Οι «πράσινοι» του Φέρεντς Πούσκας, έφτασαν την προηγούμενη σεζόν μέχρι και τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών, όπου και ηττήθηκαν από τον Άγιαξ με 2-0. Οι τελικοί του Διηπειρωτικού κυπέλου διεξήχθησαν τον Δεκέμβρη του ’71, με τον «Άιαντα» να αρνείται να αγωνιστεί απέναντι στη Νασιονάλ.
Οι Ολλανδοί φοβούμενοι το σκληρό παιχνίδι τω Ουρουγουανών, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν και έτσι ο Παναθηναϊκός ως φιναλίστ αγωνίστηκε στους δύο τελικούς για την ανάδειξη του «παγκόσμιου πρωταθλητή».
Το πρώτο ματς διεξήχθη στο «Καραισκάκης» στις 15/12/1971 με τον Παναθηναϊκό και τη Νασιονάλ να αναδεικνύονται ισόπαλοι, 1-1. Ο Τότης Φυλακούρης άνοιξε το σκορ για το «τριφύλλι» στο 49΄. Οι Ουρουγουανοί με τον Αρτίνε ισοφάρισαν 53΄. Το παιχνίδι σημαδεύτηκε από τον σοβαρό τραυματισμό του Γιάννη Τομαρά.
Ο δεξιός οπισθοφύλακας των «πρασίνων» δέχτηκε ένα σφοδρό χτύπημα από τον Μοράλες, με αποτέλεσμα να σπάσει το πόδι του, γεγονός που ήταν η αιτία, να βάλει μερικά χρόνια ένα πρόωρο τέλος στην καριέρα του. Τελικά κάτι ήξεραν οι Ολλανδοί…
Στον επαναληπτικό του Μοντεβιδέο σε ένα “φλεγόμενο” Σεντενάριο, ο Παναθηναϊκός θα ηττηθεί με 2-1, ωστόσο θα γράψει ιστορία, καθώς είναι η πρώτη και μοναδική Ελληνική ομάδα που συμμετείχε σε τελικό διηπειρωτικού κυπέλλου.
Οι συνθέσεις:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς
ΝΑΣΙΟΝΑΛ: Μάνγκα, Μπρούνελ, Μάσνικ, Ουμπίνια, Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίγια, Εσπάραγκο, Μανέιρο, Άρτιμε, Μοράλες
Γιάννης Μιχαλάκης
