Από τότε που σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο μέγας Βαζέχα ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε διαδικασία εξεύρεσης του κλώνου του (γιατί ποδοσφαιριστές σαν τον Πολωνό βγαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια). Ο Μάρκους Μπεγκ είναι διαφορετικού στυλ φορ αλλά μοιάζει στον «Χρήστο» στην ικανότητα ν’ αλλάζει τη μοίρα μιας ομάδας.
Ο Σκανδιναβός παίρνει μεγαλύτερα εύσημα αφού πέρσι «σήκωσε» τον μνημονιακό Παναθηναϊκό με συμπαίκτες παιδαρέλια και σακατεμένους, «ξεχασμένους» ξένους. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του κλαμπ ήταν τοπ κλάση αλλά ευτύχησε να έχει γύρω του καταπληκτικούς αθλητές στο απόγειο της δόξας τους. Διαβάζουμε στο θέμα του Κώστα Γουλή στο «Goal» ότι ο Μάρκους τονίζει πως θέλει να ζήσει τον μύθο του στο τριφύλλι. Μέσα σε απειροελάχιστο χρονικό διάστημα κατάφερε ΗΔΗ να εξισωθεί με σταρ που γαλούχησαν δύο γενιές Παναθηναϊκών.
Η καριέρα του θυμίζει περιπέτεια ήρωα εικονογραφημένων ιστοριών αφού ξεκίνησε με άριστες προδιαγραφές στη χώρα του, πήγε σε ανταγωνιστικότερη λίγκα αλλά στάθηκε άτυχος γιατί τσακίστηκε από τραυματισμούς πριν βρει καταφύγιο στην Ελλάδα που αγαπήθηκε στο άψε-σβήσε!
Μετά την επική του εμφάνιση στον τελικό με τον ΠΑΟΚ σύσσωμος ο Τύπος συμφώνησε μέσες-άκρες ότι «όταν μια ομάδα έχει Μπεργκ δεν φοβάται πολλά». Μέσα στην υπερβολή που πάντα μας διέπει ως ράτσα σε καλά και άσχημα το συμπέρασμα δεν απέχει πολύ από την αλήθεια κι αυτό γιατί ο τρόπος που κινείται ο Σκανδιναβός στο χορτάρι λύνει ΚΑΘΕ επιθετικό πρόβλημα, όπως ακριβώς συνέβαινε παλιότερα με Βαζέχα, Σισέ, Σαραβάκο.
Ο άνθρωπος έδειξε ότι το έχει με το… καλησπέρα! Πέρσι τον Αύγουστο, όντας σκουριασμένος για μήνες, έκανε άνω-κάτω την άμυνα της Λάτσιο, πρώτα πήρε φάουλ σε πλάγια θέση κινούμενος με αρχοντικό διασκελισμό ως έξω αριστερά και κατόπιν στο ύψος της μικρής περιοχής κέρδισε πέναλτι που ο ρέφερι δεν σφύριξε. Ώρες αργότερα στην πρεμιέρα με τον Παναιτωλικό μπήκε στη «κλειστή» λίστα παικτών που πέτυχαν τέρμα στο ντεμπούτο τους ενώ έκανε επίδειξη τεχνικής-εξυπνάδας-ταχύτητας παίρνοντας την πάσα του Τάσου Λαγού πλασάροντας έξοχα τον τερματοφύλακα, αν και το γκολ δεν μέτρησε ως οφσάιντ!
Είναι ο Μπεργκ ο νέος Βαζέχα; Η κίνησή τους στο γήπεδο είναι διαφορετική αλλά δεν γίνεται να μην τους συγκρίνεις. Ο τωρινός έχει περισσότερη φινέτσα, ο Πολωνός ήταν πιο μαχητής και απίθανα αποτελεσματικός στο «κουτί» όπου κι αν του ερχόταν η πάσα (αριστερό, δεξί, κεφάλι). Εκεί που είναι φτυστοί είναι στην καθοριστικότητά τους. Αμφότεροι ικανοί ν’ αλλάζουν τη μοίρα μιας ομάδας βοηθώντας την να «κρύβει» προβλήματα. Αυτό ισχύει περισσότερο για τον Σκανδιναβό, ο Κριστόφ έχοντας μαζί Βάντσικ, Αποστολάκη, Καλλιτζάκη, Σαραβάκο, Μπορέλι αναρωτιόταν απλώς πόσα τέρματα χρειαζόταν για να κατακτήσει (και) τον τίτλο του πρώτου σκόρερ.
Με τον Μπεργκ κεφάτο -εκεί που πέρσι διαβάζαμε ότι… υποβιβαζόμαστε- σύνολο με εμφανέστατες αδυναμίες έφτασε να βλέπει την άμυνά του να δέχεται λιγότερη πίεση, τα χαφ του αποδοτικότερα, τις διατάξεις να μην έχουν σημασία, αφού ο «Βίκινγκ» έβρισκε πάντα τον τρόπο να κάνει αυτό που στο ποδόσφαιρο είναι απαραίτητο, είτε να σκοράρει, είτε να βγάζει συμπαίκτες φάτσα με τον τερματοφύλακα. Στράικερ… playmaker -από το 1986 που έχουμε «ζωντανές» εικόνες όλων των παικτών που φόρεσαν την πράσινη φανέλα- δεν θυμόμαστε άλλον!
Στο προηγούμενο πρωτάθλημα ο Αναστασίου άλλαζε τερματοφύλακες, την άμυνά του αμέτρητες φορές, τους κεντρώους του το ίδιο, αλλά ο «Mr. 9» εκεί, ακούνητος, με τον κόουτς να περιμένει υπομονετικά την έκρηξη της απόδοσής του. Όταν φορμαρίστηκε μας άφησε με ανοιχτό το στόμα, ενώ οι δεσμοί του με το κλαμπ έσφιξαν βλέποντας την συμπεριφορά διοίκησης (ο Γιάννης Αλαφούζος βρέθηκε αμέσως στο πλευρό του μετά την επέμβαση που έκανε στην κλείδα) κόσμου (γάντια πυγμαχίας του δώρησε αντιπροσωπεία της «13»). Στον καιρό της παγκοσμιοποίησης και του άκρατου επαγγελματισμού κάποιες φορές η συμπεριφορά ανθρώπων εξακολουθεί να «σκλαβώνει» ποδοσφαιριστές περισσότερο κι από τα χρήματα. Ο Μάρκους επέστρεψε στις προπονήσεις 3-4 εβδομάδες νωρίτερα από τον χρόνο που υπολόγιζαν οι γιατροί, σκόραρε γκολάρες στα παιχνίδια με Παναιτωλικό (κύπελλο), Ντιναμό Μόσχας, ανταποδίδοντας την ζεστασιά με την οποία τον αγκάλιασε ο πράσινος οργανισμός. «Είναι ο πιο σημαντικός μας παίκτης» λέει διαρκώς ο προπονητής του. Μήπως το ίδιο δεν έλεγαν όλοι για τον Κριστόφ Βαζέχα;