Αυτό που διαφοροποιεί τον περσινό από τον τωρινό Παναθηναϊκό δεν είναι η διάταξη, η νοοτροπία (που πάντα παραμένει επιθετική), το πρέσινγκ κι η μεγάλη κατοχή μπάλας που σε κάθε 90λεπτό (σχεδόν) θεωρούνται δεδομένα.
Το διαφορετικό έχει να κάνει με τη θέση του Μλάντεν Πέτριτς. Εντελώς αθόρυβα ο Κροάτης βαδιστής έφτασε να μετρά σειρά καθοριστικών γκολ/ασίστ που στο τέλος της σεζόν ίσως μετρήσουν καταλυτικά ν’ ανανεώσει το συμβόλαιό του. Για πάγκο μια χαρά είναι ο 34χρονος που μ’ όσα έχει τραβήξει σωματικώς, του ταιριάζει περισσότερο να μπαίνει αλλαγή και ν’ “ανακατεύει” το ματς. Συνέβη στο Αϊντχόβεν (με ασίστ στον Καρέλη και γκολάρα του ίδιου που καταλογίστηκε ως οφσάιντ) και στο Καραϊσκάκη (με πάσα πάρε-βάλε στον Ατζαγκούν), για ν’ αναφερθούμε σε τοπ αντιπάλους.
Ο Μλάντεν καθιερώθηκε ως “εννιάρι” σε σύνολα (Γκρασχόπερς, Βασιλεία, Ντόρτμουντ, Αμβούργο) που είχαν φτιαχτεί για να τον αξιοποιούν. Ο Αναστασίου τον πήρε από το “κουτί” και του άλλαξε θέση βάζοντάς τον πίσω από τον Μπεργκ κάτι που εξηγείται από τις συνεχόμενες “αόρατες” εμφανίσεις του Ντάνιελ Πράνιτς. Η λογική λέει ότι με Πέτριτς επιτελικό περιορίζονται οι μπάλες που παίρνουν Ζεκα, Πράνιτς, δύο καλά “έμβολα” για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος. Το πρόβλημα είναι ότι ο Πορτογάλος δεν έχει καλά τελειώματα, χώρια που σύντομα τον βλέπουμε να καθιερώνεται ως ακραίος αμυντικός (!) Από την άλλη ο πρώην άσος της Μπάγερν Μονάχου παραμένει σταθερά ντεφορμέ από το τέλος του Μουντιάλ. Παρότι η τοποθέτηση Πέτριτς ανάμεσά τους θεωρητικά μεγαλώνει τους χώρους (γιατί οι αντίπαλοι ορμούν στον 34χρονο να του πάρουν μπάλα, κάτι που μόνο εύκολο δεν είναι) δεν βλέπουμε κίνηση χωρίς το τόπι, ο καλός μας Ντάνι βαριέται μέχρι και που αναπνέει, ενώ ο Ζέκα (ως χαφ) ενστικτωδώς παραμένει κοντά στην αμυντική τετράδα για να καλύψει τα ανεβάσματα των ακραίων μπακ, τα ανύπαρκτα τρεξίματα των Κροατών και την παρουσία Κλωναρίδη-Μπεργκ με τους τελευταίους να έχουν το νου τους στην επίθεση.
Ο Αναστασίου ποντάρει στην εμπειρία περιμένοντας να γίνει η διαφορά από μια έμπνευση της στιγμής, μια ντρίμπλα, μια πάσα, μια καλή εκτέλεση στημένης μπάλας. Αλλωστε με την άμυνα να δένει, δύναται να κυνηγήσει νίκες “μισό-μηδέν” που είναι ευκολότερο να τις προσφέρουν οι προσωπικότητες, αυτοί που δεν τρέμουν με το που δουν ελεύθερο πεδίο προ του γκολκίπερ, ούτε πλασάρουν με…τάκλιν. Ο Πέτριτς λογίζεται στο ρόστερ ως στράικερ αλλά διαθέτει ενδιαφέροντα στοιχεία. Μπορεί άνετα να κάνει υποδοχή μπάλας από οποιαδήποτε απόσταση, καλύπτει τέλεια την στρογγυλή θεά με το κορμί, διαθέτει ντρίμπλα κι αίσθηση του χώρου, ουαί κι άλιμονο όμως αν δεν του πασάρεις ακριβώς πάνω στο τρέξιμο του. Με το που αναγκαστεί να κάνει…μανούβρα κυνηγώντας σπόντες νομίζεις ότι βλέπεις ανήμπορο παλαίμαχο, το παιδί απλά δεν στρίβει. Θυμηθείτε την χθεσινή φάση προς το τέλος του ημιχρόνου όταν ο Μπεργκ κινείται ως έξω αριστερά, πασάρει στο κέντρο, παρεμβάλλεται αποτυχημένα ο Κλωναρίδης κι ο Κροάτης που ακολουθεί αναγκάζεται ν’ αλλάξει πορεία γλιτώνοντας στο τσακ το γκρεμοτσάκισμα στις διαφημιστικές πινακίδες. Αν δεν είδατε την απογοητευμένη αντίδραση του Μπεργκ στο κοντινό της Nova… χάσατε!
