Η ανάδειξη του Γιάννη Αναστασίου σε κορυφαίο προπονητή της προηγούμενης περιόδου αποτελεί τη δεύτερη δικαίωση στη βραχύβια καριέρα του.
Πρώτο μέλημα του Ολλανδού πριν ξεκινήσει να φτιάξει ομάδα ήταν η σπουδή να θέσει βάσεις για να δημιουργηθεί στο «Καλαφάτης» μια δεμένη οικογένεια. Ο Παναθηναϊκός του περσινού Β΄ γύρου ήταν η κορυφαία ομάδα της χώρας κι ο «καπετάνιος» του αντιμετωπιζόταν ως μεγάλος αδελφός! Το σπουδαιότερο; Το δέσιμο φαινόταν κι εκτός γηπέδων: αυτό ήταν το μυστικό! Ο Αναστασίου ποντάροντας στη νεανική «τρέλα» των μικρών (που μεγάλωσαν μαζί στην Παιανία) και την «χάρη» που του χρωστούσαν οι έμπειροι (γιατί δεν δίστασε να τους δώσει τριετή συμβόλαια όταν στις προηγούμενες ομάδες τους, τους αντιμετώπιζαν ως «καμένα χαρτιά») δημιούργησε σύνολο- «μπετόν» που όταν πατούσε χορτάρι μαχόταν ως γροθιά.
Ποδοσφαιριστές με ηλικιακό χάσμα και τεράστια διαφορά παραστάσεων έβγαζαν συμπεριφορά «αδελφών»! Ποιος θα ξεχάσει π.χ το «αλληλοκράξιμο» Πράνιτς-Λαγού στο Twitter πριν τον επαναληπτικό με τον ΟΦΗ όταν ο Τάσος ευχόταν να σκοράρει κι ο Κροάτης απαντούσε (αστειευόμενος) πως… «ο μαλάκας ο Έλληνας ξέχασε ότι θέλουμε δύο γκολ για να προκριθούμε στον τελικό». Ή τις διαρκείς παραινέσεις του στον πιτσιρικά ν’ αποχωριστεί τα γένια του!
Πως να λησμονήσουμε τη «λύσσα» του Γκόρντον Σίλντενφελντ στο ματς με τον Αστέρα όταν οι έμπειροι Λατίνοι την «έπεσαν» στο Ρισβάνη μέσα στη Λεωφόρο κι ο Κροάτης «χώθηκε» έτοιμος για μανούρα…
Πέρσι το κλαμπ αποτελούνταν από 25 αδελφούς, συνδεδεμένους με τον ιστό που ο προπονητής έπλεξε κι η εξέδρα στήριξε (εξακολουθεί να το κάνει) έπειτα από γκέλες. Η πορεία της περασμένης σεζόν ήταν ένα κολάζ-μαρτυριών μιας «φαμίλιας» που ήθελε ν’ αποδείξει! Το φίλημα της φανέλας του Μπεργκ στον τελικό από τον Ζέκα, το χειροκρότημα του Φιγκερόα στον Μάρκους μετά το χαμένο πέναλτι στην Τούμπα, το «αμόκ» στον πάγκο μετά την απίθανη προβολή του Λούτσο με τον Αστέρα, ο «διάλογος» Κουτρουμπή-«30» με τον πύρινο κόσμο στο 0-3 έβγαζαν στην ομήγυρη το δέσιμο που ήταν απαραίτητο ώστε αυτή η «φτωχή» ομάδα να στηρίξει στις πλάτες της το ξύπνημα του κοιμώμενου γίγαντα, μετά την αποχώρηση όλων των λεφτάδων από το πλευρό του.
Είδαμε στο παρελθόν προπονητές τεράστιου βιογραφικού ν’ αποτυγχάνουν γιατί δεν είχαν φροντίσει προηγουμένως να κάνουν τους σούπερ σταρ να σκέφτονται με το «εμείς κι όχι το εγώ». Σ’ αυτό τον τομέα ο Αναστασίου έκανε άλματα και περιμένει να δρέψει καρπούς. Η νέα φουρνιά αριθμεί παιδιά προικισμένα, μερικά μάλιστα είναι φορτωμένα με σημαντικές παραστάσεις παρότι τώρα πραγματοποιούν το επαγγελματικό τους ξεκίνημα.
Ο Νίνης στα 21 του έκανε τους Ιταλούς να ρωτούν δεξιά κι αριστερά τι «παίζει» με το συμβόλαιό του, δεν είναι λίγο να διασύρεις μόνος τη Ρόμα στο «Ολίμπικο» την εποχή που η παρέα του Τότι ήταν η πιο φορμαρισμένη της Ευρώπης. Ο Μαυρίας κουβαλά εμπειρίες από περιβάλλον Πρέμιερ Λιγκ, ο Ατζαγκούν έκανε πολλούς σκάουτερ να πάθουν πλάκα ηγούμενος της Κ20 Νιγηρίας (3 γκολ σε 4 συμμετοχές) στο προπέρσινο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας. Ο Καρέλης κλήθηκε στην Ανδρών σκοράροντας έξι γκολ με την Κ21 απ’ το Νοέμβρη του 2013 ως τον Σεπτέμβρη του 2014 κι ο Κλωναρίδης είναι στον προθάλαμο!
Από τον Παναθηναϊκό αγωνιστικά δεν λείπει το ταλέντο παρά οι εμπειρίες και μια πιο στιβαρή τεχνική καθοδήγηση απόρροια της σύντομης επαγγελματικής διαδρομής του Αναστασίου που έχει ακόμα πολλά να μάθει, αυτό ισχύει για σημαντικό αριθμό των ποδοσφαιριστών του.
Ανατρέχουμε συχνά στα λεγόμενα του κόουτς από τότε που ανέλαβε καθήκοντα στην πιο «μαύρη» στιγμή του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Οι κατά καιρούς δηλώσεις του δείχνουν έναν ξεροκέφαλο, με άγνοια κινδύνου δουλευταρά που αποφάσισε ν’ αλλάξει την κοσμοθεωρία μας για το πως στήνεται μια ΓΕΡΗ ομάδα αντλώντας δύναμη ΜΟΝΟ μέσω των «παιδιών» του, χωρίς να ποντάρει σε μεταγραφές αεροδρομίου, «προστασία», πρόεδρο- «πατερούλη». Ανατρέξτε στην αρθρογραφία δημοσιογράφων που πρόσκεινται σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ μετά το περσινό τρίμπαλο στο Καραϊσκάκη και θα διαπιστώσετε πως για «ρούκι» ο άνθρωπος ξεκίνησε καλά αναλαμβάνοντας μάλιστα με πενιχρότατα μέσα τον «δυσκολότερο» πάγκο του τόπου.
