Ο Παναθηναϊκός καλείται σε λίγες ώρες να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι στην καλύτερη ομάδα του ομίλου του, αγωνιζόμενος σε συνθήκες παγωνιάς που δεν είναι συνηθισμένος, έχοντας παράλληλα και το ντεζαβαντάζ των πολλών ημερών «καθισιού».
Άλλα 180 λεπτά έμειναν για να τελειώσει η παρθενική ευρωπαϊκή περιπέτεια αυτού του φρέσκου συνόλου που φέτος πλήρωσε ακριβά την απουσία εμπειριών και ψυχραιμίας σε στιγμές που το ματς «φώναζε» ότι χρειαζόταν «ειδική» μεταχείριση (π.χ μετά το 1-0 επί της Σταντάρ αλλά και το 2-1 κόντρα στους Ολλανδούς).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 90% του ρόστερ δεν είχε ιδέα από παιχνίδια υψηλής έντασης, η ομάδα ήταν ανταγωνιστική σε όλα τα παιχνίδια εξαιρουμένου του αγώνα στην Πορτογαλία. Σαφώς κινήθηκε σε διαφορετικά μέτρα στη Δανία απ΄ ότι σε Αϊντχόβεν/Λιέγη αλλά δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην παρατηρούσες ένα γυμνασμένο σύνολο να προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο χωρίς να προσαρμόζεται στον αντίπαλο.
Βέβαια αυτό του κόστισε 2.5 εκ. ευρώ στον προκριματικό (ο Αναστασίου θα μπορούσε να «κρατήσει» τους παίκτες του μετά το αυτογκόλ) αλλά και μπόλικους μυϊκούς τραυματισμούς σε παιδιά που είδαν το πρόγραμμά τους να επιβαρύνεται αρκετά σε σχέση με πέρσι. Το «κακό» με τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις είναι ότι ελάχιστοι στην Ελλάδα δείχνουν κατανόηση στα προβλήματα που παρουσιάζονται όταν προσπαθείς να σταθείς ανταγωνιστικά σε πολλά μέτωπα.
Το τριφύλλι μ’ ένα τσούρμο πιτσιρικάδες και τους έμπειρους παίκτες πολύ καιρό ντεφορμέ ή τραυματίες δικαιούται να λέει ότι το «έφτυσε» η τύχη στην Ευρώπη (αν δεν υπήρχαν τα τρία δοκάρια στα ματς με τους Βέλγους η πρόκριση στα πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ θα έφερνε ενισχύσεις ποιότητας), ενώ στην Σούπερ Λίγκα δεν τα έχει πάει άσχημα κρίνοντας το «κυνήγι» που έχει φάει απ’ την διαιτησία και την απουσία του κορυφαίου του παίκτη.
Δουλεύοντας δεύτερη σεζόν στο «Καλαφάτης» ο Αναστασίου ήξερε ότι φέτος έπρεπε να δουλέψει στην ψυχολογία των αθλητών του μιας κι αναγκαστικά έπρεπε να αναδείξει νέους πρωταγωνιστές, δεν ήταν σε θέση να ξοδέψει για να φέρει φτασμένους από το εξωτερικό.
Πόσες φορές μέχρι σήμερα η ομάδα δεν παρουσιάστηκε «στριμωγμένη», κατορθώνοντας παρά τις δυσκολίες να βγάλει χαρακτήρα; Μετά το 1-2 με την Σταντάρ όλοι φοβήθηκαν τα χειρότερα αλλά άπαντες στο γήπεδο έδειξαν αυτοθυσία, ενώ με την είσοδο Καρέλη-Ντίνα η Λεωφόρος έγειρε.
Μετά το 0-2 με την Ντιναμό (με τους Ρώσους να έχουν φάουλ στο δοκάρι του Κοτσόλη για το 0-3) κανείς δεν περίμενε την ολική επαναφορά που έφερε η είσοδος του Δώνη, με την ομάδα στα τελευταία λεπτά να πολεμά φιλότιμα για το «Χ». Στην Ολλανδία, το Καραϊσκάκη, την Τούμπα πολλοί «φοβόντουσαν» και φτάσαμε σήμερα να θεωρούμε ότι οι τέσσερις πόντοι κέρδος θα μπορούσαν να είναι περισσότεροι!
Ο κόουτς είδε στην αποδόμηση του περσινού θαυμάσιου συνόλου («μείον» Καπίνο, Αμπέιντ ενώ σακατεύτηκε κι ο Μπεργκ) νέες προκλήσεις: την αξιοποίηση Κλωναρίδη, Καρέλη (με τον δεύτερο να είναι ήδη βασικός στην εθνική), την πρόοδο του Δώνη, την ανάδειξη του Στιλ, την βελτίωση του Ατζαγκούν, το realoaded του Νίνη, την επανένταξη του Μάρκους! Χωρίς τον Σουηδό παικταρά ανάμεσά τους για μήνες οι υπόλοιποι έπρεπε να γίνουν ΕΝΑ κάτι που συνέβη, ειδάλλως ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε στον ήλιο μοίρα!
Λίγο πριν η ευρωπαϊκή περιπέτεια ολοκληρωθεί οι «πράσινοι» έχουν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν κι άλλο τις παραστάσεις τους προετοιμαζόμενοι για την επόμενη σεζόν που λογικά θα είναι καλύτερη! Αυτό το ρόστερ έχει μόλις μερικούς μήνες συσσωρευμένης γνώσης πίσω του που όμως έφταναν για να κερδίσει την εκτίμηση αρκετών. Όχι επειδή του περισσεύει η κλάση και τα «βαριά» ονόματα αλλά γιατί οι περισσότεροι είναι «πολεμιστές» κι ως γνωστόν «Παναθηναϊκός θα πει μαχητική ψυχή».
