Με ή χωρίς Νταμπίζα οι προπονητές στο Κορωπί θα εξακολουθήσουν να δουλεύουν για την… προίκα του Παναθηναϊκού μέχρι τουλάχιστον να δεήσει κάποιος απ’ τους (πολλούς) επιφανείς οικονομικά οπαδούς της ομάδας να δώσει λύση στο πρόβλημα ρευστότητας που την ταλαιπωρεί.
Γράφαμε χθες για των ωρίμανση των μικρών που σιγά-σιγά κάνουν «πλούσιο» το κλαμπ αφού ανά εβδομάδα αποκτούν μεγαλύτερη μεταπωλητική αξία. Προ μηνών διαβάσαμε για την πρόθεση της Γκενκ να προσλάβει τον Γιάννη Αναστασίου.
Παρότι τα χρήματα θα ήταν περισσότερα στο Βέλγιο ο κόουτς ούτε που το σκέφτηκε. Μένοντας Ελλάδα θα μπορούσε να γλιτώσει μέρος της χασούρας ζητώντας (τρόπος του λέγειν) ποσοστό απ’ το μισθό Αμπέντ, Καπίνο που εξαργύρωσαν την καθημερινή δουλειά μαζί του φεύγοντας για τοπ λίγκες.
Η προοπτική που ανοίγεται στους πιτσιρικάδες αν ο Αναστασίου μείνει χρόνια στο «Καλαφάτης» δεν έχει ταβάνι, σάμπως έχουν σχέση οι τωρινοί Καρέλης, Ντίνας, Ατζαγκούν μ’ ότι βλέπαμε πέρσι τέτοια εποχή; Το θάρρος κι η τεχνογνωσία του κόουτς δίνουν ποδοσφαιριστές στο κλαμπ, παίκτες που έχουν θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στις μέρες μας αν έχεις ταχύτητα και ευχέρεια να καλύψεις μέτρα με τη μπάλα στα πόδια (εκτός κι αν είσαι κόφτης ή στόπερ, θέσεις που χρειάζεσαι άλλα προσόντα) είσαι σε καλό δρόμο για ν’ αυξήσεις το κασέ σου ή να παίξεις μπάλα εκτός συνόρων.
Με την κατάλληλη διαχείριση από το προπονητικό τιμ ο κυπελλούχος δεν υπάρχει μήνας να μην μας «συστήνει» κι ένα αθλητή. Ο Αναστασίου (όπως κάνουν οι σοβαροί τεχνικοί) δεν βιάζεται να ρίξει τους μικρούς στη μάχη, τα βάζει κάτω, τσεκάρει πότε η περίοδος είναι κατάλληλη και μετά τολμά. Είδαμε στο ξεκίνημα τον Θανάση Ντίνα (με φόρα από την εξαιρετική παρουσία στη ρεβάνς με τη Σταντάρ) ν’ αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στη μεσαία γραμμή, πριν τραυματιστεί.
Ο Λουκ Στιλ προετοιμαζόταν μέρες στο «Καλαφάτης» πριν ντεμπουτάρει κι ας γκρίνιαζε ο κόσμος φωνάζοντας για άμεση ενεργοποίησή του Άγγλου κάθε φορά που ο Στέφανος Κοτσόλης δεν ενέπνεε σιγουριά. Ο Χρήστος Δώνης πήρε αυτοπεποίθηση αγωνιζόμενος στο β΄ ημίχρονο με τη Ντιναμό Μόσχας (όπου ήταν «μέσα» στις τρεις καλύτερες ευκαιρίες του Παναθηναϊκού), έκτοτε διαγράφει συνεχή πρόοδο, όντας από τους κορυφαίους στα ζόρικα παιχνίδια με Ατρόμητο, ΠΑΟΚ όπου δύο προσπάθειές του για γκολ αποσοβήθηκαν πάνω στη γραμμή.
