Από το χθεσινό ματς «ξεχνάμε» το χατ-τρικ του Μπεργκ, τα ποιοτικά χτυπήματα μπάλας των Κροατών, την ετοιμότητα του Στιλ, άλλωστε οι παραπάνω, δείγμα της ποιότητάς τους έχουν αφήσει να φανεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Θα επικεντρωθούμε στη διάθεση του Αμπντούλ Ατζαγκούν και τον «αέρα» του Διαμαντή Χουχούμη που στο πρώτο ημίχρονο είδε να περνούν από τα πόδια του το 70%-80% των νικητών.
Με το καθαρόαιμο από την Ήπειρο να «κρύβεται» ΚΑΙ σε αυτό το αστείο παιχνιδάκι, ο μικρός ανέλαβε πρωτοβουλίες, ζήτησε μπάλες, εκτέλεσε εξαιρετικά τα περισσότερα στημένα δείχνοντας ότι η καλή εμφάνιση κι η γκολάρα με την Κέρκυρα του πρόσθεσαν πόντους αυτοπεποίθησης. Στα Γιάννενα κράτησε αξιοπρεπώς την θέση του, χθες έκανε ένα σωρό «ποικιλίες» με το που η μπάλα του στρωνόταν.
Ο Διαμαντής είναι τυχερός γιατί παίζει σε θέση που στη χώρα μας μέχρι πρότινος βασικός στην εθνική ήταν ο Νικόλας ο Σπυρόπουλος (…) και θεωρείται από τους κορυφαίους ο Γιώργος Τζαβέλλας. Ο Χουχούμης είναι ένας γρήγορος μπακ-χαφ που το κορμί του τον βοηθά να εξελίξει περισσότερο το level του μελλοντικά. Τον βλέπουμε π.χ να διαθέτει μακριά πόδια (όπως ο Γιούρκας κι ο Φύσσας παλιότερα) που δεν έχει παρά να τα δυναμώσει ώστε αύριο-μεθαύριο να βγαίνει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στο «ένας μ΄ έναν» στην άμυνα.
Π.χ ο Λουκάς Βύντρα έπαιξε βασικός στην πλάγια γραμμή δέκα (!) χρόνια στον Παναθηναϊκό όντας τσακωμένος με την τεχνική, χωρίς να διαθέτει έστω αξιοπρεπή σέντρα, βασισμένος μονάχα στη γερή του κράση, στο νεύρο και την μαχητικότητα που διέθετε. Σαν ατομικό ταλέντο ,όμως, το παιδί είχε συγκεκριμένο (χαμηλότατο) ταβάνι, κάτι όμως που δεν το εμπόδισε να πάρει μεταγραφή σε κλαμπ της Πριμέρα, όπου στέκεται αξιοπρεπώς ακόμα και τώρα που μεγάλωσε.
Ο 20χρονος μπακ-χαφ έχει εξαιρετική επαφή με τη μπάλα, «βλέπει» γήπεδο και τον παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες να ξεπετιέται, ποιος, αυτός που είχε καιρό «ξεχαστεί», με πολλούς να κάνουν λόγο για τον πιο στάσιμο ποδοσφαιριστή αυτής της εξαιρετικής φουρνιάς πιτσιρικάδων. Στο χέρι του είναι να βελτιωθεί, άλλωστε καλύπτει θέση που παγκοσμίως παρατηρείται λειψανδρία κλασάτων παικτών, λίγο ν’ ανέβει κι οι «σειρήνες» γι αυτόν δεν θ΄ αργήσουν να ηχήσουν.
Πάμε και στον Ατζαγκούν που χθες πρώτη φορά στην καριέρα του κλήθηκε να παίξει ρόλο αντι-Ζέκα μένοντας χαμηλά στο κέντρο. Έχουμε προλάβει να δούμε καραβιές χαφ με μεγαλύτερο ταλέντο του Νιγηριανού αλλά άλλος επιθετικογενής τόσο «κολλημένος» με την άμυνα δεν μας έρχεται εύκολα στο νου. Ο μικρός έχοντας διακριθεί σε Καραϊσκάκη, Τούμπα στα πρώτα μπουσουλήματα της επαγγελματικής του καριέρας διαθέτει θράσος/θάρρος να αγωνιστεί οπουδήποτε.
Παρότι με τα χέρια στην ανάταση περνά όρθιος κάτω από τραπέζι είναι τέρας δύναμης /αντοχής, παίρνει καίριες θέσεις όταν ακολουθεί την κίνηση του φορ κι είναι «μέσα» στο γκολ αν και ακόμα έχει ελλείψεις σε θέμα πλαστικότητας/τεχνικής. Τα καθημερινά ιδιαίτερα με τον Στιβ Ρούτερ στο «Καλαφάτης», η προσήλωσή του στην ανασταλτική λειτουργία, η θέλησή του να προσφέρει ανεξαρτήτως θέσης (τον είδαμε σε ρόλο κεντρικού μέσου να κυνηγά τους παίκτες του Εργοτέλη στα χασομέρια του ματς παρότι ο αγώνας είχε λήξει στο τέταρτο) είναι στοιχεία που θα τον οδηγήσουν σε μεγάλη καριέρα. Αρκεί να δουλέψει περισσότερο τα χτυπήματα στη μπάλα.