Το ντεφορμάρισμα του Γιάνις Μπλουμς, η προσπάθεια να ενταχθεί στην ομάδα ο Ντε Μάρκους Νέλσον (που όπως ήταν φυσικό έφερε ανακατατάξεις στη δομή και την λειτουργία του συνόλου), οι τραυματισμοί Μποχωρίδη, Παππά έφεραν σε «πρώτο πλάνο» τον Δημήτρη Διαμαντίδη που παραμένει «Α και Ω» αν και το ζητούμενο με αυτόν είναι η «προστασία» του σε αγώνες ήσσονος σημασίας.
Αν δεν ήταν το καθαρό μυαλό του κάπτεν στο χθεσινό παιχνίδι (αλλά και με την Μακάμπι, δύο αγώνες που μέτρησε συνολικά 26 πόντους, 14 ασίστ) το 2015 θα έμπαινε …χάλια! Για να μην ξεχνιόμαστε, ο μόνιμος πρωταθλητής -από αρχές Δεκέμβρη- έχει ηττηθεί από Αρμάνι, Φενέρ, Μπαρτσελόνα (δις), Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ενώ κέρδισε με χίλια ζόρια Άρη, Μακάμπι, Απόλλωνα.
Ο Καστοριανός παίζει και για τον Λετονό που μετά από ένα απίθανο ξεκίνημα (το οποίο εκτιμήθηκε δεόντως εξού κι η ανανέωση συμβολαίου), τις τελευταίες εβδομάδες βιώνει μεγάλη πτώση. Αυτός κι ο Παππάς (23 π.) εμπόδισαν τον Εξάστερο να πέσει θύμα έκπληξης από τον Άρη λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Όλως τυχαίως από την ήττα με τη Μπάρτσα στην Αθήνα -όπου έκανε ντεμπούτο ο Νέλσον, «τρώγοντάς» του λεπτά συμμετοχής- τον ψάχνουμε στο γήπεδο. Αυτό που ξενίζει είναι ότι παρουσιάζεται άτολμος στις προσπάθειες για σουτ, εκείνος που το φθινόπωρο σου έδινε την εντύπωση ότι τα «μπουμπουνάει» χωρίς να αντικρίσει καν το καλάθι!
Σε οκτώ αγώνες ο διεθνής «μπόμπερ» μετρά 4, 0, 0, 0, 3, 12, 0, 2 πόντους, μονάχα στο ματσάκι με την Ελευσίνα έδειχνε να ξεμπλοκάρει παίρνοντας 10 σουτ έξω από τα 6.75 (ειδικότητά του), ευστοχώντας στα τέσσερα από αυτά. Παρότι έχει ν’ αντιμετωπίσει κάθε εβδομάδα τραυματισμούς (τελευταία θύματα Μαυροκεφαλίδης, Γιάνκοβιτς) και «χαμηλές πτήσεις» σημαντικών στελεχών, είναι σε αναζήτηση (;) παίκτη για το «5», ο Ιβάνοβιτς δεν τα πάει άσχημα σε σεζόν (μην το λησμονούμε) μεταβατική.
Βέβαια τι κι αν γίνεται ανανέωση, τι κι αν πάρθηκε η απόφαση να δοθεί χρόνος σε Γιάνκοβιτς, Παππά, Χαραλαμπόπουλο, Κόνιαρη, Λούντζη, Διαμαντάκο, Παπαγιάννη (σταδιακά μπαίνουν οι τέσσερις τελευταίοι, άλλωστε ο Παναθηναϊκός μόνο «εύκολη» ομάδα δεν είναι) οι χρόνιες επιτυχίες αυτού του συνόλου έχει ραντίσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα με σιγουριά και πίστη στις δυνατότητές του. Τρία χρόνια, άλλωστε, αφότου ο Μεγάλος πήρε την απόφαση ν’ αποχωρήσει, ο νταμπλούχος θαρρείς ότι εξακολουθεί να νικά για λόγους -όχι τόσο κλάσης, αλλά- ψυχοσύνθεσης.
Με νοοτροπία «πάνω από το πτώμα μου» (αν και φυσικά έπαιξε τεράστιο ρόλο ο «άξονας» Διαμαντίδη-Φώτση-Γκιστ-Λάσμε) η ομάδα πήρε τέσσερις κούπες, δυσκόλεψε πολύ Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ ένα βήμα πριν το φάιναλ-φορ και ξεπάστρεψε φέτος τον Ολυμπιακό στο κύπελλο φορτώνοντάς τον με ακόμα μεγαλύτερο κόμπλεξ. Τριάντα μήνες περίπου βλέπουμε τους «πράσινους» να κάνουν συνεχείς ψυχολογικές υπερβάσεις (όχι τόσο αγωνιστικές όπως συνέβη με τους μπόμπιρες του Ίβκοβιτς στον τελικό της Πόλης). Γι αυτό επιλέχθηκε διαφοροποίηση στιλ, στοχευμένες μεταγραφές, στροφή στους νεαρούς και τον ενθουσιασμό που αυτοί φέρνουν ώστε αυτοί να βγουν μπροστά και να «κρύψουν» τα χρόνια που βαραίνουν τα κορμιά των παλιών!
Ο Παναθηναϊκός παίζει πια ελκυστικό, γρήγορο μπάσκετ χωρίς όμως να ξεχνά την αμυντική του σφραγίδα, αυτή ήταν που χθες «έπνιξε» τον Απόλλωνα ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο είχε βρεθεί στο +12! Σαφώς οι Πατρινοί δεν έχουν λύσεις και μέταλλο, όμως ο πρωταθλητής δοκιμάστηκε και στα δύσκολα (Ολυμπιακός κύπελλο, Μακάμπι) περνώντας (ξανά) με άριστα τις εξετάσεις. Η ομάδα σίγουρα δεν πατά γερά αυτό τον καιρό, όμως με την πλήρη ένταξη των τραυματιών ποιος αντίπαλος θα την θέλει απέναντί του στα νοκ-άουτ παιχνίδια; Ακόμα και σε φάση «χτισίματος» το τριφύλλι εξακολουθεί να σκορπά δέος.
