Ο Στάθης Ταυλαρίδης αποδεικνύεται μια χαρά μεταγραφή, έχει χημεία με Σίλντενφελντ-Στιλ κι ο Παναθηναϊκός δύναται να κυνηγά πλέον «κυνικές» νίκες του μισό-μηδέν που αδυνατούσε να πράξει πέρσι με άμυνα-«σχολείο» (πλην του έμπειρου Κροάτη έπαιξαν πολλά παιχνίδια οι έφηβοι Καπίνο, «Τριάντα», Ρισβάνης, Κουτρουμπής).
Παρατηρούμε τους τελευταίους μήνες το προπονητικό τιμ να έχει συγκεκριμένη λογική με την οποία πορεύεται στις μεταγραφές, πέρσι π.χ Νταμπίζας-Αναστασίου σνόμπαραν ολοκληρωτικά την ελληνική αγορά, κάτι που δεν συμβαίνει πια. Ο κόουτς εμπιστεύεται παίκτες που έχουν δείξει πράγματα στο πρωτάθλημά μας, γι αυτό αγοράστηκαν Νίνης, Ταυλαρίδης, βρίσκονται στον προθάλαμο Γκαλίτσιος, Καλτσάς, αυτός ήταν ο λόγος που έφερε τον Μπούρμπο στο Κορωπί (πολύ καλός σ’ όλα τα περσινά παιχνίδια του ΟΦΗ εναντίον του τριφυλλιού), με τον τελευταίο, όμως, ν’ αδυνατεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας.
Έχοντας σοβαρό οικονομικό ζήτημα δεν γίνεται ν’ αδιαφορείς για παίκτες που παίζουν στο πρωτάθλημά σου και πετούν την σκούφια τους ν΄ αγωνιστούν με την πράσινη φανέλα, το brand name σου άλλωστε παραμένει τεραστίων διαστάσεων γι αυτό π.χ ο Σωτήρης Νίνης δεν σκέφτηκε στιγμή την επιστροφή του, ασχέτως αν τα χρήματα που παίρνει είναι αστεία αν συγκρίνουμε το κασέ του προ τριετίας.
Με τον Ταυλαρίδη να δείχνει ικανός να βγάλει δύο χρόνια ακόμα σε υψηλό επίπεδο, τυχόν άμεση προσαρμογή του Σωτήρη θα λύσει τα χέρια του κόουτς και θα κάνει ευκολότερο το ψάξιμο στο προσεχές μεταγραφικό παζάρι. Με τον Έλληνα άσο «στα καλά του» θα έχεις τοπ λύση για τη θέση του πλέι-μέικερ χωρίς ν’ αναγκάζεις τον Μλάντεν Πέτριτς να παριστάνει το δεκάρι. Ο Κροάτης δεν ενθουσίασε ούτε εναντίον της Καλλονής, αλλά αν το καλοκαίρι συμφωνήσει να «πέσει» οικονομικά (400.000 ετησίως λαμβάνει) μια χαρά είναι για πάγκο.
Ο 33χρονος φορ ξέρει μπάλα αλλά δεν έχει καθόλου δυνάμεις. Έχοντας ρόλο κουμανταδόρου απέναντι σε κλειστές άμυνες που «γεμίζουν» τα 2/3 του τερέν, επιβάλλεται να κινείσαι διαρκώς για να ξεμαρκάρεσαι ώστε ν’ αναζητάς πολλές επαφές με μπάλα για να συνδυαστείς με τον στράικερ και τους εξτρέμ. Ο Νίνης με την σειρά του έχει ταλαιπωρηθεί κι αυτός από τραυματισμούς αλλά είναι (κοντά) δέκα χρόνια νεότερος από τον Μλάντεν, διαθέτει ισχυρό κίνητρο ν’ αναστήσει την καριέρα του και κυρίως γνωρίζει καλύτερα την θέση, δεν είναι τυχαίο που κοτζάμ Σισέ τον πήρε υπό την προστασία του το καλοκαίρι του 2009 αντιλαμβανόμενος από τις πρώτες προπονήσεις με τι κελεπούρι είχε να κάνει.
Με Ταυλαρίδη να «βγαίνει», Νίνη να «έρχεται» η ομάδα κερδίζει σε προσωπικότητα, προσθέτει κύρος στα -τιγκαρισμένα στην πιτσιρικαρία- αποδυτήρια και τον Ιούνη θα βγει για «ψώνια» έχοντας στο νου την κάλυψη 2-3 θέσεων. Του στόπερ αν φύγει ο Σίλντενφελντ και κυρίως του αμυντικού μέσου που θ’ αναλάβει να φιλτράρει το παιχνίδι ώστε ο Παναθηναϊκός ν’ αναπτύσσεται γρηγορότερα και με «ασφάλεια».
