Το φορμάρισμα του Λουκ Στιλ, η άμεση βοήθεια που προσφέρει ο Ταυλαρίδης (αναμενόμενο, μιλάμε για έμπειρο παίκτη με σπουδαίες αγωνιστικές παραστάσεις στο εξωτερικό) κι η προσπάθεια μονιμοποίησης (;) του Αμπντούλ Ατζαγκούν σε ρόλο κεντρικού μέσου είναι τα στοιχεία που απασχολούν τις τελευταίες μέρες την πράσινη πλευρά.
Ο Αναστασίου από πέρσι έχει προχωρήσει σε αλχημείες (Πράνιτς και Πέτριτς σε ρόλο “δεκαριού”, Μπεργκ πίσω από Φιγκερόα, τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα) ώστε να βρει σχήματα που θα απειλούν τον αντίπαλο δίχως να χάνεται η αμυντική συνοχή. Σε διατάξεις με Λαγό, Μέντες, Πράνιτς, ο ΠΑΟ γινόταν λιγότερο επικίνδυνος, χρειαζόταν τις “ποικιλίες” του Σουηδού, τα τρεξίματα Ζέκα, Καρέλη, Κλωναρίδη, Αμπέιντ, Ατζαγκούν, τις πλαγιοκοπήσεις του Νάνο για να τον νιώσει ο αντίπαλος.
Πηγαίνοντας σε παραλλαγές του 4-3-3 επιβάλλεται ένας τουλάχιστον από τους κεντρικούς σου χαφ να έχει επιθετικές αρετές και τρέξιμο με την μπάλα για να έχεις πλάτος ανάπτυξης. Ο Ζέκα είναι κοντρολαρισμένος αλλά επιθετικά δεν τον νιώθουν, ο Μέντες έχει αξιοπρεπή πρώτη πάσα, ο Λαγός παίζει μόνο άμυνα, ο Πράνιτς -που έχει πολύ ποδόσφαιρο μέσα του -αγωνιζόμενος μπροστά από τους κόφτες βλέπει να μεγαλώνει ο τομέας ευθύνης του και δεδομένα δεν μπορεί να υπηρετήσει δημιουργικό ρόλο που χρειάζεται να σπαταλήσει δυνάμεις για να μοιράσει παιχνίδι.
Χθες η τριπλέτα Ατζαγκούν, Μέντες, Πράνιτς “αχρήστευσε” τον Κλωναρίδη, δεν υπήρχε πίσω από τον Βίκτωρα παίκτης που θα έτρεχε με το τόπι ώστε να δώσει την ευκαιρία στους επιθετικούς να φύγουν στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, έστω κι αν ο Λεβαδειακός ήταν μαζεμένος μπροστά από τον Σηφάκη. Για να έρθει το τρίποντο αρκούσε η στόχευση των ψηλών κορμιών στις στημένες φάσεις (άψογο το τελείωμα του Πέτριτς, λίγο έλειψε να επαναληφθεί το σκηνικό στο 72΄ αλλά ο “Σίφο” είχε λανθασμένο τάιμινγκ στην εξαιρετική σέντρα του Πράνιτς) κι η στοιχειώδης προσοχή στα μετόπισθεν.
Η διαφορά (θέλουμε να πιστεύουμε) της αμυντικής συμπεριφοράς στο β΄ γύρο θα εμφανιστεί στο πληθωρικό παιχνίδι του Ταυλαρίδη. Ο βετεράνος μπακ πήρε φανέλα βασικού σπίτι, απέκτησε ήδη έρεισμα στην εξέδρα (να τον βλέπατε πως χειρονομούσε στην “13” μετά τη λήξη του ματς για να μην αναφέρουμε τους πανηγυρισμούς του στο γκολ με τον Εργοτέλη), ενώ σε 270΄ παρουσίας του με το τριφύλλι έχει υποπέσει σ’ ένα μόνο τσαφ (στα Γιάννενα, στο β΄ ημίχρονο λανθασμένη κεφαλιά προς τα πίσω δίνει την ευκαιρία στους γηπεδούχους να στήσουν επίθεση).
Είδαμε π.χ τον Τριανταφυλλόπουλο στις καθυστερήσεις να χάνει τον Βούκσεβιτς (παρότι στο ξεκίνημα της φάσης του έχει πάρει τα βήματα και τον έχει καλύψει με το σώμα), φάση που δεν νομίζουμε να εξελισσόταν αν στη θέση του ήταν ο Ταυλαρίδης. Ο Ζέκα κάλυψε την κουτουράδα του συμπαίκτη του (ήταν απρόσεκτος ΚΑΙ στο ματσάκι με τα Χανιά, γενικώς η σεζόν κυλά άσχημα για τον Κώστα), η ομάδα διατήρησε άλλη μια αγωνιστική το “μηδέν” και στη συνέχεια αν βρει τρόπο να καλύψει την τρύπα που υπάρχει δεξιά ενδεχομένως να βελτιωθεί περισσότερο.
Αυτό που ξεχωρίζει τον πρώην άσο του Ατρομήτου από τους νεαρούς συμπαίκτες του είναι ότι ορμά ασυγκράτητος στον αντίπαλο, δεν πάει στη φάση με πίσω βήματα (προϊόν απειρίας ή και έλλειψης αυτοπεποίθησης) που δίνουν την ευκαιρία στον επιτιθέμενο να πάρει μέτρα, να βρει γωνία και να εκτελέσει. Το ταίριασμα του Στάθη την προσεχή διετία με Τριανταφυλλόπουλο, Κουτρουμπή, “Σίφο”, Ρισβάνη θα προσφέρει εμπειρία, δύναμη, δυνατότητα να βγαίνει ο Παναθηναϊκός με ασφάλεια μπροστά χάρις τη μπάλα που ξέρουν οι τρεις τελευταίοι. Για να γίνει ελκυστικότερο το σύνολο αρκεί να είναι υγιής ο Νίνης και να βρεθεί ικανός δεξιός μπακ.
Σε περίπτωση που βρούμε “Νάνο” γι αυτή την πτέρυγα, η ομάδα θα κερδίσει ένα επιπλέον παίκτη στα αντίπαλα καρέ. Αν περνά τη σέντρα με αξιώσεις ο οπισθοφύλακας, ο έξω δεξιά θα μπορεί να συγκλίνει στην περιοχή, προσφέροντας επιπλέον στηρίγματα στον φορ. Ο κόουτς είναι τυχερός γιατί σε εποχές που παγκοσμίως επικρατεί ένδεια στην παραγωγή αριστεροπόδαρων με έφεση σε μπούκα/αξιοπρεπή σέντρα, αυτός διαθέτει δύο (Νάνο, Χουχούμη) που ίσως μελλοντικά επιχειρήσει να ταιριάξει! Ο Διαμαντής υστερεί του Ισπανού σε φυσικά προσόντα αλλά ενδεχομένως ξέρει καλύτερη μπάλα κι έχει μπροστά του 13-15 χρόνια καριέρας, ώστε να γίνει κάτι ανάμεσα σε Καπουράνη-Κασάπη-Γεωργάτο που “στα καλά” τους “σφύριζαν”. Δεξιά η θέση είναι άδεια, θα δούμε τι θα κάνει ο Γκαλίτσιος και πως θα αξιοποιήσουν τις νέες ευκαιρίες που θα τους δοθούν (;) Μαρινάκης-Σπυρόπουλος…