Ο Κλωναρίδης ξεκίνησε φορτσάτος (έπαιξε αλλαγή στο Βέλγιο, πρόλαβε σε πέντε λεπτά να κάνει τέσσερις τελικές, σκόραρε και στη Δανία) στη συνέχεια «εξαφανίστηκε», αλλά ο προπονητής του τον είχε έτοιμο στα παιχνίδια με Παναιτωλικό (κύπελλο), ΠΑΟΚ όπου οι ενέργειές του θύμισαν κάτι από τον περσινό ζογκλέρ. Ο Γιώργος Κουτρουμπής αντιμετώπισε γκρίνια για τη φάση που έχασε τον Αυλωνίτη στο ντέρμπι αλλά απέναντι στους καλούς κυνηγούς Ατρομήτου, ΠΑΟΚ ήταν σούπερ, με το περιβραχιόνιο στην Τούμπα έκανε και την κορυφαία εμφάνιση της καριέρας του.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ο κόουτς έδωσε ρόλο και αυτοπεποίθηση σε πέντε ποδοσφαιριστές ενώ το μεγαλύτερό του επίτευγμα ήταν ότι ο Παναθηναϊκός ακόμα και χωρίς ούτε στιγμή δεν παρέκκλινε της (επιθετικής του) φιλοσοφίας, μ’ εξαίρεση τον αγώνα στο Φάληρο, όπου ο φιλοξενούμενος κατέβηκε κυρίως για να μην ηττηθεί.
Υπόθεση Νίνη
Στα παραπάνω κολλά η περίπτωση Σωτήρη Νίνη. «Παλαίμαχος» (αμαρτία!) από τα 24, στο «θερμοκήπιο» του Κορωπίου (με πολλούς συνομιλήκους στα αποδυτήρια, προπονητές που γουστάρουν ν’ αναδεικνύουν νέους, οπαδούς που τον αγαπούν κι ορκίζονται στο ταλέντο του) έχει όλες τις προϋποθέσεις ν’ αναπτύξει τα προσόντα του.
Το που θ΄ αγωνιστεί (στον ΠΑΟ έχει παίξει εξτρέμ, δεκάρι, ακόμα και εσωτερικός χαφ επί Φερέιρα) δεν έχει να κάνει με την φιλοσοφία του κόουτς αλλά με την ατομική του κατάσταση! Ο «Ολλανδός» δεν χρησιμοποιεί συνήθως επιτελικό, στις παραλλαγές του 4-3-3 οι χαφ έχουν πολύ δουλειά να κάνουν, εκτός από δημιουργία είναι επιφορτισμένοι με μαρκάρισμα και τρέξιμο, πράγματα που τους ντελικάτους τους εξαντλούν, δείτε τι γίνεται με τον Ντάνιελ Πράνιτς.
Με τα τωρινά δεδομένα, ο Σωτήρης ίσως τραβηχτεί στα πλάγια όταν είναι fit για 90λεπτα. Θα πείτε έχει χάσει την σπιρτάδα που θαυμάζαμε επί Μουνιόθ, αλλά αυτό φτιάχνεται με ταχύτητες και σπριντ στο Κορωπί, στο κάτω-κάτω δεν χρειάζεται να γίνει Δώνης (ο πρεσβύτερος) ή Κουίνσι για να κάνει διαφορά στο πρωτάθλημά μας.
Με κόπο και ιδρώτα θα βρει μέρος του ξεπετάγματός του, άρα θα έχει γίνει η μισή δουλειά! Στο κάτω -κάτω αίσθηση χώρου, καλά χτυπήματα μπάλας, εξαιρετική πάσα τα διαθέτει ήδη. Το καλό ήταν ότι έφυγε σε κατάλληλη ηλικία για πρωτάθλημα φουλ στην τακτική που θεωρητικά θα του εμπλούτιζε τις παραστάσεις. Το κακό ήταν πως Πάρμα και ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι δεν ήταν συμβατοί μαζί του. Αλλά ακόμα είναι (πολύ) μικρός για ν’ απογοητεύεται, με τους προπονητές που θα δουλέψει σε συνδυασμό αν βάλει το κεφάλι κάτω βάζουμε στοίχημα ότι ο Παναθηναϊκός θ’ αποτελέσει εκ νέου σκαλοπάτι για… ψηλότερα!