Κάθεσαι να δεις τον αγώνα του Αγρινίου στην τηλεόραση και στα πρώτα 40 λεπτά παρακολουθείς τον Μλάντεν Πέτριτς να μην μπορεί να κεντράρει εστία με τίποτα. Παίρνεις θάρρος γιατί τουλάχιστον τον βλέπεις να κυνηγά τις φάσεις ώσπου μετά την φάση του δοκαριού σε ζώνουν τα φίδια γιατί νομίζεις ότι ξενέρωσε κι έχασε την «επαφή» του με το ματς!
Στο 41΄ σε πάσα που τον πετυχαίνει σε θέση έξω αριστερά ο Κροάτης πάει να κοντρολάρει και σκάει στο χορτάρι φαρδύς-πλατύς λες και τον… πυροβόλησαν. Με το ξεκίνημα της επανάληψης στοπάρει με το στήθος, πάει να σηκώσει τη μπάλα με το κεφάλι και σ’ ελάχιστα δεύτερα βρίσκεται μαζί της… πλάγιο άουτ λες και δεν είχε την παραμικρή αίσθηση του χώρου. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τον ρυθμό τζόκινγκ που «τρέχει» σε κάνουν στιγμιαία να σιχτιρίζεις που ο κόουτς τον προτίμησε αντί του Κλωναρίδη ή του Μπεργκ μέχρι που τον βλέπεις να λυσσάει, ζητώντας διαρκώς μπάλα στα πλάγια.
Δύο δικά του σλάλομ όπου περνά τη μισή άμυνα του Παναιτωλικού σε «ψήνουν» ότι ο τύπος το πήρε προσωπικά κι απέκτησε ξανά «σφυγμό». Μέχρι που έρχεται το γκολ κι η αδιαφορία να το πανηγυρίσει (!) (ούτε στα τέρματα εναντίον Πανιωνίου και Αϊντχόβεν τον είδαμε «τρελαμένο»), δείγμα ότι η περίπτωσή του είναι αρκούντως ιδιάζουσα.
Σίγουρα δεν έχει κερδίσει το κοινό όπως έκανε ο Λουτσιάνο Φιγκερόα όμως ο κόσμος κάνει μεγάλη υπομονή με την πάρτη του λόγω του πλουσιότατου βιογραφικού του. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν πραγματικός άθλος του απερχόμενου τεχνικού διευθυντή να μαζέψει στο «Καλαφάτης» (με τον σύλλογο να διαθέτει «μνημονιακό» μπάτζετ) παιδιά που θα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο ακόμα κι επί πολυμετοχικότητας («Σίφο», Μπεργκ, Πράνιτς, Πέτριτς).
Σε πολλές φάσεις ο λεγάμενος θυμίζει παλαίμαχο, κινείται στο τερέν λες κι είναι συγκαμένος, έλα όμως που την προσωπικότητα και τις παραστάσεις του τις έχει ανάγκη το κλαμπ. Αν η ομάδα περάσει κι από την Τρίπολη την Κυριακή θα θεριέψει τις προσδοκίες του κόσμου της που θυμάται ότι και πέρσι το τριφύλλι άνθησε από τον Δεκέμβρη κι έπειτα. Τα ευρωπαϊκά παιχνίδια τελειώνουν, οι ενισχύσεις έρχονται (Νίνης και… κάμποσοι άλλοι), ο Μπεργκ βρίσκει πατήματα κι αν δείτε προσεκτικά τα τελευταία ματς θα διαπιστώσετε ότι και τα τρεξίματα βελτιώνονται.
Στη Μόσχα ο Κυπελλούχος στάθηκε ικανοποιητικά λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν ανενεργός 20 μέρες, με την Βέροια νίκησε σβηστός, σήμερα πήρε αυτό που ήθελε και μάλιστα με τον κορυφαίο του χαφ όλο αυτό το διάστημα (Ζέκα) σε δεύτερο σερί «άχρωμο» παιχνίδι. Ο κάπτεν μόνος του «τραβούσε» όλο το κέντρο τόσο καιρό, μετά τον τραυματισμό του του λείπει ο ρυθμός αλλά οι λύσεις έρχονται από άλλους. Ο Μπούι είναι πιο ζωηρός, άρχισε να «κουνιέται» ο Μπούρμπος, να φορτσάρει ο Νάνο, να πατά πιο γερά ο Δώνης κι έπεται συνέχεια.
