Απ’ το καλοκαίρι ακούμε, διαβάζουμε, γράφουμε για την αγωνία των πράσινων πιστών αναφορικά με την ενδυνάμωση του ρόστερ. Καταλάβαμε την απογοήτευση του κόσμου όταν δεν ήρθε καλύτερος δεξιός οπισθοφύλακας αλλά και την απαισιοδοξία που προκάλεσε ο τραυματισμός του Μπεργκ στη θέση του οποίου ήρθε ο… Μπερίσα! Ώσπου θυμηθήκαμε ότι ανάλογα σκηνικά είχαμε κι όταν στην Παιανία υπήρχε καλύτερο ρόστερ και πιο ισχυρή διοίκηση.
Τα προηγούμενα χρόνια το τριφύλλι κατάφερνε υπερβάσεις επειδή κυρίως μια παρέα γηγενών παικτών πίστευε στην προσπάθεια κι «έπεφτε στη φωτιά». Έχει αναλυθεί αμέτρητες φορές το αμυντικό πρόβλημα, το πόσο «ακουμπά» ο ΠΑΟ στον Μπεργκ, γιατί δεν αποκτήθηκε αντι-Αμπέντ και «χάλασε» του Αλφάρο όμως ιστορία γράφουν οι παρόντες κι αυτό που παρατηρούμε από πέρσι είναι ένα φρέσκο σύνολο που πατά χορτάρι ορμητικά, σχεδόν πεπεισμένο θαρρείς ότι οι μέρες της αφθονίας του κοντοζυγώνουν κι ας έχουν μπόλικοι δρόμο να διανύσουν μέχρι να ολοκληρωθούν αθλητικά!
Φέρνουμε στο νου άλλες πιο ιλουστρασιόν ομάδες, όπως π.χ το απίστευτο ρόστερ που διαχειρίστηκε στην 2η σεζόν του ο Νίκος Νιόπλιας (ποιος;), όταν σύνολο αξίας 30.000.000 ευρώ (!) μας έριξε στα… φάρμακα, αφού αντί ν’ αναλύουμε τ’ αγωνιστικά μας απασχολούσαν τα ξενύχτια του Γκοβού, τα κιλά του Πλεσίς, τα μούτρα του Τζόρβα, τα καπετανάτα (;) των «Κα-κα» στα αποδυτήρια. Βλέπαμε ένα σύνολο (όπου Λάζαρος, Γκοβού, Γιούρκας, Λουίς Γκαρσία, Νίνης, Κλέιτον ήταν… αναπληρωματικοί) κακόκεφο, χωρίς διάθεση που δυσκολευόταν στο Στάδιο από Λάρισες, Πανσερραϊκούς, δεν έκανε φάση σε 180΄ κόντρα στην Κοπεγχάγη του… Αντονσον και προσπαθούσε να βρει λύσεις (με την Ρούμπιν Καζάν, εντός) από τον 16χρονο, Χάρη Μαυρία!
Η τωρινή φουρνιά πρόλαβε ν’ αγαπηθεί απ’ τον κόσμο όχι επειδή της περισσεύει η κλάση αλλά γιατί φούντωσε τη φλόγα ότι ο κοιμισμένος γίγαντας αρχίζει και …σαλεύει! Συγκρίνετε π.χ τι γινόταν προ διετίας όταν δεν «τραβούσε» ο Σισέ! Ένα σωρό ακριβοθώρητοι, καλοπληρωμένοι διεθνείς βολεύονταν με την πληθωρική παρουσία του Γάλλου όταν αυτός είχε κέφια, αν όμως εκείνος περιοριζόταν… ζήσε Μάη μου! Οι τωρινοί (παρότι μέχρι πρόπερσι κάμποσοι έπαιζαν στο εφηβικό) έχασαν με χίλια ζόρια από τους… γκαλάκτικος στο Φάληρο, νίκησαν εμφατικά Ατρόμητο, ΠΑΟΚ κι όλα αυτά με τον σούπερ σταρ ανήμπορο να τους βοηθήσει.
Χωρίς ισχυρή διοίκηση και ρευστότητα με τους άλλους να κάνουν ότι γουστάρουν εξωγηπεδικά οι μπόμπιρες «μεγάλωσαν», καταλαβαίνοντας ότι το σίγουρο όπλο αυτού του Παναθηναϊκού ακουμπά στο δικό τους φιλότιμο. Ο σύλλογος έχει αδυναμίες, αλλά αναμφισβήτητα πετά από πάνω του την «αρρώστια» που του έτρωγε τα σωθικά χρόνια, κυρίως επί Γιάννη Βαρδινογιάννη όταν ΓΙΑ ΟΛΑ έφταιγαν οι ποδοσφαιριστές με αποτέλεσμα «καραβιές» ν’ απομακρυνθούν με άκομψο τρόπο, κάποιοι εντελώς άδικα.
Συχνά οι παρέες γράφουν ιστορία (ειδικά όταν απουσιάζουν τα βαρβάτα μπάτζετ), το ζήσαμε με τον ΠΑΟ της Ευρώπης, στην Πορτογαλία το 2004 ακόμα και με τον Ολυμπιακό του Ίβκοβιτς για να πιάσουμε και τους «αιώνιους»… Υπό αυτό το πρίσμα η κίνηση της ΠΑΕ ν’ ανανεώσει μετά από «30», Νάνο τους Καρέλη, Ατζαγκούν, Ντίνα είναι ολόσωστη…