Δεύτερο σερί καλό παιχνίδι του Ντάνιελ Πράνιτς στη Λεωφόρο (προηγήθηκε το 2-0 επί του Ατρομήτου) με τον Κροάτη να μοιράζει σωστά τη μπάλα. Ο έμπειρος άσος -που το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του το πέρασε ως αριστερός μπακ-χαφ- στον Παναθηναϊκό έχει παίξει σχεδόν σ΄ όλες τις θέσεις του κέντρου (ακόμα και αμυντικός μέσος κατά διαστήματα) χωρίς να κάνει μεν την τρελή διαφορά, αλλά από την άλλη η ποιότητα δεν του λείπει.
Στον «μνημονιακό» Παναθηναϊκό η κλάση κι η προσωπικότητα -σε σύγκριση με άλλες εποχές- απουσιάζουν, συνεπώς δεν μπορείς με ευκολία να του κλείσει ο προπονητής τον δρόμο προς το βασικό σχήμα. Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα τέτοιοι παίκτες μπορούν να κάνουν ακόμα την διαφορά αν και στα ματς με δυνατότερους αντιπάλους ψάχνουμε να τους βρούμε στο χορτάρι.
Με την Αϊντχόβεν στην Αθήνα π.χ οι τρεχαλατζήδες πιτσιρικάδες του Κοκού τον «κατάπιαν», κάτι που συνέβη (σε μικρότερο βαθμό) με τον Μλάντεν Πέτριτς. Ο τελευταίος έφτασε να παριστάνει στα γεράματα το «δεκάρι» μιας και το τόπι το κατέχει άριστα, πλην όμως παραείναι στατικός ακόμα και για το αργό ποδόσφαιρό μας.
Χαζεύοντας, ας πούμε, τον Βίκτωρα Κλωναρίδη να καλπάζει (το ίδιο συνέβη στα λίγα λεπτά που έπαιξε με τους Μοσχοβίτες) είναι εύλογο να απορείς γιατί ο νεαρός δεν έχει πάρει περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Οι Κροάτες μιλούν στη μπάλα (κρίμα που ο Καρέλης χαράμισε την έξοχη τακουνιά του Μλάντεν στο τέλος του ματς) αλλά ο νεανικός και άπειρος ΠΑΟ δεν έχει την πολυτέλεια και το υλικό για να «κρύψει» τις αδυναμίες του κορμιού τους.
Πάντως με την εικόνα που είχε το χθεσινό παιχνίδι, σίγουρα αυτός που θα χαμογελούσε ήταν ο Σωτήρης Νίνης. Σε περίπτωση που «μπει» ομαλά στο βασικό σχήμα με τόσους γρήγορους («Κλώνα», Καρέλης) και μπαλαδόρους (Μπεργκ, Πέτριτς) στράικερ δίπλα του, δύναται να ξεχωρίσει γρήγορα.
Στον Παναθηναϊκό των πιτσιρικάδων ο ίδιος -στα 24- θεωρείται… βετεράνος, ο μοναδικός με παραστάσεις πρωταθλητισμού όντας προστατευόμενος κοτζάμ Τζιμπρίλ Σισέ σε μια (πολυμετοχική) ομάδα που πλην του Γάλλου και του Λέτο διακρινόταν είτε για την βραδύτητα κίνησης των υπόλοιπων στελεχών («Κάρα», Κατσουράνης, Ζιλμπέρτο, Σιμάο), είτε για το χαμηλό ταβάνι τεχνικής βασικών που καλούνταν να υποστηρίξουν ρόλους που δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν (π.χ του «Σάλπι» σε ρόλο… εξτρέμ).
«Ευτυχώς» που έλειπε
Το κατάλληλο παιχνίδι για να προφυλάξει τον Γκόρντον Σίλντενφελντ βρήκε ο Γιάννης Αναστασίου. Με το ματς να γίνεται «ροντέο» και τους φιλοξενούμενους να ψάχνονται για τσαμπουκάδες στην επανάληψη ο οξύθυμος Κροάτης ήταν βέβαιο πως θα «χωνόταν», άλλωστε μονίμως κυκλοφορεί με το «ζωνάρι λυμένο για καυγά».
Οι παίκτες του Αναστασίου δεν τσίμπησαν στις προκλήσεις των αντιπάλων, αν και πολλοί από την εξέδρα «έβραζαν», βλέποντας τους Μπαργκάν και τους Ραούλ Μπράβο να ανοίγουν «κουβεντούλα» με Ζέκα, Μπούρμπο. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η ψύχραιμη στάση που έδειξε ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος που σε κάτι τέτοια δεν χάνει ευκαιρία…