Η «Livesport» αναφέρει σήμερα ότι μετά τη λήξη της σεζόν η διοίκηση θα διαθέσει τα περισσότερα χρήματα για αγορά κλασάτου αμυντικού χαφ. Προφανώς ο προπονητής διέγνωσε το πρόβλημα τσεκάροντας με το επιτελείο του τα ματς της ευρωπαϊκής περιπέτειας και «μαγειρεύει πριν πεινάσει». Για να μπορέσει να βγει το πρέσινγκ ψηλά που γουστάρει ο Αναστασίου χρειάζεται κλασάτος (αν είναι και γρήγορος ακόμα καλύτερα) ανασταλτικός χαφ.
Τα παιχνίδια με Σταντάρ, Ντιναμό, Αϊντχόβεν έδειξαν πως όταν το επίπεδο ανταγωνισμού ανεβαίνει τόσο ευκολότερα ο αντίπαλος μπορεί να «σπάσει» το πρέσινγκ και να μεταφέρει τη μπάλα στα καρέ σου. Στο ξεκίνημα της σεζόν με τον Κοτσόλη «σκουριασμένο», τον Κουτρουμπή του ύψους και του βάθους, Μπούρμπο, Τριανταφυλλόπουλο μόνιμη πηγή κινδύνων, τον Μέντες μακριά απ’ τη φυσική του θέση, τα προβλήματα διογκώθηκαν κι ο κυπελλούχος δεν πήρε βαθμούς που βάσει απόδοσης μπορούσε να προσθέσει στο ενεργητικό του.
Πιέζοντας ψηλά και ρισκάροντας με χρησιμοποίηση παικτών που αδυνατούν να ακολουθήσουν στις παγίδες (σαν τους Κροάτες π.χ) ο αντίπαλος θα σε βρει σε κατάσταση ανισορροπίας όταν αμύνεσαι μιας κι οι πράσινες φανέλες μπροστά από τον γκολκίπερ θα είναι λιγότερες. Στην Ευρώπη αυτά πληρώνονται εκτός κι αν η αμυντική σου τετράδα αποτελείται από κλώνους Καλλιτζάκη, Βάντσικ, Χένρικσεν, Γιούρκα.
Ο Αναστασίου πέτυχε κάτι σπουδαίο για κλαμπ πρωταθλητισμού σε απίστευτη οικονομική στενότητα, κατάφερε να βελτιώσει και να χαρίσει τεράστια αυτοπεποίθηση σε αθλητές που είχαν βρεθεί στα αζήτητα και λίγους μήνες αργότερα βλέπουν τα ονόματά τους να βρίσκονται σε μπλοκάκια ουκ ολίγων μάνατζερ. Για να έχει αντίκρισμα ένας επιθετικός Παναθηναϊκό -όπως τον ονειρεύεται ο προπονητής κι οι φίλοι του- στο παζλ κουμπώνει τέλεια ένα «εξάρι» επιπέδου.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το τριφύλλι θ’ ακουμπήσει την τελειότητα αλλά για τον κόουτς θα είναι σπουδαίο αν ο αντίπαλος «σπάει» το αρχικό πρέσινγκ που ξεκινά από Μπεργκ, «Κλώνα», Ατζαγκούν, «παλαιστή», να πέφτει σε κεντρικό χαφ φουλ στην ενέργεια, με δυνατότητα να σκαρώσει καινούργια «μπλόκα». Ο Μέντες δεν μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό τον ρόλο, όση μπάλα ξέρει τόσες δυνάμεις του λείπουν, μια μεταγραφή απ’ το πάνω ράφι θα βοηθήσει στην εξέλιξη Λαγού, Δώνη και θ’ απελευθερώσει τον Ζέκα απ’ την (υπερβολική) «βρώμικη» δουλειά που χρεώνεται.
Σε υψηλό level εγκυμονεί τεράστιο ρίσκο να βγάζεις άμυνες με βραδυκίνητους χαφ που δεν έχουν στο ρεπερτόριό τους την «στεγνή» αναχαίτιση αντιπάλου. Με βάση την ποιότητα των παιδιών που παίζουν μπροστά (Νίνης, Μπεργκ, Πέτριτς, Κλωναρίδης παίζουν με κλειστά μάτια βασικοί ακόμα και στον «πάμπλουτο» Ολυμπιακό που έχει φρακάρει το ρόστερ του με Ντοσεβίδες, Διαμαντάκους, Μπενίτες, Τζιμάκους αλλά και υπέρβαρους δανεικούς στράικερ) ένας βαρβάτος αμυντικός μέσος θα τους δώσει την δυνατότητα ν’ αφοσιωθούν περισσότερο στο πως θα «τρυπήσουν» τον αντίπαλο.
Έτσι όπως έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο ένας προπονητής αν είναι ευέλικτος τακτικά δύναται να «κρύψει» αδυναμίες κομβικών παικτών κάτι, όμως, δυσκολότατο να συμβεί στα παιχνίδια που τελούνται υπό την αιγίδα της ΟΥΕΦΑ όπου η κλάση ανεβαίνει κι η φυσική κατάσταση των ομάδων είναι στα ίδια επίπεδα (ου μην και καλύτερη) απ’ τη δική σου…
