Το καλοκαίρι δεν ήταν λίγοι όσοι γελούσαν στο άκουσμα της φράσης «Αγγλος γκολκίπερ στον Παναθηναϊκό». Η ένδεια της γηραιάς Αλβιόνας σε παραγωγή σπουδαίων τερματοφυλάκων (ο τελευταίος χαρισματικός εντοπίζεται στις μέρες ακμής του Πίτερ Σίλτον, εκεί στη δεκαετία του…’80) έκανε δύσπιστο τον κόσμο στην επιλογή του Λουκ Στιλ ως αντι-Καπίνο και τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν στο ξεκίνημα της σεζόν βασικός έπαιζε ο Στέφανος Κοτσόλης που ποτέ στην καριέρα του δεν έδειξε ικανός για τοπ επίπεδο!
Ο Στιλ είχε «θεματάκια» στα ματς με Ολυμπιακό Βόλου (ασταθής ψηλά) και Νίκη (στο πρώτο ημίχρονο σ’ ένα γύρισμα ρουτίνας μπουρδουκλώθηκε, φανερώνοντας εκνευρισμό), στον Τύπο διέρρευσαν πληροφορίες που ήθελαν τους συμπαίκτες του καθημερινώς στο Κορωπί να μην… τρελαίνονται μ’ όσα έβλεπαν στις προπονήσεις, αλλά το κλίμα άρχισε να γυρίζει.
Όχι ότι ο άνθρωπος είχε κάνει κάποια χοντρή γκέλα (το αντίθετο) απλώς η καχυποψία υπήρχε αφού στο κάτω -κάτω δεν ήρθε στη χώρα μας από κλαμπ της Πρέμιερ αλλά από κατώτερη κατηγορία.
Στον αγώνα με τον Ατρόμητο άγγιξε το άριστα γιατί έπαιξε εξαιρετικά και εκτός εστίας. Πυραυλοκίνητος όποτε χρειάστηκε να παίξει μπακότερμα, «καθάρισε» οτιδήποτε κινήθηκε στον τομέα του ψηλά, τον άκουσαν για τα καλά οι αμυντικοί του, ενώ αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι παρότι Βορειοευρωπαίος παραείναι …θερμός!
Επιπλέον είναι απίστευτα επικοινωνιακός με την εξέδρα (στη φάση του 2-0 γυρίζει στην «13» κι αρχίζει να λέει τα δικά του με τους φανατικούς να τον μπιζάρουν). Έχει γούστο ν’ ανακαλύψαμε νέο… Μικάελσεν!
