Η μεταγραφή του το καλοκαίρι από την «αχαρτογράφητη» Τσάμπιονσιπ πέρασε στα ψιλά. Το «Άγγλος γκολκίπερ» εδώ και χρόνια ισοδυναμούσε με χωρατό (λόγω της χρόνιας αδυναμίας των «λεόντων» να βρουν πορτιέρο της προκοπής από τότε που κρέμασε τα γάντια του ο Πίτερ Σίλτον).
Ο Παναθηναϊκός έσπασε κάθε αρνητικό ρεκόρ στο ξεκίνημα της σεζόν δεχόμενος γκολ σε 8 (!) σερί ματς (στα πέντε, μάλιστα, βρέθηκε να κυνηγά στο σκορ) και τα αφιερώματα μιλούσαν για την πιο αδύναμη τριπλέτα γκολκίπερ (Κοτσόλης, Στιλ, Κότσαρης) που είχε στην ιστορία του. Με την λεπτομέρεια, βεβαίως, ότι τον πρώην παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν τον είχαμε δει ν’ αγωνίζεται!
Αν ο τύπος ήξερε ελληνικά κι έβλεπε αρχές Σεπτέμβρη να τον συγκρίνουν με Τζόρβες, Χαλκιάδες, Εμπέντε, Γκαλίνοβιτς, Σιημητράδες (!), Μάλαρτζ, Φερνάντες θα μας έπαιρνε στο κυνήγι! Μπορεί αρχικά να μην πολυγέμιζε το μάτι (έκανε ντεμπούτο ανήμερα των γενεθλίων του, 24/9, στο Βόλο για το κύπελλο), αλλά στα λίγα παιχνίδια που έπαιξε φρόντισε ήδη να «γεμίσει» τη μνήμη μας με αποκρούσεις που χαρακτηρίζονται απίστευτες.
Στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας μας ανησύχησε όταν τον είδαμε να κάνει «τσαφ» σε δύο σέντρες των γηπεδούχων, αλλά «προστάτευσε» το γκολ του Ατζαγκούν «βγάζοντας» την βολίδα του Πινάρες, δέκα λεπτά πριν τη λήξη. Με τον «ατσάλινο» βασικό, η ομάδα κράτησε για πρώτη φορά την εστία της απαραβίαστη (με τη Νίκη Βόλου) αν και ο Στιλ ήταν αγχωμένος στα πρώτα λεπτά καρδιοχτυπώντας την εξέδρα, αδυνατώντας να ελέγξει γυρίσματα ρουτίνας των συμπαικτών του.
Ενδεχομένως γι αυτό ο Αναστασίου έδωσε φανέλα βασικού στον Κοτσόλη στο κάζο με την Εστορίλ (2-0) που πρώτη φορά επί των ημερών του έφερε οπαδούς στο «Καλαφάτης» με σκοπό να βαρέσουν… καμπανάκια.
Στο φιλικό με την Μπασακσεχίρ στην Τουρκία (1-0) ο Στιλ επανήλθε στα γκολπόστ, «έβγαλε» δύο καλά σουτ των νεοφώτιστων (που είχαν ξεκινήσει αήττητοι την πρώτη πεντάδα αγώνων τους) και μια κεφαλιά στα χασομέρια, διατηρώντας το μηδέν και στην 5η του εμφάνιση (φιλική/επίσημη) με το τριφύλλι στο στήθος.
Στο παρθενικό του ντέρμπι ήταν τέρας ψυχραιμίας στο Φάληρο (με τον πύρινο κόσμο να δοκιμάζει την υπομονή του πετώντας του ένα σωρό κροτίδες/φωτοβολίδες), δείχνοντας άντερα και ισχυρή προσωπικότητα, ουρλιάζοντας σε κάθε φάση στους συμπαίκτες του με γυαλισμένο μάτι!
Ήταν η πρώτη φορά που «γυάλισε» στους πράσινους πιστούς κι όχι μόνο επειδή απέκρουσε το 9ο (!) πέναλτι της καριέρας του (στη Νέα Σμύρνη ο αριθμός των επιτυχιών του «στρογγύλεψε»), με τον Κώστα Μήτρογλου να προστίθεται στη λίστα παικτών που «ψάρωσε» μετά από τους Χαρτ, Χαντ (Ρέντιγκ), Φρίγιατ (Χαλ), Ουλόα (Μπράιτον), Σπάροου, Γουέλς, Κάναβαν (Σκάνθορπ), Ράσελ (Ντέρμπι Κάουντι), Κολοβό (Πανιώνιο). Σ’ ένα αφιέρωμα που του είχε κάνει το Sky Sports για την ικανότητά του να «τρομάζει» από τα 11 μέτρα, είχε πει ότι δίνει τεράστια έμφαση στην γλώσσα του σώματος του εκτελεστή.
Το κακό είναι πως οι καλύτερές του βραδιές δεν συνδυάζονται με νίκες του κυπελλούχου. Στην Τρίπολη με έξι (!) σούπερ αποκρούσεις πρόσφερε τον πόντο. Στα Γιάννενα ήταν σταθερός αλλά και πάλι δεν κερδίσαμε. Με την Εστορίλ έβλεπε τους συμπαίκτες του να χάνουν ένα σκασμό ευκαιρίες και στο τέλος άπαντες έλεγαν πάλι καλά που δεν χάσαμε (!), αφού στην προβολή του Μπαλμπόα στο (89΄) -από το ένα μέτρο- χρειάζεσαι δέκα ριπλέϊ για να συνειδητοποιήσεις τον τρόπο που απογειώνεται κι απλώνει το χέρι του προς το τόπι. Με τον Πανιώνιο -πλην του πέναλτι -αντιδρά εξαιρετικά στο «ψαλιδάκι» του Γιάννου (89′), τεντώνοντας το κορμί του, πέφτοντας ταχύτατα στην αριστερή γωνία.
Μπορεί να μην είναι «ντουλάπα» όπως ο Βάντσικ, να μην διαθέτει χέρια-τανάλιες αλά Σαργκάνη και τεράστιο άνοιγμα άκρων όπως ο Καπίνο, αλλά ο άνθρωπος δείχνει φτιαγμένος από… πλαστικό, παίζει γρήγορα εκτός περιοχής, ελέγχει άψογα την εναέρια κυκλοφορία και για τη θέση είναι κοντρολαρισμένος (αν και μας τα χάλασε το Σάββατο σε μερικές επαναφορές και την απουσία συνεννόησης με τον Ταυλαρίδη σε γυρίσματα προς τα πίσω).
Είναι -με διαφορά-η πιο πετυχημένη μεταγραφή της σεζόν και βρίσκεται σε ηλικία (30) που οι τερματοφύλακες έχουν μπροστά τα πιο γόνιμα χρόνια της καριέρας τους…
