«Άρχισαν τα όργανα» ενόψει Ηρακλείου. Άνθρωποι του ΟΦΗ μιλούν σήμερα με οργή κατά του Παναθηναϊκού επειδή από το τριφύλλι ζήτησαν απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων που θέλουν οι μέτοχοι των Ομιλητών ώστε να μην κινδυνεύσουν με αφαιρέσεις βαθμών. Το θερμόμετρο όλο κι΄ ανεβαίνει ενόψει Κυριακής αφού η συγκεκριμένη αναμέτρηση ενδιαφέρει ΠΟΛΥ και τον Ολυμπιακό. Σε περίπτωση που η διαφορά διατηρηθεί στο +6, αν χάσουν το ντέρμπι θα στραφούν στα μεγάλα μέσα εξασφάλισης του «εικοσάρικου» του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ακόμα κι έτσι να γίνει θα υπάρξει μέγας χαβαλές βλέποντάς τους αγχωμένους, αυτούς μωρέ που έχουν ξεφύγει… μίλια μακριά απ’ τους ανταγωνιστές τους.
Ο Παναθηναϊκός έχοντας αφήσει πίσω του το διάστημα των τριών ματς την εβδομάδα και μπαίνει στα δύσκολα (ΟΦΗ, Ατρόμητος, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός) με την πρόκληση να κρατήσει τις ισορροπίες του. Σ’ αυτό το νέο ξεκίνημα για το κλαμπ το τελευταίο που έλειπε ήταν οι ευρω-περιπέτειες ασχέτως αν κρινόταν απαραίτητη η πρόκριση σε ομίλους μπας και μπει κάνα φράγκο στα ταμεία. Τα ταξίδια σε Βέλγιο, Δανία, Εστορίλ, Μόσχα, Αϊντχόφεν καθαρά αγωνιστικά έμοιαζαν με αφόρητη πολυτέλεια ιδίως όταν είχε χτυπήσει ο Μπεργκ κι ο Αναστασίου χρειαζόταν έξτρα εργατοώρες στο «Καλαφάτης» για να σχεδιάσει «plan B».
Η πιτσιρικαρία μπήκε νωρίς στα βαθιά, κλήθηκε να κολυμπήσει δίχως την βοήθεια του πιο ποιοτικού ποδοσφαιριστή κι οι παίκτες δεν βρήκαν ποτέ ευκαιρία να «γεμίσουν μπαταρίες», τα ευρωπαϊκά 90λεπτα ήταν μεν πολύτιμα για την συγκομιδή εμπειριών, έλα όμως που πολλάκις ισοδυναμούσαν με δυσβάσταχτη υπερφόρτωση: κόπωση, πίεση, απώλειες, νεύρα. Βαρύ το τίμημα για σύνολο με ανεβασμένο μ.ο απειρίας που επιπλέον στερούνταν εύρος εναλλακτικών λύσεων. Όλα αυτά μέχρι τον Ιανουάριο. Η Ευρώπη μας τελείωσε, στο κύπελλο βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας αλλά πλέον κατέφτασαν ενισχύσεις (δεν είναι φοβερό ο «μνημονιακός» Παναθηναϊκός να έχει παγκίτες Νίνη, Μαυρία, Κλωναρίδη;) χώρια που με την επιστροφή Μπεργκ και την άνοδο Πέτριτς υπάρχουν δύο επιπλέον «κλειδιά» για ν’ αντιμετωπίσεις και κλειστές άμυνες.
Το σωματείο -με σημαντικό μέρος ποδοσφαιριστών να δοκιμάζονται μόλις φέτος στον πρωταθλητισμό- έχει πραγματοποιήσει άλματα σε σχέση με πέρσι (όταν βρέθηκε ακόμα και +20 πόντους πίσω απ’ τον πρωτοπόρο) κι όλα αυτά με διαιτησία φουλ εχθρική και τον σταρ του απόντα δύο μήνες! Ως το τέλος του 2014 η αδιάκοπη πίεση αφαιρούσε φρεσκάδα και το ένα έφερνε το άλλο: οι έμπειροι (Μέντες, Νάνο) δεν βρήκαν ρυθμό, κάμποσα βαριά κορμιά αδυνατούσαν να «σηκωθούν», ο Ζέκα έπρεπε να τρέχει για τρεις, τα μυαλά καμπόσων «πειράχτηκαν», η συνοχή χάθηκε, ο προπονητής βγήκε στο απόσπασμα. Η λογική του ανταγωνισμού με τον Ολυμπιακό (πήρε μεν μάγκικα αποτελέσματα στην Ευρώπη αλλά στο εσωτερικό δεν βλέπεται) «όξυνε» τα πράγματα (σε πρωτοσέλιδα, κερκίδες αμέτρητες φορές παρέλασε η λέξη «πρωτάθλημα», γρηγορότερα απ΄ ότι περιμέναμε).
Ο Παναθηναϊκός θα το έπαιρνε ακόμα και φέτος αν την ώρα που αγκομαχούσε στον ανήφορο είχε την ώθηση που απολαμβάνουν οι άλλοι κοντά μια εικοσαετία! Όμως αυτό το «όπλο» ξέρουν άπαντες στο Κορωπί ότι αποκλείεται να το βρουν, συνεπώς παλεύουν μ’ όσα (φτωχά) μέσα διαθέτουν κι εξακολουθούν να αγχώνουν τους απέναντι ακόμα κι αν δεν έκαναν αυτό που έπρεπε σε Γιάννενα, Ν. Σμύρνη, Τρίπολη, Ξάνθη. Πλέον με τη σεζόν να μπαίνει στην τελική ευθεία όση μπάλα παίχτηκε, παίχτηκε! Οι πάντες πια έφτασαν εκεί που ξεκινά το μέτρημα! Προσθαφαιρέσεις!
Δεν ακούσατε τους ΠΑΟΚτζήδες μετά το τέλος του αγώνα με τον ΟΣΦΠ να συμφωνούν πως το κυριότερο ήταν να μην ηττηθούν; Οι δικοί μας θα κληθούν να διαχειριστούν τα προσεχή ματς με τη λογική «τρίποντο πάση θυσία κι ας είναι με μισό-μηδέν». Περιμένουμε πως και πως να δούμε πως θα διαχειριστούν οι (άμαθοι σε τέτοιες λογικές) πράσινοι δοκιμασίες όπου υπάρχει μόνο ένα αποτέλεσμα. Παρά τα προβλήματα της η ομάδα -όση κόπωση κι αν έχει φορτωθεί-δεν παύει να αποτελεί ΑΕΡΑΤΟ σύνολο, χωρίς κόμπλεξ και φοβίες (εδώ κοίταξε στα μάτια εκτός έδρας Αϊντχόφεν και Ντιναμό Μόσχας) που τουλάχιστον εγγυάται πως θα «ματώσει». Κάτι είναι κι αυτό…
