στο Αϊντχόβεν (απ’ τις πιο “θορυβώδεις” εκδρομές, απέσπασε τον θαυμασμό μέχρι και των πιτσιρικάδων του Φιλίπ Κοκού που χειροκρότησαν θερμά στη λήξη του ματς) και σκεφτόμασταν πως αν ήμασταν στη θέση του Γιάννη Αλαφούζου θα ζητούσαμε να τις κάνουμε κάδρο!
Η ομάδα έχει ξεκινήσει χάλια, μεταγραφές της προκοπής δεν έγιναν, οι έμπειροι παίκτες είναι καιρό τώρα “χώμα” ενώ ο επικοινωνιακός ντόρος των θετικών ευρωπαϊκών αποτελεσμάτων των άλλων (με τους οποίους αιωνίως θα είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία) βαραίνει περισσότερο την ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά οι οπαδοί του κυπελλούχου ακολουθούν το κλαμπ παντού, ξεγυμνώνονται μέσα στην υγρασία, κάνοντας ΚΕΡΚΙΔΑΡΑ. Ακόμα και σε στιγμές που θα έπρεπε να τραβούν τα μαλλιά τους μ’ όσα έβλεπαν (αποκορύφωμα τα “τσαρούχια” Ατζαγκούν, Καρέλη αλλά κι οι εξοργιστικές επιλογές του Αφρικανού κάθε φορά που προσπαθούσε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη) αυτοί όλο και δυνάμωναν τον τόνο της φωνής τους! Ο λόγος; Πιθανολογούμε επειδή από πέρσι συνειδητοποίησαν ότι οι επιτυχίες του τριφυλλιού οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη δική τους (τρομερή) συμπαράσταση.
Τα τελευταία καλοκαίρια δεν ήταν για τον κόσμο όπως τ’ άλλα. Παλιότερα με την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας Βαρδινογιάννη και των πολυμετοχικών η κουβέντα αναλωνόταν στο γιατί η ΠΑΕ δεν έφερνε καλύτερους παίκτες, εμπιστευόταν κομβικά πόστα σε ανθρώπους φτωχού βιογραφικού, δεν αντιδρούσε στην επίδειξη δύναμης που έκανε ο Ολυμπιακός, επέμενε να πολεμά τους φανατικούς που είχαν απαιτήσεις πρωταθλητισμού και δεν ανέχονταν τους τρίβλακες οι οποίοι είχαν αναλάβει εργολαβία την συκοφάντησή τους στον Τζίγκερ.
Με λέξεις όπως “πρωτοδικείο”, “υποβιβασμός”, “λαϊκή συμμετοχή” να έρχονται πρώτη φορά στο προσκήνιο για λογαριασμό του μεγαλύτερου Συλλόγου της χώρας, τα πράγματα έσφιξαν. Η ομάδα αγόρασε παίκτες που άλλοτε θα σνόμπαρε επιδεικτικά (Ντίνας, Στιλ, Καρέλης, Νάνο, Κουτρουμπής), έχασε όλους τους σταρ (Κατσουράνη, Λέτο, Ζιλμπέρτο, Νίνη, Σισέ, Καρνέζη), ξεπούλησε τα φυντάνια της (Μαυρίας, Καπίνο), είδε τον ΟΣΦΠ να καταβροχθίζει κι άλλους τίτλους, ενώ οι φίλαθλοι κατάλαβαν πως όσα ονόματα κι αν γράφονται στις εφημερίδες κανείς δεν θα υπέγραφε άπαξ και δεν υπήρχε φράγκο ούτε για προκαταβολές (γι αυτό δεν “χάλασε” πέρσι η μεταγραφή κάποιου Φάλκενμπεργκ τον οποίο ήθελε σαν τρελός ο κόουτς;)
Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά οι οπαδοί κατάλαβαν ότι οι εποχές της διοικητικής ηρεμίας πέρασαν, π.χ αν επί πολυμετοχικότητας έλεγες ότι αύριο έρχεται ο Χούλιο Κρουζ, ο Γουίλιαμ Γκαλάς, ο Ματιέ Βαλμπουενά, όλοι θ΄ αναρωτιόνταν τι ώρα προσγειώνεται η πτήση τους μιας και τα χρήματα εγγυούνταν σοβαρές ενισχύσεις. Σήμερα παίκτες με χαμηλότατο κασέ δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα πειστούν από τους διοικούντες να προβάρουν την πράσινη φανέλα.
Παρόλα αυτά ο κόσμος στηρίζει, γεμίζει την Λεωφόρο σε ματσάκια με τον ΟΦΗ, εξαντλεί σε χρόνο dt τα εισιτήρια για Ολλανδία παρότι πριν το ματς οι περισσότεροι ήταν προετοιμασμένοι για μια ακόμα ήττα! Οι δυσκολίες έφεραν συσπείρωση έστω κι αν το μεγαλύτερο μέρος των φιλάθλων αρνείται να συμβιβαστεί στην ιδέα του δευτερότριτου Παναθηναϊκού (είδαμε και τα χαϊρια μας με τους κολοσσούς στο κουμάντο).
Κάποιος μπορεί να πει ότι η ασπίδα υψώνεται λόγω του κυπέλλου, των πειστικών αποτελεσμάτων στα ντέρμπι όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και μετά από σεζόν που το κλαμπ προερχόταν από τίτλους η κριτική διάθεση δεν έλειψε! Το καλοκαίρι του 2004 οι οπαδοί ήταν μέσα στη μαυρίλα αφού από τη μία έβλεπαν Καραϊσκάκη, Νικοπολίδη, Ριβάλντο κι απ’ την άλλη Μίτου, Μπικόφσκι, Ραγκουέλ, σούπερ-Μάριο. Το 2010 κάποιοι δάκρυζαν από τα γέλια ακούγοντας το όνομα του αντι-Πατέρα για την προεδρία! Ούτε λόγος να γίνεται φυσικά για την απόφαση της διοίκησης να εμπιστευτεί ρόστερ αξίας 35.000.000 ευρώ σ’ ένα τηλε-αναλυτή ανύπαρκτου βιογραφικού.
Πολλές φορές ο νυν προπονητής μιλώντας στους ποδοσφαιριστές έχει σταθεί στην στήριξη που τους παρέχεται από τον κόσμο. Η χθεσινή κατάθεση φωνής στην Ολλανδία μακάρι να γίνει οδηγός για τους πιτσιρικάδες, όλο αυτό το πράσινο κονβόι που κατέθεσε λαρύγγια και πνευμόνια στο Αϊντχόβεν ικανοποιείται ακόμα και με την υπέρμετρη προσπάθεια. Αυτή που δεν είδε με Εστορίλ, ΟΦΗ εξού κι οι πρώτες έντονες φωνές δυσαρέσκειας επί ημερών Αναστασίου.
