Χθες ήταν η πρώτη φορά επί Γιάννη Αναστασίου που το σύνθημα για πρωτάθλημα δόνησε τόσες φορές το γήπεδο. Ο Τύπος (οπαδικός και μη) «φωνάζει» ότι ο νεανικός, «φτωχός» Παναθηναϊκος (που πέρσι θα… υποβιβαζόταν) μπορεί να μπει σφήνα σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ ενώ συχνά οι ποδοσφαιριστές αναφέρονται στην πρωτιά, μέχρι πέρσι απαγορευμένη λέξη στο «Καλαφάτης».
Όπως και να ‘χει, είναι τέτοιο το μέταλλο του συλλόγου που πάντα θα υπάρχουν στόχοι/απαιτήσεις συνεπώς μόνο κακό δεν κάνει στους μικρούς η εισαγωγή σε καθεστώς πίεσης. Το έργο του προπονητή κάμποσους μήνες πίσω μόνο εύκολο δεν ήταν αφού το κλαμπ (παρότι είχε στη δούλεψή του τα τελευταία χρόνια Τεν Κάτε, Φερέιρα) δεν είχε αγωνιστικό στυλ, οι βεντέτες ήθελαν ν’ αποχωρήσουν βλέποντας ακυβερνησία και το Πρωτοδικείο να έρχεται ενώ με τις «παλιές καραβάνες» είχε επέλθει ρήξη, με τους οργανωμένους να βράζουν εναντίον τους και την εξέδρα να χωρίζεται στα δύο, σ’ ένα ματς με τον Πανθρακικό το «πέταλο» μπούκαρε στην «9» του ΟΑΚΑ κι έγινε το έλα να δεις…
Κόντρα σε αστείες λογικές (τύπου «πέφτουμε Γ΄ εθνική» -αλά ΑΕΚ- σβήνουμε τα χρέη κι επανερχόμαστε) το υπάρχον διοικητικό σχήμα είδε το μέλλον με ρεαλισμό, γνωρίζοντας ότι η προσπάθεια επιβίωσης περνούσε μόνο μέσα από τον δρόμο της δραματικής μείωσης του μπάτζετ.
Ο Αλαφούζος στάθηκε και τυχερός αφού πέτυχε διάνα με τις επιλογές Αναστασίου, Νταμπίζα, Ρούτερ, Φος, Σαραβάκου. Οι παραπάνω υπό την υψηλή εποπτεία του Γιάννη Σαμαρα έκαναν το πιο δύσκολο restart της ιστορίας του ΠΑΟ, στηριζόμενοι σε εφήβους, δανεικούς κι αλλοδαπούς από τα πανέρια των αζήτητων.
Το πρώτο πράγμα που μεταφέρθηκε στους οπαδούς ήταν ότι το καινούργιο επιτελείο είχε στόχο την χάραξη συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής στρατηγικής που πάνω σ’ αυτή θα αναδείξει τα παιδιά των ακαδημιών του που μελλοντικά θ’ αποτελούσαν οικονομικό κεφάλαιο και θα βοηθούσαν στη (μερική) διαγραφή του χρέους.
Ήδη από Μαυρία, Καρνέζη, Καπίνο το κλαμπ καρπώθηκε 7.000.000 ευρώ, χωρίς οι παίκτες να παίξουν Ευρώπη, χώρια που οι δύο πρώτοι θα έπιαναν περισσότερα χρήματα αν η ομάδα δεν προέρχονταν από την τρισάθλια προπέρσινη σεζόν.
Με το πρόβλημα του σωματείου να είναι κυρίως οικονομικό ο κόουτς όφειλε με την δουλειά του να δημιουργήσει αξίες απ’ το τίποτα που θ’ αποτελούσαν περιουσιακά στοιχεία, κάτι όμως που θέλει προγραμματισμό, υπομονή και ΧΡΟΝΟ.
Ευτυχώς πέρσι η Λεωφόρος μετατράπηκε σε τέμενος πίστης προς τους «πράσινους» που άκουγαν τον κόσμο να μπιζάρει ακόμα και σε γκάφες ενώ το σωματείο ήταν τυχερό που έτυχε σε καλή φουρνιά της Κ20, παιδιά που έχουν θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, χωρίς βαριά, αργά κορμιά, με καλή τεχνική κατάρτιση πλην «30», Λαγού που όμως παίζοντας «5» και «6» δεν την χρειάζονται τόσο!
Το σπορ έχει πάει πια στην έφεση να τρέχεις με τη μπάλα και στην τεχνική, αν σ’ αυτά μπορείς να προσθέσεις ταχύτητα έχεις πακέτο να πας ψηλά. Βλέποντας χθες (απέναντι σε αντίπαλο που προσφερόταν) Ντίνα, Δώνη, Κλωναρίδη ν’ «αφηνιάζουν», σκεφτόμασταν τι «γούστα» θα έχουμε αν στους παραπάνω «κολλήσουν» Νίνης-Καρέλης.
Αν τα βάλουμε κάτω διαπιστώνουμε ότι ο «Ολλανδός» (με τα όποια λάθη και εμμονές) σε μικρό χρονικό διάστημα έχει δώσει ρόλους σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, έμαθε την ομάδα να μην απαρνείται το επιθετικό της προσωπείο ακόμα κι όταν της λείπει ο Μπεργκ κι όλα αυτά με μεθοδικότητα, χωρίς να διαταραχθούν οι ισορροπίες.
Πρωτάθλημα δεν ξέρουμε αν πάρουμε αλλά η ομάδα έχει μπει στο δρόμο δημιουργίας ανταγωνιστικού συνόλου που θα παίζει ελκυστική μπάλα βελτιώνοντας κι αναδεικνύοντας τα στελέχη της. Είναι μεγάλη υπόθεση στη Σούπερ Λίγκα -ενώ στα ταμεία δεν υπάρχει ευρώ τσακιστό- να διαθέτεις πλειάδα παικτών που μπορούν να ντριμπλάρουν πάνω στο σπριντ (Κλωναρίδης, Ντίνας), να εκτελέσουν με ποικιλία (Μπεργκ, Πέτριτς), να δημιουργήσουν με τεχνική (Νίνης, Δώνης) ή ταχύτητα (Ζέκα).
Ο Αναστασίου καταλαβαίνει ότι στην Ελλάδα -όπου το 80% των αντιπάλων θα περιμένει αραγμένο στα καρέ του- πρέπει να δοκιμάσει σχήματα που θα έχει πολλούς μπαλαδόρους, διατάξεις που θα τους επιτρέπει να βρίσκονται κοντά ο ένας στον άλλον όπως καλή ώρα χθες όπου τρεις (!) σέντερ φορ συνεργάζονταν διαρκώς με «τριγωνάκια», φτάνοντας να σκοράρουν όλοι, χάνοντας ευκαιρίες γι άλλα 2-3 γκολάκια έκαστος.