Στοιχεία αρτίστα

Όταν πριν δύο χρόνια η ομάδα ανακοίνωνε την απόκτηση του Βίκτωρα Κλωναρίδη μας έκαναν εντύπωση κάποια status «πράσινων»ρεπόρτερ στο Facebook που μιλούσαν για κλάση ανώτερη των Νίνη-Μαυρία! Ίσως επειδή είχαν στο νου τα δύο γκολ που πέτυχε ο νεαρός στο «τριφύλλι» τη σεζόν 2011-2012 με την ΑΕΚ.

Τα ίχνη του χάθηκαν στη Γαλλία, ώσπου πέρσι ξανασυστήθηκε. Εννιά γκολ μόνο στο πρωτάθλημα, κάμποσες μαγικές στιγμές και πλήρης αποδοχή του από τον κόσμο που τα τελευταία χρόνια έμοιαζε να ξεχνά πως είναι να υπάρχει στην 11άδα κάποιος που μπορεί να κάνει και μια ντρίμπλα παραπάνω. Όσους -τέτοιας κοπής αθλητές- απόλαυσε (Σανμαρτεάν, Έκι, Κλέιτον, Ίβανσιτς, Κουίνσι, Λέτο) ήταν για λίγα παιχνίδια, ουδείς μακροημέρευσε με την πράσινη φανέλα.

Ο Κλωναρίδης παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του είναι ο πιο «ριγμένος» παίκτης του ρόστερ. Ο κεντρικός εκφραστής του επιθετικού παιχνιδιού παραμένει ο Μπεργκ είτε γιατί παίρνει τις περισσότερες πρωτοβουλίες, είτε γιατί οι συμπαίκτες του τον εμπιστεύονται τυφλά μ’ αποτέλεσμα να τον ψάχνουν διαρκώς. Με την ταυτόχρονη παρουσία Πράνιτς-Πέτριτς στο βασικό σχήμα (ποδοσφαιριστές που θέλουν μπάλα  στα πόδια για να φανούν αφού δεν συμμετέχουν στο ανασταλτικό κομμάτι), ο μικρός όποτε αγωνίζεται αντί για δεύτερος κυνηγός (ρόλος που του ταιριάζει γάντι) αναγκάζεται να παριστάνει τον χαφ-κουβαλητή.

Η πάστα του όμως «φωνάζει» από μακριά, θυμηθείτε τις ασίστ σε Τούμπα, Νέα Σμύρνη ή το υπέροχο πρώτο γκολ πέρσι στο Χαριλάου. Αναλόγως της κατάστασης που θα βρεθούν ως τη λήξη της σεζόν Νίνης-Μαυρίας, ο Βίκτωρας μπορεί να παίξει πιο κοντά στα αντίπαλα καρέ με ότι αυτό συνεπάγεται. Φανταστείτε τον Μπεργκ με την κίνησή του ν’ ανοίγει διαρκώς χώρους, τον Σωτήρη να «βλέπει» γήπεδο και τον Χάρη δεξιά να τρέχει για δύο (ρυθμό δεν έχει από το «σκούριασμά» του στην εξέδρα αλλά προερχόμενος από αγγλικό κλαμπ το θεωρούμε αδύνατο να μας ήρθε αγύμναστος), πόσα μέτρα προς εκμετάλλευση θα μείνουν στον φτεροπόδαρο άσο.

Ο πλουραλισμός μπροστά θα πονοκεφαλιάσει πολλούς προπονητές όσον αφορά τον τρόπο αναχαίτισης των «πρασίνων». Επειδή οι παραπάνω (μαζί με Ντίνα, Καρέλη) δεν… αράζουν στο γήπεδο θα είναι δύσκολες οι συνδυαστικές άμυνες (να πιέζουν π.χ τα κεντρικά χαφ τους εξτρέμ και να σπεύδουν μαζί κι οι πλάγιοι αμυντικοί για «παγίδες»), αφού οι πάσες θα βρίσκουν τους υπολοίπους «οπλισμένους».

Αν ο Παναθηναϊκός αποπερατώσει ομαλά την προσπάθεια ωρίμανσης του Κλωναρίδη θα κερδίσει έναν αρτίστα που θα συνδυάζει ουσία-θέαμα, οι τελευταίοι που μας έρχονται στο νου είναι οι Μπορέλι-Γκονζάλες, μόνο που γι αυτόν εδώ το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο αφού μιλάμε για γηγενή και πιτσιρικά. Ο «Κλώνα» ευνοείται από το γεγονός ότι όποτε κινείται στον ασβέστη δεν υπάρχουν αριστερά μπακ που ν’ αντέχουν τον διασκελισμό και την ενέργεια που βγάζει.

Την περασμένη σεζόν όσες φορές έλειψε ο Μπεργκ, ο λεγάμενος μαζί με τον «παλαιστή» έκαναν όργια κι ας μην είναι ο τελευταίος ο ορισμός του μπαλαδόρου! Απλώς οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν στο ρεπερτόριό τους την αντοχή σε υψηλό τέμπο γι αυτό κι ο «μνημονιακός» Παναθηναϊκός έφτασε να τα κουτσοκαταφέρνει στον πρωταθλητισμό!

Η συγκυρία συνύπαρξης Καρέλη, Ντίνα, Μαυρία, Νίνη, Κλωναρίδη είναι ιδανική αφού ως το καλοκαίρι θα μάθει ο ένας τον άλλο και του χρόνου ο Αναστασίου θα ποντάρει σε ελληνικό, μικρό σε ηλικία κορμό για τα ευρωπαϊκά ματς. Με την παραπάνω πεντάδα (αν βρεθεί άκρη με την ρήτρα του Χάρη από τους Άγγλους), συν τον Μπεργκ, καταλαβαίνεις εύκολα ότι την κόντρα επίθεση μπορείς να την εφαρμόσεις πολύ πετυχημένα.