Ενόψει της επόμενης σεζόν, πάντως, αποδεικνύεται ότι το προπονητικό τιμ έχει πλάνο διόρθωσης των κακώς κειμένων αφού ήρθαν αυθεντικoί wingers (Καλτσάς, Μαυρίας) επιτελικός (Νίνης) και ψάχνουμε τεχνίτη αμυντικό χαφ. Πολύ θα θέλαμε να δούμε τον Μλάντεν μ’ όλους τους παραπάνω. Με χαφ- “σύρτη” και Σωτήρη πίσω του, τους εξτρέμ να συγκλίνουν, Ζέκα (;), Νάνο, Χουχούμη στον ασβέστη, ο φορ θα έχει έξι επιλογές πάσας αν δεν αποφασίσει να πάει στο “ένας μ΄ έναν”. Εξαιτίας της θέσης του Πέτριτς αλλά και της κατάρτισης του Μάρκους που δεν έχει πρόβλημα να κινηθεί ως χαφ βλέπουμε ότι ακυρώνονται οι στόπερ που δεν έχουν παίκτη να μαρκάρουν και παρόλα αυτά τον Παναθηναϊκό να μην δημιουργεί τις φάσεις που θα έπρεπε. Πέρσι με Αμπέιντ, Ατζαγκούν ν’ ανταποκρίνονται τέλεια οι αντίπαλοι είχαν διακριθέντες γκολκίπερ/αμυντικούς παρότι μάζευαν δυο-τρία γκολάκια! Η αποστολή γινόταν ευκολότερη με τις κούρσες του Κουτρουμπή που ερχόταν από τα μετόπισθεν έχοντας (για στόπερ) άριστη επαφή με τη μπάλα (πρόχειρα θυμόμαστε την ασίστ με την Βέροια ή στο 3ο γκολ του Μπεργκ στον τελικό) και την έφεση του Νάνο στις στημένες φάσεις.
Τα σωστά στηρίγματα λείπουν στον Πέτριτς που στα γεράματα κλήθηκε να κάνει νέα καριέρα, βάσει αριθμών δεν πάει άσχημα αν και με καταλληλότερη στελέχωση μπορεί να κάνει περισσότερα του χρόνου. Προς Θεού μιλάμε για λίγκα που διακρίθηκε μέχρι κι ο Σίνισα Γκόγκιτς (ποιος;) Σκεφτείται απλά αυτό: Αν ο Κροάτης παίζοντας εκτός περιοχής ακολουθείται από τον αντίπαλο αμυντικό χαφ ,την μπαγκέτα μπορεί να πάρει ο Νίνης σημαδεύοντας όποιο συμπαίκτη του γουστάρει. Αν βγει στον Μλάντεν στόπερ, ο 34χρονος άσος μπορεί να τον αναγκάσει να βγει εκτός περιοχής και στα κενά να χώνονται Μπεργκ, Καρέλης, Κλωναρίδης, Καλτσάς, Μαυρίας, Ντίνας. Κοντολογίς ο ΠΑΟ έχει προδιαγραφές να γίνει απολαυστικός σε λίγους μήνες με στοχευμένη μεταγραφή μέσου τύπου Μίκλαντ και ακραίου μπακ που θα “έχει” όλη την γραμμή.